درود و سلام به همه ی دوستان..
وای که چقد لحظه های زیبایی رو این با هم بودن چند ساعته ساخته..چقد دلم می خواست که من هم باشم اما نشد.. لحظه لحظه هایی که دوستان وصف کردند رو میشد با عمق وجود حس کرد.لحظه های ناب…شهرزاد، سیمین،.ا.کبادی، پسرک خامه فروش و… همه دوستانی که اگه بخوام نام ببرم یک متن بلند بالا میشه، گرچه من جزو اعضای خاموش این خونه هستم اما با وجود نبودنم در اون روز با توصیف هایی که شما کردید، لحظاتی، اونجا بودن رو حس کردم.امیدکه سعادت باشه در آینده ای نزدیک در محضر استاد و دوستان ناب

سلام.
“وقتی وارد سالن شدم دیدم یه نفر مثل پروانه داره دور یه پیرمرده خوش تیپ سفید مو می چرخه، کمکش می کرد،زیر شونشو می گرفت، بهش محبت می کرد، روی صندلی می نشوندش، جلوش روی زمین می نشست تا اون پیرمرد راحت تر بتونه باهاش صحبت کنه آخه اون پیرمرد براش سخت بود که بچرخه به سمت صندلی بغلی، بعد کنارش خبردار و آماده وایساد.
یه خورده که گذشت اون پیرمرد رو دعوت کردن که برای حضار صحبت کنه، اون پروانه دوباره شروع کرد به چرخیدن دور پیرمرد، زیر شونشو گرفت و بردش روی سن، مطمئن شد که پیرمرد راحته و به چیزی احتیاج نداره.
وقتی یه عکس از اون پیرمرد روی صفحه قرار گرفت اون پروانه چشماش پر از اشک شده بود
. در تمام این مدت اون پیرمرد داشت لذت می برد از اینکه پسرش چقدر دوسش داره و به خودش می بالید که همچین پسری داره تا جایی که وقتی داشت برای حضار صحبت می کرد دیگه طاقت نیاورد و به همه گفت که چقدر این پسرشو دوست داره و چقد براش عزیزه.
اون پروانه اسمش محمدرضا شعبانعلیه.”

محمد رضا تو با رفتارت به همه ما نشون دادی که ” افتادگی” هنوز هم یه ارزش انسانیه که فراموش نشده.
تو درختی هستی که شاید میوه هایی که به این مردم و آب و خاک دادی با میوه های هزاران درخت دیگه برابری کنه (تا جایی که من دیدم و درک کردم)، پس حتی اگه نوک قله هم بایستی بعید می دونم کسی این اجازه رو به خودش بده که چپ نگات کنه! ولی تو در اوج پرباری بازهم افتادگی، تواضع و قدرشناسی خودتو حفظ کردی،گوهری که توی زمانه ما بسیار کمیاب شده . و من با دیدن این رفتار و برخورد پر انرژی و فوق العادت با همه کسانی که اونجا بودند مطمئن شدم که اصلا در موردت اشتباه فکر نمی کردم.

سمینار دیروز نکات آموزنده زیادی داشت ولی برای من این درس از همش با ارزش تر بود.
با وجود تمام این رفتارهای آموزندت من هنوز مشتاق دیدن و تجربه کردن اون لحظاتی هستم که گوشه ای خلوت آروم نشستی و قلم در دست می خوای بنویسی، خیلی دلم می خواد که اون محمدرضا رو هم ببینم و اون لحظات رو باهاش تجربه کنم.

