با سلام اینکه می خواهید متن های اول خبرنامه ها را یکجا جمع کنید خبر خوبی است مثل همیشه متشکریم

برای من که همین روزمرگی هات جز آموزنده ترین حرف هاست.دوس دارم بدونم چطور می خوابی چطور بیدار می شی اون کتابخونه ای که عکسشو گذاشتی اینستاگرام کجاست،چه کتاب هایی می خونی چی می خوری اون یک وعده ای که به قول خودت می خوری ساعت خاصی داره یا فقط یه دونه بودنش مهمه ساعتش نه.اینکه دغدغه اصلیت چیه،و …این چیزا.اینکه چرا اون پیاده روی ولی عصرتو که عطر فروختی نوشتن دربارشو ادامه ندادی وو…تو ذهنم بود چند وقت پیش تو داری عطر می فروشی بعد من تورو می شناسم تو خب منو ندیدی میام و حرف های قشنگی که می زنی تا عطرو بخرم هیچکدوم فایده نداره…هاها…خیلی فکر جالبی بود.همشم دیالوگ بینمون ردو بدل می شد.اینکه دوتاعطر یکسانو نشون می دادی یکیش گرونتر بود می گفتم چرا گرونه می گفتی چون حس بهتری بهت بده حس اینکه یه چیزه گرونو خریده بعد من می گفتم اگه نخوام این حسو داشته باشم و فقط به جیبم نگاه کنمو…یک وضعی بود خلاصه!
………………………………..
این روزها خیلی به این فکر می کنم که هنرزندگی رفع تناقض ها نیست و کنار اومدن باهاشونه.بیشترهم تناقض های شخصی مد نظرم نیست.بلکه مثلا می بینی تو عدالت خواهی بعد پدرت محکومه ،حالا از پدرت دفاع کنی خوبه ؟! یا…چیزهای اینجوری و اونجوری…

سی سالگیم، نزدیک ۲ سال گذشته. بعضی ها روند مشخصی برا زندگی دارند. بالا پایین زندگیشون بسمت جائیه. به ۳۰ که رسیدم چند روز افسرده شدم. بازم به کلافگی عادت کردم. به روز مر گی.
از سر کلافگی بهت سر میزنم. هر روز. گاهی روزی چند بار. دنبال یه جوابم. یه معجزه. یه چیزی که یهو به ته برسونتم.
جواب تموم سوالاتم رو می دونم. مثل کسی می مونم که نقشه گنج رو دارم، همت رفتن رو ندارم.
یخورده سرم داد بزن. من نیاز دارم به اینکه سرم داد بزنن. مربی قبل از مسابقه… .
-،،،،،-،،،
آقای سیاوش علوی پیشنهاد میکنم هفته ای یکبار به کوه سربزنین،
از ولنجک برید ،البته اگه ساکن تهرانید،،
اگه تا حالا کوه نرفتین هرهفته یه ایستگاه بالا برید وبعد با تله برگردین
فصل هم که پاییز و بهار شاعران
یه چند وقت که برید دیگه معتادش میشین
ودیگه از این خمودگی در میاین
برای تغییر منتظر کسی نباشین خودتون شروع کنین

سلام
اول اینکه امیدوارم روزمرگی ها به اون نحوه که خودت گفتی بخونیمش ، اگر بهش احتیاج داری باهات باشه
و باز هم امیدوارم اونچه که کمه یا زیاده برات همونقدر باشه که یادت نیاد که کی روزمرگی ها رو فراموش کردی و بازز هم حرف های زیادی برای گفتن برای دل های تشنه به شنیدن و گرفتن داشته باشی..

دوم اینکه واقعا تضاد چیز عجیبیه ،فهمیده بودم وجودم پر از تضاده و بارها فک کردم که خداوند چی افریده
ولی ده روز پیش خوابی دیدم و لذت میبردم و وقتی داشتم بیدار میشدم هنوز کاملا بیدار نبودم که مغزم تند تند عوارض و عواقب خوابم رو مرور کرد و وقتی کاملا بیدار شدم اون خواب رد شده بود..

از اون احساس خوب خواب و این احساس منفی بعدش، از این همه تناقض شوکه بودم،مونده بودم با این حجم تناقض..اون روز تا شب لحظه ای تنها میشدم اشکم سرازیر میشد، حقیقت رو به این وضوح نمیشد دید.
اون روز یکی از مسکن هام شنیدن تیپ های فرشته ی مرگ و گلاره بود که کمی تسکینم میداد.

