سلام
قطعا مهم ترين و دوست داشتني ترين اتفاق سال ١٣٩٤ براي من آشنا شدن با متمم و روزنوشته هاي شما بود.
وقتي وارد دنياي بزرگ متمم شدم احساس آليس را داشتم در سرزمين ِ عجايب، نميدونستم بايد از كجا شروع كنم، سطح مطالب واقعا فراتر از من و ذهن و دانسته هام بود، حتي توي كامنت هاي دوستان كلماتي را ميخوندم كه نه شنيده بودم نه خونده بودم نه اصلا معنايِ آن را مي دونستم ، راستش گذاشتنِ كامنت هاي ساده و ابتدايي تو چنين فضايي و براي گروهي با اين معلومات خيلي برام سخت بود و احساس ميكردم كم ميارم و خجالت ميكشيدم هرچند الان هم همينطوره و تا حدودي اين حس همراهمه اما دارم نهايتِ تلاشم را ميكنم تا از فرصت هاي محدودِ در اختياري كه دارم خودم را به سطح قابلِ قبولي براي عنوان متممي بودن برسونم . تاثير آموزش هاي متمم را به وضوح توي زندگيم ميبينم، اينستاگرام و فيسبوك را كنار گذاشتم و از زمانم بهتر و معقولانه تر استفاده ميكنم، مطالعه ام را بيشتر كردم، تعدادي از كتابهايي كه پيشنهاد داده بودين را خريدم و مطالعه كردم ، درس ها را به ترتيب و آهسته و پيوسته مطالعه ميكنم و بهشون فكر ميكنم و تمرين ها را حل ميكنم، به شدت روي بحث تصميم گيري دارم كار ميكنم چون هميشه يكي از بزرگترين دغدغه هام تصميم گيري بوده و خطاهاي بزرگي در اين مورد دارم ، الان هم مشغول گوش دادن به فايل مديريت توجه هستم و ممنون به خاطر اين هديه ي خوبِ نوروزي
خيلي خوشحالم كه اينجا هستم و ميتونم حرف بزنم ، من چند بار سعي كردم اينجا كامنت بزارم اما نميشد فكر ميكردم بايد امتيازآموزنده ١٥٠ باشه اما ظاهرا مجموع امتيازها بايد به اين عدد برسه و من نميدونستم 🙂
در نهايت اينو بگم كه چقدر خوبه كه شما هستين و اينجا هم هست .

سلام
خیلی دوست داشتم اینجا کامنت بزارم ولی خب الان کد دار شدم:)
می خواستم واسه این حس خوبی که از شما و نوشته هاتون می گیرم تشکر کنم و واسه این فضایی که ایجادش کردین, کلی از شخصیت هایی که دوسشون دارم را توی متمم پیدا کردم و این بخاطر اقدام شماست.ایشالله امسال پر از اقدام های خوب واسه هممون باشه.
یخوردم نق بزنم فقط واسه اینکه احساس تنهایی نکنین:)(گوش شیطون کر منم نق زیاد میزنم:)). امسال این کنکور ارشد لعنتی مثل بختک افتاده تو زندگیم. خدارو شکر آخراشه می تونم تو متمم فعالیت بیشتری داشته باشم. کاشکی این شاگردتون را یه دعوایی می کردین یخورده این تمبلی هاش را بزاره کنار(یخورده اقدام و عملش مثل شما خوب بشه) ,زیادی قانون پارکینسون را تو زندگی خودش مشاهده می کنه:(.
ببخشید اگر کامنتم کمی کودکانست آخه خودتون گفتین اینجا واسه دورهمی بچه های متمم هست ,واسه همین منم به خودم اجازه دادم یخورده نق و نوق بزنم:)
این دانش آموزای دبستانی را دیدین معلموشون دوس دارن چقدر پاک میگن دوستون دارم منم همونجوری دوستون دارم ایشالله همیشه لبخند رو لباتون باشه.

سلام محمدرضا
از روزی که این پست رو گذاشتی، می‌خواستم برایت تبریک سال نو را بنویسم. راستش تا به امروز فکر می‌کردم که چه برایت بنویسم. امروز داشتم کتاب شام با لنی (گفت و گو با لئونارد برنستاین) (نوشته‌ی جاناتان کات و ترجمه‌ی بهزاد هوشمند) رو می‌خوندم که دلم میخواد یه قسمتش رو برایت بنویسم. برنستاین برای من یک معلم است. از بهترین معلم‌هایی که داشته‌ام. از او بسیار زیاد یاد گرفته ام. تو برای من همینطور هستی. معلمی که از او بسیار یادگرفته ام.

