محمد جواد جان.
من کمی با تو اختلاف نظر دارم.
نگاه ارزشی به فعالیت‌ها خیلی خطرناکه.
جامعه خوراک‌های مختلفی می خواد.
در سطوح مختلف. اکوسیستم فرهنگی و فکری و اقتصادی وقتی شکل می گیره که همه اینها کنار هم باشند. در غیر این صورت جامعه‌ای پدید میاد که همه فیلسوف هستند و مطمئن باش که چنین جامعه‌ای اتوپیا نیست. بلکه جهنمه.

شاید برات جالب باشه. من تا حالا نرقصیده‌ام. هرگز نمیفهمم که چرا یک نفر خودش رو با موسیقی تکون می‌ده! اما یک بار با دوستانم در یک پارک خلوت راه میرفتم و دیدم که چند تا جوان با یکی از این شعرهای مزخرف که اصلاً معنی ندارند می‌خوانند و می‌رقصند.
داشتم به بچه‌ها می‌گفتم: من حاضر نیستیم یک لحظه مثل اینها تکان بی‌خاصیت بخورم اما حاضرم تمام زندگیم رو بگذارم که اینها آزادانه هر چقدر می خواهند تکان بخورند.
ما از آنها فاخرتر فکر نمی‌کنیم و بالاتر نیستیم. هر کدام برای لذت شخصی خود زندگی و کار می‌کنیم.
من حتی موسیقی ساسی مانکن را هم که نمی‌فهمم دوست دارم.
چون اگر ما فقط شجریان گوش بدهیم و منتشر کنیم، بچه‌های ما برای ساختن لحظات شادمانه خود، باید به سراغ موسیقی‌های کشورهای دیگر بروند. همین را در مورد نشریات هم ببین و بخوان.
رونق سلبریتی‌ها، اخبار زرد در مورد آنها، فروش پوستر های آنها، تهیه گزارش از زندگی آنها، خریدن مجلات توسط مردم و … همه یعنی گردش پول در اقتصاد و این یعنی شغل و امنیت و توسعه.
هیچوقت نباید بخواهیم که همه لوموند دیپلماتیک بخوانند.
خصوصاً یادمان باشد که در نردبان خواندن و فهمیدن، همیشه پله‌ی بالاتری هم هست و کسانی هم هستند که به ساده خواندن و ساده فهمیدن ما می‌خندند و ما را زائد می‌دانند!
بنابراین ایجاد شغل برای ۱۷۰۰ نفر یک کار مقدسه. نمی‌دونم چرا می‌گی مفید نیست.
اگر ده نفر هم سر کار بروند مهمه.
حتی اگر کسی خودش بر گردن دیگران آویزان نشه و خرج خودش رو در بیاره مقدسه.
ضمن اینکه اگر یک پروژه فقط برای «منفعت مالی» هم باشه هیچ ایرادی نداره. چرا باید همه چیز فرهنگی باشه؟
مگر بانک ها و بیمه ها برای چه کار می‌کنند؟
«پول و منفعت مالی» هیچ چیز بدی نیست و هر فعالیتی که گردش سرمایه در جامعه را ایجاد کند مولد است.
قضاوت ارزشی، میراث سیاه چند دهه اخیر در فکر و فرهنگ ماست…