کاملاً موافقم و با دوستانی که اینطور افراط تفریط/ خوشبین بدبین هستن مواجه شدم و حتی به نظر من در سیاسیون کشورمون هم اینطور افراط و تفریط به وفور دیده میشه(مخصوصاً زمانیکه بخوان از جناح یا عملکردی دفاع کنن یا انتقاد و تخریب کنن).

مثلا چند روز پیش از شبکه بی بی سی فارسی یه مصاحبه ای از نمایشگاه بازیهای رایانه ای بصورت صوتی پخش شد که بازتابش تو سایت ها و خبرگزاری های داخلی بصورت زیر منعکس شد:

مصاحبه معاون بنیاد بازی‌های رایانه‌ای با رادیو بی بی سی

صدای بنیاد در بی‌بی‌سی

معاون بازرگانی و امور بین المللی و دو عضو اعزامی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای به نمایشگاه بین المللی گیمزکام آلمان در اقدامی سؤال‌برانگیز با رادیو فارسی بی بی سی مصاحبه کردند.

رادیو بی‌بی‌سی فارسی مصاحبه ای از معاون بازرگانی و امور بین المللی و دو عضو اعزامی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای به نمایشگاه گیمز کام را در برنامه چشم انداز بامدادی خود پخش کرد.

به گزارش مجاهد مجازی به نقل از گیم بیست پایگاه اطلاع رسانی تخصصی بازی های رایانه ای، احمد احمدی معاون بازرگانی و امور بین المللی به علاقه شرکت های آمریکایی برای کسب اطلاعات از بازی­های رایانه­ای ایرانی اشاره کرده و گفت: “وقتی می بینند یک کشوری و یکسری تولید کننده ای از جایی می آیند که حرف و حدیث سیاسی در باره آنها هست … دوست دارند یک مقدار اطلاعات بگیرند. کنار هر نوع مشکلی که تو بحث مسائل سیاسی داریم بالاخره تجارت تجارت است و نمی توانیم بحث گیم که در واقع تو بحث سرگرمی هست و شما نمی توانید دلها را از هم دور کنید”

بنده به شخصه تو این مصاحبه چیزی خلاف کشورمان و مواضع اتخاذ شده جز تعریف و قدرت جوانان ایرانی با وجود این همه تحریم و حضور در نمایشگاه بین المللی ندیده ام که با دیدی باز می توان به عنوان یه فرصت و قدرت ایرانی از این مصاحبه یاد کرد، نه اینقدر منفییییییی…

براتون ۱ لوگو طراحی کردم….البته خیلی سادست…بیشتر از اینکه رنگ و لعاب داشته باشه….مفهوم داره….براتون ایمیل کردم….میدونم ربطی به اینجا و این نوشته نداره…برای همایش انتخاب…و عکسی و انتخاب کردم که بیشتر دوست داشتید… 😉

سیاه و سفید دیدن همه چی خوب نیس.بیشترچیزا خاکسترین.اما باید بتونیم توی هر اتفاقی دنبال چیزای مثبتم باشی.فکر میکنم ما توان تغییر را داریم.نمیگم هراتفاقی که میافته بهترین چیز ممکنه اما میگم بدترینم نیس درواقع من روی خودم بیشتر از محیط حساب باز میکنم میشه یه چیزاییو درجهت بهبود تغییر داد.یه چیز دیگه هم هست که میخوام بگم اونم اینه که توی شرایط مختلفی که تاحالا توش قرار گرفتم مهمتراز مثبت نگری پذیرش واقعیت بوده اینکه بپذیرم مثلا یه جا تصمیمم غلط بوده یا تنبلی کردم بعد همه تلاشمو برا جبرانش بکنم.پذیرش برام مهمتر از کتاب قانون جذب بوده و اونو توی کتاب”لذت حضور یا اقتدار اکنون”اکهارت تلی پیدا کردم!

کاش میشد یه روز خودمون به این نتایج برسیم،من احساس میکنیم ما ملت ایران همیشه دنبال یه دستی هستیم که از غیب برسه ویه سری چیزارو بهمون بگه،گوشزد کنه و یا راه وچاه رونشونمون بده البته من دارم با خودم مقایسه میکنم اکثر اوقات دوس دارم یکی بهم تلنگر بزنه و بگه مشکلت اینجاس
به خودم زحمت نمیدم فکر کنم…
امیدوارم یه روزی ماهم بتونتیم سیاهیارو ببینیم و شجاعت اعترافش رو اول از همه به خودمون داشته باشیم.
مطالبتون خیلی خوبه برای چند ساعتی وشاید یک عمر باعث بشه که یه ذره بیشتر فکر کنیم……..

سلام مهندس.
اول اینکه با نظرت در خصوص ساده انگاری مردم کشورمون موافقم. هر روز شاهدش هستم. محل کار، دوستان، خیابون، خانواده و … .
در مورد تو باید بگم متاسفانه ملت ما عادت دارن از یه نفر بت بسازن. فک کنم تو هم یه جورایی قربانی همین خصیصه این ملت شدی مهندس.
اونایی که تورو میشناسن و سر کلاسات بودن میدونن تو هم یه ادم عادی هستی مثل همه ما.با همه مشخصه های یه ادم معمولی. تو خیلی از چیزا از ماها سرتری و تو خیلی از چیزا هم ممکنه از ماها پایین تر باشی و کمتر بدونی.
به نظر من هر کس اول باید بدونه تو سایت و لابلای نوشته های تو دنبال چیه؟ دنبال یک الگوی همه جانبه با چش بسته و بدون فکر و تحلیل؟ یا یادگیری چیزای جدید و گزیده؟
من صداقت و واقع بینی تو دوس دارم . حد اقل چیزایی که مینویسی ادمو وادار به فکر کردن میکنه.ولی متاسفانه حس میکنم بعضی از ما مریدای شکمی هستیم. وقتی میگی کتاب خوندن خوبه یهو یه جماعتی واسه چن ساعت Book Worm میشن یا وقتی از کم خوابی خودت میگی یهو تصمیم میگیرن از خوابشون کم کنن و…
به قول یکی از پستهای خودت کاش حد اقل هرکدوم از ما بتونیم راه خودمونو پیدا کنیم. راهی که شبیه راه هیچ کس نیست. راهی که مال ماست.
بازم ممنون که حرفات و نوشته هات ذهن رو درگیر میکنه.

متاسفانه ما دچار فقر همه گونه هستیم…استاد قوم آریایی از ابتدا خوشبین نبود…این خوشبینی به نظرم تزریق شد به مردم تا کسانی که می خواهند هر آنچه را که دوست دارن را انجام دهند تا آنجا که در پس هر بلا یا بدبختی با تعبیری از نوع بسیار خوشبینش کار های خودشونو توجیح کنند…این خوشبینی از نوع بستن چشم رو سیاهی هاست که حالا شده یه عادت که هیچ کدوم نمی دونیم که اسیرشیم….

اینا همون چیزهایست که خیلی هامون دلمون نمیخواد بشنویم ولی واقعیته و کاریش نمیشه کرد مثل این که برای انکار وجود پنجره به اون پشت کنیم تا اون رو نبینیم ولی در دل یقیین داریم که پشت سرمون پنجره ایی هست