قسمتی از این کتاب را برایت می‌نویسم:
– کاش همه‌ی معلم‌ها استعداد شما را داشتند.
— من عاشق یاد گرفتنم. و چون یک دانش آموز ازلی و ابدیم، معلم خوبی هستم.
— ما باید راهی پیدا کنیم که بچه‌ها و موسیقی را با هم آشنا کنیم؛ و باید راهی پیدا کنیم تا به معلم‌ها یاد بدهیم که عشق به یادگیری خودشان را کشف کنند. و آن‌ وقت فرایند انتقال آن آغاز می‌شود. من باید همین حالا راهی پیدا کنم که این فرایند شروع شود، چون من پیر هستم – حتی اگر بازیگوش باشم! – و همه‌ی وقت‌های دنیا را ندارم. باید وقتم را عاقلانه صرف کنم.

می‌خواهم برایت یکی از کارهایی که برنستاین رهبری کرده رو بگذارم.
این کار از Gustav Mahler هست. سمفونی پنجم. من این کار رو خیلی دوست دارم و برای همین برایت گذاشته ام. پیشنهاد می‌کنم حتما موومان اول و چهارم رو گوش بده. من خودم کل سمفونی رو بسیار زیاد دوست دارم. مخصوصا موومان یک و چهار. موومان چهار، معروف‌ترین کار مالر است!

https://www.youtube.com/watch?v=Ipte0gDlSr4

در همین کتابی که گفتم، جاناتان کات نوشته‌ی زیر رو به برنستاین میگه.
– من همیشه سعی کرده‌ام کلماتی پیدا کنم که اجراهای مالر شما را توصیف کنند و در آخر به این نوشته از والت ویتمن رسیدم:
ارکستر،من را از اورانوس دورتر برد،
شوقی در من پدید آورد، که هرگز آن را در خود نمی‌یافتم،
من رو چو قایقی به دوردوست‌ها برد، و موج‌های آرام، پاهای برهنه ام را نوازش می‌کردند،
طوفان سهمگین، آرامش از من ربود، نفس‌هایم به شماره افتاد،
ریه‌هایم دیگر کار نمی‌کردند، و من مرگ شیرین را حس می‌کردم،
و آنگاه معماترین معماها بر من ظاهر شد:
بودن.

امیدوارم توانسته باشم با انتخاب این قطعه کمکت کرده باشم که لحظات خوبی را در موقع گوش سپردن به این قطعه، داشته باشی.

نوروزت مبارک
امیرمحمد قربانی

پی نوشت ۱: محمدرضا، برای خریدن این کتاب نزدیک بود از پروازم جا بمونم. بیست دقیقه قبل پرواز رسیدم به فرودگاه و شانس آوردم که کانتر رو نبسته بودن!
پی نوشت ۲: یک بار، در پیام اختصاصی ام، جمله‌ای از برنستاین دیدم که دیدنش مرا خیلی خوشحال کرد. ممنون به خاطر تمام زحمتی که شما و بقیه‌ی دوستان در متمم می‌کشید.
پی نوشت ۳: چهره‌ی برنستاین رو موقع رهبری ببین!

سلام
سال نو رو به معلم عزیزم و همه دوستانم در متمم و روزنوشته ها تبریک میگم و امیدوارم هممون بتونیم سال خوبی رو برای خودمون خلق کنیم.
می خواستم به بهانه تبریک سال نو، از معلم خوبم جناب شعبانعلی هم قدردانی کنم به این خاطر که باعث تغییر زیادی در مدل ذهنی من شدند و به رشد آگاهی در من کمک زیادی کردند و می کنند.
معلم عزیزم خیلی خیلی ممنونم ازت که با نوشته ها و حرفهای خوبت به من این تلنگر رو زدی که شاید بتونم چیزی باشم که از خودم دریغ می کنم.
امیدوارم در سال ۹۵ بتونم دانشجوی بهتری برای متمم باشم و با کامنت های پرمحتواتر و انجام تمرین ها به طور منظم تر، سهم پرباری در آموزش متممی ها داشته باشم و امیدوارم آموخته هام در متمم فقط در سطح تفکر و کوله باری برای ذهن که صرفا چیز های خوب رو می دونه ولی عمل نمی کنه باقی نمونه.
من که خیلی دوستتون دارم، شما رو نمیدونم.

