تحسینت کردند.
گفتند بلندترین سقوط تاریخ را داشته ای.
گفتند چهل کیلومتر پایین آمدی تا به زمین رسیدی و متوقف شدی.
دروغ میگویند. دروغ.
بلندترین سقوط تاریخ از آن ماست.
اگر چه از ارتفاعی پست آغاز کرده ایم،
اما آنچنان به پایین می رویم که گویی نقطه پایانی نیست…
پی نوشت: دقایقی پیش، فلیکس سقوط از ارتفاع ۴۰ کیلومتری سطح زمین را آزمود تا بالاترین رکورد سقوط را بشکند…
سقوط بسیار زیبایی بود و بسیار هیجان انگیز
اما در مورد این متن زیبا دوست دارم بگم که گاهی سقوط میتونه سرآغاز یه صعود بی نظیر باشه . بستگی داره که تو تسلیم نشی و بازی رو به نفع خودت تموم کنی . گاهی سقوط ، شروع یک زندگی زیبای دوباره است . سقوط همیشه نقطه پایان نیست …
در اين دنيا که ممنوع است پرواز
نداري جرات يک لحظه آواز
کجاي آسمان مال من و توست ؟!
کاش نقطه پایانی بود…
با سلام..من همیشه مطالب شما را در فیسبوک ووبلاگتان میخونم خیلی برام جالبن ولی یه خواهشی دارم تو این روزا همه از مشکلات و سختی ها ونشد ها سخنمی گویند همه دارن میگن که با این وضع دلار و…چه کاری باید بکنندو اینکه هیچ آینده ای ندارند و …. مردم عادی حق دارند که از این حرف ها بزنند ولی شما چرا استاد؟ شما چرا همش از نا امیدی ها میگین مخاطبین شما کم نیستند شما تعداد بسیار زیادی شاگرد دارین شما رو اونا تاثیر بسیار زیادی میذارید من شاگرد شما نبودم ولی قبلا” توکلاسای موسسه آتیه که در محل دانشگاه تهران برگزار میشه چند بار شما رو از نزدیک دیدم شما به عنوان استاد (میدونم که پست های مهم دیگه ای هم دارید )خیلی خیلی رو شاگرداتون تاثیر میزارید من نمیگم که مثل بقیه مطالب تخیلی بنویسید و یا یا ماورایی صحبت کنید ولی این روزا مشکلاتمون اینقدر زیاده که اگه بخواهیم به همشن فکر کنید و یا همرو بشماریم داغون میشیم شما وقتی همایش انتخاب میزارین و کلاس های فنون مذاکره ای رو برگزار می کنینکه بیش از ۲ برابر ظرفیتش متقاضی داره یا یه دیدگاه دیگه ای صحبت کنین و یا اگه فمر میکنید تووضع موجود نمیشه کاری کرد حداقل نا امیدمون نکنید من از استادای همتیپ شما یاد گرفتم که با ناله زدن وبهانه گیری هیچ کاری نمیشه از پیش برد… از اینکه وقت میزارید ومطلب من رومیخونید خیلی خیلی سپاسگذارم اگه کمی زیاده روی کردم منومیبخشید …موفق باشید
مونا جان. چون احساس کردم حرفت خیلی مهمه، به جای اینکه زیر نوشته ات کامنت بگذارم، گفتم یک پست مستقل بنویسم.
خیلی غم انگیزه! نقطه ی پایانی نیست!
نه! من نه سقوط را انتخاب می کنم و نه از صعود سیر می‌شوم.
حتی سقوطم را به دریا ختم می کنم یا به عظمت کویر…
هر جا که اوجی هست انسانی هم هست…
او سریعترین سقوط را انجام داد اما بزرگترین افتخار انسان را رقم زد مسیری را رفت که هیچ پرنده‌ای نتوانست برود….
بنويسيد در گينس كه نقطه پايان رو هم رد كرديم فقط به اسم كي ثبت بشه يك نفر يا يك …..!!
بگذريم حواسمون پرت ميشه از سقوط جا ميمونيم
در طول مسير زمزمه كنيم
” نقطه پايان شروعي است براي سقوط بعدي “
nemidoonam chera nakhod agah ashkam sarazir shod !
“آه”….اولین کلمه ای که بعد از خوندن این پست ناخودآگاه از دل آدم برمیاد.
چترمونم باز نشد
گویی نقطه پایانی نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
انتخاب سقوط یا صعود با من نبود…