پی نوشت: دیروز از دیدن تو (و اون فشار شدیدی که به شونم وارد کردی و تا چند لحظه بعد لذت دردش باهام موند!)، از دیدن خانم قلی پور با اون متانت مثال زدنیش، خانم تاجدینی با محبت، همخونه های عزیز دیگه مثل هیوا،شهرزاد، هومن، حسین، آزاده ها، سیمین و… خیلی حس خوبی پیدا کردم و خوشحال شدم.
(شاید این کامنت با کامنتهای دیگه م خیلی فرق کنه ولی خب منم یه وقتایی احساساتی میشم)

خسته نباشید به تمامی دوستان و دست اندرکاران و همچنین شرکت کنندگان
متاسفانه به دلیل مشکلات ( و بر اساس آموزه های متمم عاملشون خودم بودم) نتونستم بیام و دیروز تو اون تایم همش تو این فکر بودم الان همایش چه خبره. 🙁
این دومین باریه که از برنامه های مذاکره که میخوام شرکت کنم جا می مونم. امیدورام سومی قسمت بشه.
موفق و موید باشید.

سلام
یه عالمه حرف دارم از سمینار دیروز ولی نمیدونم از کجا شروع کنم؟!! 😉
قصه ی سمینار دیروز از اینجا شروع شد که:
وقتی رفتم تو سالن، اولین کاری که کردم آزاده و سیمین رو پیدا کردم. چقدر از دیدنشون خوشحال شدم و صندلیهامون رو جور کردیم (آفرین سیمین!;) ) و کنار هم نشستیم.
بعد سمیه جون و شادی جون رو از نزدیک دیدم و واقعا از دیدنشون خوشحال شدم ولی چون سرشون حسابی، گرم هماهنگیها بود مزاحمشون نشدم و صبر کردم تا توی استراحت برم و بهشون عرض ادب کنم.
بعد آقای هومن کلبادی عزیز رو دیدیم که خیلی از دیدن ایشون هم خوشحال شدیم. به نظرم ایشون یکی از دوستان خیلی ارزشمند این خونه هستن.
بعد آزاده ام رو دیدیم و خیلی از دیدنش خوشحال شدیم.
خانم نرگس رحمانی دوست داشتنی رو دیدیم و چقدر خوشحال شدیم و باز هم بخاطر طرح زیبای کارت تبریک محمدرضا ازشون تشکر کردیم.
وقتی مجری برنامه، رفت پشت تریبون و با صدای قشنگ و دلنشینش شروع کرد به خوندن ” رهای عزیزم …” ، ذوق زده شدم و به دوستان گفتم: ” بچه ها آقای محمدرضا جباری ی ی هستن…”:)
یعنی انتخاب مجری از این بهتر نمیشد. واقعا ممنون.
بعد هم کلیپی برای محمدرضا جان ساخته شده بود که دوستان خوبشون ایشون رو با این کلیپ سورپرایز کرده بودن، واقعا زیبا و دوست داشتنی بود. ( راستی امکانش هست اون کلیپ رو برای ما هم اینجا برای دانلود بذارید که ما هم داشته باشیم؟ خیلی خوب بود …)
بعد هم که آقای دکتر مسعود حیدری روی سن تشریف آوردن و با صحبت های قشنگ و ارزشمندشون و تجلیل قشنگی که با تمبر یادبود با تلاش محمدرضای عزیز از ایشون شد و تشویق شایسته ای که از طرف حضار شدند و ابراز احساسات دوست داشتنی خود ایشون به حضار، واقعا سالن به وجد اومد. چقدر دوستشون داشتم. امیدوارم خداوند بهشون طول عمر و سلامتی عطا کنه و براحتی رکورد پدرشون رو (همونطور که خودشون فرمودن) بشکنن.:)
بعد هم که محمدرضای عزیز شروع به صحبت کردند… همونطور که انتظار میرفت پربار و پر از انرژی، صمیمیت، و هر چیز خوبی که می شناسید و سراغ دارید..:)
خیلی برام جالب بود. اصلا احساس نمی کردم که این اولین سمیناریه از ایشون که دارم شرکت میکنم. همه چی برام آشنا بود و انگار تمام سمینارهای قبلی رو هم شرکت کرده بودم… خیلی حس آشنای خوبی بود…
بعد هم که توی زمان استراحت، محمدرضا جان رو دیدیم و باهاشون حرف زدیم که شاید قشنگترین اتفاق دیروز بود…:)
سمیه عزیز و شادی جان که از اونچه که فکر میکردم دوست داشتنی تر و صمیمی تر بودن رو دیدیم، و همینطور آقای جباری عزیز، آقای نخجوانی عزیز که افتخار دادند و باهاشون عکس گرفتیم.
پسرک خامه فروش خونه مون ( که یادش رفته بود کیک خامه ای بیاره!;)) وهیوا، زوربابودا(سامان) ، طاهره جلیلی، آذر و … رو دیدیم که چقدر دیدن تک تکشون لذتبخش بود.
و چقدر دلمون میخواست همه دوستان خوب مجازیمون رو میتونستیم پیدا کنیم و ببینیم که متاسفانه میسر نشد.
چقدر جای همه دوستان عزیز دیگرمون رو خالی کردیم….: آقای داداشی، آزاده (مروارید)، بهاربهار، مریم ر، mina90، بهارنارنج، سرور ( از دوستان اینستا) و همه ی دوستان خوب دیگرمون که اینجا یا توی اینستا یا متمم هستن و نتونسته بودن که بیان. دوستان عزیزم، واقعا جای همگیتون خیلی خالی بود و حیف شد که نبودید. (نگران نباشین. انشاله فرصت های دیگه …:) )
و دیدن برخی دوستان رادیو مذاکره، از جمله: آقای سهیل رضایی، آقای پلخوابی، آقای محمودزاده، آقای واثقی و … و همچنین خانم نیکی کریمی عزیز (که موفق نشدیم باهاشون عکس بندازیم 🙁 ) و آقای دکتر شیری عزیز در پایان برنامه و آقای حلت آبادی فراهانی رئیس شورای تحریریه مجله ی خوب موفقیت ( که برادر محترم آقای حلت خودمون هستن:) ) و عزیزان دیگری که الان در خاطرم نیست چقدر حس خوب و قشنگی به همه ی ما داد.
در پایان سمینار هم که مادر و پدر دوست داشتنی محمدرضای عزیز رو دیدیم که دیدنشون چقدر لذتبخش بود و به همراه خود محمدرضا جان عکسی انداختیم که واقعا اتفاق خوبی بود.
…ببخشید که این نوشته تبدیل به یک سفرنامه شد!;) و لی دلم میخواست این خاطره قشنگ رو (البته خلاصه اش بودااا) نه در دفتر یادداشت خودم بلکه در خونه مجازیمون ثبت کنم و دوستان عزیزی که نبودن رو هم کمی به اون فضا برده باشم.
به خاطر داشتن این خونه مجازی دوست داشتنیمون خیلی خوشحالم …و از محمدرضای عزیز و سمیه و شادی جان وهمه عزیزان دست اندرکار دیگه ی این خونه و سمینار، بخاطر همه چیییز ممنونم…:)