سلام به همگی دوستان
سال نو و نوروز بر همگی مبارک باشه !
از محمد رضا ،سمیه تاج الدینی و شادی قلی پور عزیز به خاطر محبت های شان و کارهای ارزشمندشان در شکل گیری و تبلور متمم سپاسگزارم.از دیگر دوستانی هم که به نام نمی شناسم هم متشکرم . دست شان را به گرمی می فشارم.بله “لحظه ها ناپیوسته نیستند ” اما تنها شیرینی دائمی و پایدار سال نو برایم آمدن بهار است ،سرسبزی و شکوفایی طبیعت که بعضا به یکباره جلوگر می شود. امیدوارم حس شکوفایی به زندگی و کسب و کار همه عزیزان سرایت پیدا کند.
پیروز و سربلند باشید !

سلام محمدرضای ارزشمند
خیلی فکر کردم که سال جدید را با چه واژه هایی به شما تبریک بگم و تنها یک جمله در ذهنم قدرت پیدا کرد: همیشه در قلبم قدردان معلمی هستم که عاشقانه به من می آموزد.
من عضو جدید و چند ماهه متمم هستم ولی باور کنید که اواخر اسفند که به علت بیماری حاد نباید از رختخواب تکان می خوردم و استراحت مطلق بودم تمام فکر و ذکرم متمم بود و تمرینها و درسهایی که عقب مانده ام. روزی نیست که چندین بار به متمم سر نزنم و بارها به این نتیجه رسیدم که این از روی عادت نیست بلکه اشتیاق من به متمم و معلم عزیزم و دوستان خوبم و آموزش های آنهاست. به جرات اولین سالی از زندگی من است که در پایان سال از مرور آن و بهبودی که حتی اندک به لحاظ توسعه فردی خودم داشتم از خودم و دستاوردهایم رضایت خاطر داشتم و این بدلیل آشنایی من با متمم بوده و هست .البته می دانم که برای شاگرد خوب بودن هنوز راهی بسیار طولانی در پیش دارم و تمام تلاشم برای بهبود کامنت هایم و علمی تر شدن آنهاست اما امیدوارم که من را هم در آخرین ردیف شاگردهایتان پذیرا باشید. سالی مملو از رسیدن به ایده آلهایتان آرزومندم.

سلام محمدرضا و دوستان عزیز.
با سه روز تاخیر، عید رو به همه تبریک میگم.
من آرزو میکنم که این سال از لحظات پیوسته عمرمون، همراه باشه با تصمیم های خوب.

سلام
وقتی زندگی پیوستۀ خودمو مرور می کنم می بینم توی هر مقطعی یکسری آدمها توی زندگیم بودن و شرایطی برام بوجود اومد که شاید بشه گفت آدمهای نابی بودن و همین طور شرایط خاصی رو داشتم و از سرگذروندم تا بهتر رشد کنم.
در طی این سالها سعی کردم خودمو به دست فراوانی ها از هر نوع و طیفش نسپرم و با همون اندکش، بیشترین لذت رو ببرم. به طور مثال توی دنیای پر تلاطم مجازی یکی دو تا سایت بیشتر رو سر نمی زنم و فقط عضو متمم و روزنوشته ها هستم. دوستان ناب و متفاوتی دارم که خیلی خیلی کمند ولی دنیاهای بزرگی دارند. شاید بشه گفت بهترین خانواده رو دارم و بهترین، از نظر من با بهترین از نظر دیگران خیلی متفاوت باشه. توی تمام دنیا یه برادر دارم که وجودش برام تمام دنیاست. سال ۹۴ سال پرتلاطمی برام بود و حسابی روح و جسمم صیقل خورد. گمان نمی کنم سالی اینچنینی توی دوران زندگیم داشته باشم که انقدر برام تکان دهنده و پر از تجربه و پراسترس و پر از لحظات متفاوت باشه. شایدم طی کردن اون روزها و لحظه ها و شرایط و سختی هایی که از سرگذروندم منو به قدری قوی کرده باشه که پذیرشم رو برای شرایطی اینچنینی و یا متفاوت اما با همون فشار و سختی رو تاب بیارم و راحت تر و آرووم تر ازش گذر کنم.
اینها رو براتون نوشتم تا بگم ممنونم محمدرضای گرامی که هستید. ممنونم که برای ما خونه ای مهیا کردید که امنه، جوری که بشه بیاییم و بنویسیم . ممنونم که با آموخته ها و آموزش هاتون دیدمون رو نسبت به دنیای کوچک درونی و دنیای بزرگ بیرونی وسیع و دقیق و عمیق تر کردید.
پایدار و برقرار باشید.