تا به حال کلمه روزمرگی رو با سکون “ر” نخونده بودم. به نظرم بیشتر معنا رو منتقل میکنه.

خب آقای شعبانعلی من یک موضوع بهتان پیشنهاد می کنم که درباره اش برایمان بنویسید.
درباره ی اینکه شخص شما، روزتان را از چه ساعتی شروع می کنید و در چه ساعتی به پایان می رسانید، و اینکه در این بین چارچوب برنامه های شما چطور هستند.
البته من قبلا چهار فایلی که برای نکات مهم برنامه ریزی پر کرده بودید گوش داده ام، و خیلی هم مفید بود!
منتهی مگر نه شما همیشه می گویید کسانی که مطالب شما را اینجا دنبال می کنند با دیگران فرق می کنند؟
می گویید ممکن است دوستان خوبی برای شما باشند و شما هم حساب متفاوتی رویشان باز می کنید؟
🙂
واقعا درمورد برنامه ریزی بخصوص خود شما کنجکاو هستم. مثلا من همیشه از خودم سوال می کنم شما چطور فرصت می کنید روزنوشته ها را زنده نگه دارید و در عین حال به کارهای دیگرتان(برنامه های تلویزیونی، کنفرانس ها، متمم، ایمیل هفتگی، مذاکره، مطالعات و غیره…) هم برسید.
روزنوشته ها را عمدا جدا می نویسم، آخر روزنوشته ها خیلی کار متفاوتیست. مثلا من خودم چنین متن هایی(خیلی پیش پا افتاده تر) را گاهی “برای خودم” می نویسم، اما وای به روزی که برنامه هایم زیاد باشند، در این مواقع تا موضوعی مشابه موضوعات روزنوشته های شما در ذهنم می آید ومی خواهم درباره اش بنویسم، یا کاغذ وقلم وکیبورد دم دستم نیست، یا هم اصلا فرصت فکر کردن بیشتر و موشکافی تا انتهای کار را ندارم.
واقعا قسمت جذابی مثل “برنامه ریزی” روزنوشته های شما حیف نیست که جلویش نوشته باشد (۳) ؟!

یعنی شده متمم تعطیل شه، اینجا تعطیل نشه.
میدونم که میدونی متمم رو خیلی دوس دارم، اما اینجا رو بیشتر. طوری به اینجا عادت کردم، جای صفحه ی گوگل هم برای چک کردن وصل بودن اینترنت، اینجا رو باز می کنم.
گاهی واقعا نیاز دارم از فضای قانونی و رقابتی و درس و تحصیل و دانشگاه و کار دور بشم.
مثه اینا که میرن تو دل کوه و جنگل که از فضای شهری دور بشن.
تو این روزای شلوغ، اینجا نقش اون کلبه وسط جنگل رو داره که از هیاهوی شهر و شلوغی درو میشی و میری توش آرامش بگیری
لطفا مهمان های ناخوانده رو پذیرا باش و ازشون با نوشته ها و کامنت هات پذیرائی کن.

جناب استاد شبانعلی سلام
سالروز میلادتون مبارک.
با بهترین آرزوها

سلام و درود. امروز ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظه نابغه و استاد بیان معانی و احساسات عمیق ،کسی که میتونه مفاهیمی که که حتی با استفاده از مولتی مدیاهم بیانش دشواره رو فقط و فقط با کلام و نگارش منتقل کنه این روز رو به محمد رضای نازنین و به تمام کسانی که مفاهیم دست نیافتنی عوالم معنا رو شکار میکنن وبرای رشد و استفاده بشریت سخاوتمندانه و در قالب کلام زیبادر اختیار میگذارن،شادباش میگم. شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها

سلام
همین که جواب کامنت ها را بدهید ما می خوشحالیم چه برسد به اینکه مطلبی را پست بگذارید
اگر به این فکر کنید که چقدر می تواند دیگران را راهنمایی کند حوصله نوشتن بیشتر می شود.

امشب شب قصه شما را برای سومین بار گوش دادم.
ممنون

چه تصمیم خوبی گرفتید چون ترسی که میگید کاملاً بجاست
موفق باشید

سلام استاد عزیزم
هر هفته بیشتر از اینکه منتظر متن خبر نامه هفتگی باشم به شوق متن های زیبا و پر مفهوم اول خبر نامه سراغش رفتم و به طور پراکنده اونا رو ذخیره کردم .الان که دیدم قصد دارید متنها رو در قالب یه فایل اینجا بزارید خیلی خوشحال شدم
سپاسگزاریم استاد نمونه