خیر دوست عزیز و گرامی جناب آقای مهندس شعبانعلی. اهل مذاکره هستید، و نه مناظره.

پیش از دادن پاسختان توضیح بدهم که در یک بحث منطقی، مغالطه و سفسطه یک توهین نیست. مغالطه گونه های استدلال اشتباه خاصی هستند که آگاهانه و یا ناآگاهانه از سوی یک طرف برای اثبات یا دفاع از نگرش خویش به کار می روند. سفسطه نیز به استدلال در سیستم سوفیستی گفته می شود و فلسفه و منطق دقیقاً واکنشی در برابر سوفیسم هستند.

مغالطه ای که شما دوست عزیز به کار بردید، را منطقیون «مغالطۀ خودت هم همینطور» می خوانند. البته مرتکب مغالطۀ دیگری موسوم به «مغالطۀ حمله به مرد پوشالین» نیز شده اید و مغالطۀ اصلی شما همین است.

مغالطۀ “خودت هم همینطور” که به آن چنگ زدید، این مشکل را دارد که اینکه به زعم شما من تابع خدای مخلوق خویش هستم و گمان می کنم با او بر سر یک سفره می باشم، کمکی به شما که تابع خدای مخلوق خودتان هستید نمی کند. در اینصورت هر دو در اشتباه بودیم و نجاتی برای شما در کار نبود. مثل این است که شما سرعت غیر مجازی را بروید و وقتی پلیس شما را می گیرد، شما به او بگویید: «خود شما با چه سرعتی به من رسیده اید؟!»

امّا مغالطۀ حمله به مرد پوشالین نیز ناخواسته وارد سخنتان شد، زیرا شما در پس این وهم، وهم دیگری دارید و گمان می کنید که ما نیز خدا را آنگونه که دوست داریم می بینیم. برعکس ادّعای شما و همانطور که در کامنتم اشاره کردم، من ابداً مدعی بر سر یک سفره بودن با خدا نیستم گرامی. من حتی ادعا نمی کنم که خدا را کاملاً می شناسم، و البته هیچ الهیدانی چنین ادعایی نمی کند. معمولاً افراد هر چه دانش الهیاتی کمتری داشته باشند، بیشتر تئوری و نظریه در مورد خدا دارند!

بدبختانه، شما حاضر نشده اید که ابتدا در مورد سخنان یک مکتب مطالعه کنید، و بعد در مورد آن ادعا بفرمایید، و از این بالاتر حتی پیش از حمله، از من نمی پرسیدید که نگرش من دقیقاً چیست و این شتابزدگی شما را به دام این دو مغالطه انداخته است! این که دیگر فقط از اصول مناظره نیست، از اصول مذاکره هم هست گرامی! مطمئن باشید من اگر بخواهم از خدا حرف بزنم، تعابیری را به کار خواهم گرفت که نتوانید با دلیل قوی انکارش کنید، نه به این خاطر که خیلی باسوادم، بلکه مسئله چیز دیگریست!

ولی فعلاً بنا به همان فرمایش چند پست عقبتر خودتان، اثبات به عهدۀ خود شماست. من هنوز نگرش خودم از خدا را شرح نداده ام. شما چگونه و بر اساس چه برهانی این جملات خودتان را که به من نسبت می دهید را، ثابت می کنید:

«دوست من تو هم از خدایی حرف میزنی که برای خودت خلق کرده ای.»

« چنان حرف میزنی که گویی با او بر سر یک سفره بوده ای!»

همانطور که شما موظف نیستید برای کسی که در شریفی بودن شما شک دارد، ثابت کنید فارغ التحصیل شریف هستید؛ بنده هم موظف نیستم ثابت کنم که لایق این جملات شما نیستم. بفرمایید چگونه و بر چه اساسی چنین تعابیری را به من نسبت دادید؟

البته ادعای شما در مورد ۷ میلیارد نیز، یک گونه دیگر از مغالطه را در بر دارد که نمی خواهم بدان بپردازم، ولی به صورت سر بسته با توجه به تناقضات درونی پلورالیسم، بهتر است آنرا یک پیشفرض برای نگرشتان نگیرید!