سلام به معلم عزیزم

لحظه‌ها ناپیوسته نیستند و مرزی بین اون‌ها نیست، اما گاهی اوقات یک اتفاق خاص در طبیعت، یک همراستایی، یک زاویه‌ی خاص تابش خورشید نسبت به استوای زمین بهانه‌ای میشه برای ما که بیشتر به یاد هم، به فکر هم و قدردان هم باشیم. قدردان لحظات خوبی که در کنار هم ساختیم، چیزهایی که از هم یاد گرفتیم و به هم یاد دادیم و حس‌های خوبی که در دل هم ایجاد کردیم. قدردانت هستم برای تمام درس‌هایی که به من یاد دادی و همچنین بستر و ظرفی که برای یاد دادن درس‌ها به علاقه‌مندانی مثل من فراهم کردی. امیدوارم همیشه شاد و سلامت باشی.

سلام
وقتی مدتی پیش تصمیم گرفتم مراحل درس با متمم تا عیدنوروز رو شروع کنم به خواندن،بعد از چندی با خودم فکر کردم چون برای من و شاید خیلی های دیگه نوروز یک نقطه شروع سنتی هست این نامگذاری روی درس ها انجام شده و دنبال کردنش برام جذاب تر هست.اما به تدریج فهمیدم که واقعا تو نوروز شاید اتفاق خاصی برای من نیفته و هرچه هست نه در لحظه ای که در لحظات مداومی رخ میده.کلاً به هر تغییر یکهویی در خودم و اطرافیانم با دقت و شک کافی بیشتری نگاه میکنم.از این اتفاقی که در ذهنم و فکرم ایجاد شده خوشحالم که باعث شده واقعا نه در حرف که در عمل در افقی بلند مدت تر مسایلم رو بخوام طرح و حل کنم و با اعتقاد بیشتری به “استمرار”، فعالیت هام رو دنبال میکنم.اگر اینگونه نبود به درسی که در این نوشته دادید جوری مینگریستم که به جملات قصار و کوتاه.(که هنوز مهارت خواندنشان را کسب نکرده ام!) در حالیکه الان تصور میکنم با همه وجود منظور این درس شما رو فرا گرفتم.
فکر میکنم این تغییر برای من با پیگیری دروس مرتبط متمم و حل تمرین های عملی و خواندن روزنوشته ها با کامنتهاش و فکر کردن به تجربه های قبلی خودم در زندگی با نگاه جدید به وجود اومده و برای این اتفاق خوشحالم و از شما معلم دوست داشتنی ام بسیار بسیار سپاسگزارم.

سلام محمدرضای عزیز،
در آخرین روز کاری سال گذشته وقتی داشتم از سر کار به خانه بازمی گشتم، برای رسیدن به تاکسی باید مسافت زیادی را پیاده می رفتم که باران تندی گرفت ، قدمها را آهسته کردم تا بیشتر از این نعمت الهی بهره ببرم و در تمام طول مسیر به لحظات سال گذشته فکر کردم، دیدم خدا رو شکر با تمام مشکلات و سختیهایی که گذراندم، برعکس هرسال که احساس پشیمانی به خاطر کارهای انجام نداده داشتم، امسال حالم خوب است. با دلی پر از احساس قدرشناسی و شکر گذاری با چشمانی خیس از اشک شوق، زیر باران، بسیار برایتان دعا کردم. ممنون از این که ارزش زمان را به ما یادآور شدید و باعث شدید تا از تمامی لحظاتی که در اختیار داریم استفاده کامل ببریم.
سال خوب و خوشی را برای شما و دیگر متممی های عزیزم آرزومندم.