سلام به همه
من همیشه وقتی می بینم همایش ها و سمینار هایی برای شما تهرانی ها برگزار می کنن افسوس می خورم و میگم آخه چرا هرچی امکاناته فقط برا تهرانی هاست.

آقاي مهندس راديو مذاكره فايل ۱۹ عجيب به دلم نشست. عالي بود و بارها گوش كردم. راستي كتاب فنون مذاكره تونو خريدم. ممنون از اينكه هستيد.

با شور وشعوري قدم در راه گذاشتم به اميد رضايت وآرامشي براي خود وديگري ….
وحال در ميانه ي راه نميدانم چرا خيال ميكنم ديگري خيال ميكند كه اشتباه آمده ام!
من از اين راه آمده ام وباز نميگردم ،حتي اگر ديگري خيال بد كند .من به نيت خودم ادامه ميدهم .دلم گواهي خوبي ميدهد.اما از دل ديگري بي خبرم .
گمان ميكنم درست آمده ام .
اما تو ، تويي كه ميانه راه ايستاده اي،اگر ميشناسي ام دستانم را بگير تا شانه به شانه ي هم برويم.
اگرنه ؛
آنقدر فاصله بگير كه مبادا به اميد بودنت حتي نشانه هايم را نبينم و…
ميداني كه من ديوانه ام وكاري به كار ديگران ندارم ،اما توچرا!
مسير آمدن ورفتن تنها يكي است .تفاوتي اگر هست، درجهت ها نيست .دربودن هاي مسير مقصد است .بودن هايي كه گاه براي داشتنشان نابود ميشوند!
حال كه به اظطرار ايستاده ايم؛
چيزي بگوكه نهراسم از ادامه ي راه
حرفي بزن كه نشكند دلم در ميانه ي راه
توكه ميداني «هر رفتني رسيدن نيست ،اما براي رسيدن هم راهي به جز رفتن نيست.»مخواه بعدازرسيدن گريان شوي به نبودنم وبخندم به رسيدنت (به هردو معني خنديدن !)
براي من كه آتش با تو بودن را به سراب بخشيده ام.

سلام
کاش بین دوترم نبود
…

من توقف کردم ، احساس میکنم کار درستی کردم، از طرف خانواده خیلی زیر فشارم.

سلام.

نگاه هایی که فقط به سمت پاها و قدمهای شتابزده است، از کجا میتوانند بفهمند جهت درست نیست؟

بازهم سلام
زندگي پر است از نقطه هاي شروع و نقطه هاي پايان،پر است از تغيير مسير،تصحيح مسير و چيزهايي از اين دست.
استاد آدرسو همراه زمان مينوشتيد.

گاه می‌رویم تا برسیم.
کجایش را نمی‌دانیم.
فقط می‌‌رویم تا برسیم…

بی‌خبر از آنکه همیشه رفتن راه رسیدن نیست.
گاه برای رسیدن باید نرفت، باید ایستاد و نگریست.
باید دید، شاید رسیده‌ای و ادامه دادن فقط دورت کند.
باید ایستاد و نگریست به مسیر طی شده…

چشم محمد رضا من تلاشم رو می‌کنم دعا کن بشه…