سلام
استاد خیلی ممنون. بابت همه چیز.
من دیشب آدمهایی رو از نزدیک دیدم که هیچ وقت فکر نمیکردم روزی بشه ببینمشون. آدمهایی که الان جزئی از زندگی من هستند که با خواندن نوشته هاشون شنیدن صداشون و یاد گرفتن از اونها هر روز دارم بزرگتر میشم.
من باید اول از مجله محبوبم مجله موفقیت تشکر کنم که من رو با دکتر شیری آشنا کرد و بعد از دکتر شیری چون با لینک دادن به پست درستایش آن هشت نفر من رو با شما و دنیای شما آشنا کرد و من از اون روز شدم اهلی این خونه. دیشب هم آقای فراهانی رو دیدم و هم آقای دکتر شیری نازنین رو. میبینید؟ دور تسلسل جالبی شده چون با وجود شما دیدن آن دو نفر مهم زندگی من هم میسر شد.
آقای نخجوانی مهربان رو دیدم که بهمون افتخار دادن با ما عکس گرفتند. آقای محمدرضا جباری دوست شما و ما رو دیدم که چقدر جالب بود برام که یکی از نامه های رها رو با صدای خوبشون از نزدیک میشنیدم و آقای پلخوابی که صداشون در اون فایل مذاکره هنوز هم در ذهنم هست و دیشب خودشون رو از نزدیک دیدم.
پدر و مادر مهربان و دوست داشتنی شما رو دیدم که واقعا جزء بهترین اتفاق دیروز بود.
سمیه جان شادی جان رو دیدم که فوق العاده مهربون بودند و از الان دلتنگشون هستم برای دیدار بعدی. امیدوارم همیشه شاد و سلامت باشند.
و اینکه هر چقدر بگم چقدر خوشحال شدم که سیمین شهرزاد آزاده ام و خواهر بزرگوارشون آذر و طاهره جلیلی و نرگس رحمانی عزیز رو دیدم، کم گفتم.:)
دیدن آقای کلبادی عزیز حسین(پسرک خامه فروش) و هیوا و سامان (zoorba booda) عزیز هم خیلی خوشحالم کرد.
و اینکه چقدر دلمون میخواست امید، آقای داداشی، رها راد، مینا ۹۰، آزاده مروارید، مریم ر، بهاربهار ،فائزه، آقای دهنوی، سمانه عبدلی، کیان عزیز رو میدیدیم که متاسفانه یا نیومده بودند و یا بودن ما نمیشناختیمشون.
جای همه دوستانی که نبودن سبز بود.
خداقوت به شما استاد. همه چیز عالی بود. مخصوصا بخش گروه موسیقی.که حس خیلی خوبی رو در سالن ایجاد کرده بودند.
دیشب من و سیمین و شهرزاد موقع برگشت به ترمینال چندین بار به خدا گفتیم که شما رو برای خانواده تون و ما حفظ کنه. آمین.

محمدرضا خان استاد خسته نباشید این بار سنگین بعد از چند ماه با تمام استرسهاش در سلامت زمین گذاشتید…..خدا کنه شب گذشته خواب آرومی رو تجربه کرده باشید….مواظب سلامتی استاد ما باشید…خیلی خوشحال شدم که در همه حالت و همه جا و از همه چیز به ما یاد میدید که یاد بگیریم ممنون که برایم تکرار کردید فرهنگ سپاسگزاری از آدمهایی که روزی ستون بودن و امروز نباید خدای نکرده به جای ستون بودن فکر کنیم پله هستن….باز خسته نباشید

خداقوت استاد.
آرزوی سلامتی و موفقیت بیش از پیش برای شما و هم چنین همه دوستانی دارم که اینقدر دلسوزانه برای آموزش و بالا بردن سطح کیفیت زندگی ما تلاش میکنید.
امیدوارم کانون این خانوده همچنان گرم باشد.

سلام استاد عزیز
سلام همراهان دوست داشتنی ایشان
خداقوت.
ممنونم از همهء تلاش هایتان.
حس شما رو در تقدیر از استادتون درک می کنم. چقدر برای شما و چقدر برای استاد حیدری برگزاری و تقدیر از ایشان لذت بخش بوده است.
دوست دارم از تمامی دوستانم که دیشب دیدمشان در اینجاتشکر کنم به خاطر حضور گرم، همراه و صمیمی یشان:
آقایان: هومن کلبادی، پسرک خامه فروش(حسین)، سامان عزیزی، هیوا و خیلی خوشحال شدم آقای پلخابی عزیز آمده بودند.
خانم ها: شهرزاد، آزاده م (محمدیان)، آزاده ام، آذر و دوستشون، طاهره، شادی و سمیه عزیز و دوست داشتنی
و دوستان و همراهان دیگر که هنوز آشنایی با ایشان را ندارم.
جای آقای داداشی عزیز، بهار بهار، آزاده (مروارید)، کیان، مینا ۹۰ و دوستانی که در کنارمون نبودند خالی بود.
همگی خوش و امیدوار باشید.