آری، آن روز چو می‎رفت کسی
داشتم آمدنش را باور
من نمی‎دانستم
معنی هرگز را
تو چرا بازنگشتی دیگر؟

تو بعضی از یادداشت هاتون به این فک میکنم ک چقدر غم دارید و از این بابت خیلی ناراحتم. واقعا سرتاسر این دنیا چیزای خوبی نیست ک بشه باهاشون شاد شد!!!!؟؟؟
مشکلات رو ماهم میبینیم و درگیرشون هستیمٰٰ بابتش رنج میکشیم. اما خب میشه با امید زندگی کردٰ توکل کرد. هرجا ک از دستمون برمیاد کمک کنیمٰ کاری کنیم و از شادی دیگران قلبا شاد باشیم
حرفاتونو دوست دارم خیلی آدم عمیقی هستین اما غمگین…
چرا؟؟!!
برعکس سنتون خیلی شکسته بنظر میایید
تنها کاری ک از دستم برمیاد:
قلبا آرزو میکنم موفق ک هستید موفق ترین باشیدٰٰٰٰٰ شاد باشیدو این شادی رو به دیگران هدیه بدید

من حس می کنم میگه:
به بادم دادی و شادی ، بیا عیشم تماشا کن …

سلام

وقتتون بخیر
بابت سمینار ۳ ساعته توقف اضطراری ممنون، همیشه دوست داشتم یه ted ایرانی‌ ببینم و فکر می‌کنم با این سمینار خیلی‌ به آرزوم نزدیک شدم.
ممنون میشم رفرنس اون آزمایشی‌ رو که در مورد اثر زودگذر شادی و غم تو زندگی‌ بود رو بگین
اگر امکانش هست اسلاید‌های مربوط به این آزمایش رو برام ایمیل کنید
باز هم ممنون و امیدوارم این سمینار‌های جمع و جور ولی‌ اثربخش بازم ادامه داشته باشه

سهراب سپهری:
…برای این غم موزون چه شعرها که سرودند!…

…یک نفر دلتنگ است.
یک نفر می بافد.
یک نفر می شمرد.
یک نفر می خواند.

زندگی یعنی:یک سار پرید.
از چه دلتنگ شدی؟
دلخوشی ها کم نیست:مثلا این خورشید…
یک نفر دیشب مرد و هنوز نان گندم خوب است…
قطره ها در جریان،
برف بر دوش سکوت
وزمان روی ستون فقرات گل یاس.

سلام، خیلی قشنگ بود

سلام آقای شعبانعلی،
من سپرده بودم کتاب فنون مذاکرۀ شمارو از تهران برام بخرن اما متأسفانه پیدا نکردن. میشه لطف کنید و اسم انتشارات رو بفرمائید و اینکه کجا میتونن پیدا کنن تا من به دوستم راهنمایی درست بدم و بیشتر از این شرمنده اش نشم؟
ممنون

سلام.امیدوارم سفرتان خوب بوده باشد.امروز خیلی خوش حالم چون بالاخره دلیلش را پیدا کردم دلیل یکجاا ایستادنم را و پیشرفت نکردنم را .مدت ها بود که داشتم خودم را با ضعیف تر از خودم مقابسه می کردم نه با کسانی که مثل خودم هستند.امیدوارم دیگر از این اشتباه ها نکنم.

اوهوم. و لذت بخش اند این شعرهایی که “نازل” شده اند

این شعر بیادم آمد که :
یک شب آتش در نیستانی فتاد.
سوخت چون اشکی که برجانی فتاد.
شعله تا سرگرم کار خویش شد.
هر نیی شمع مزار خویش شد.
نی به آتش گفت کاین آشوب چیست؟
مر ترا زین سوختن مطلوب چیست؟
گفت آتش بی ثمر نفروخته ام.
دعوی بی معنی ات را سوختم.
زان که گفتی نیم با صد نُمود.
همچنان در بند خود بودی که بود.
مرد را دردی اگر باشد خوش است.
درد بی دردی علاجش آتش است.

یهو یاد این آهنگ “دلکش” افتادم ..

بردی از یادم دادی بر بادم با یادت شادم
دل به تو دادم در دام افتادم از غم آزادم
دل به تو دادم فتادم به بند
ای گل بر اشک خونینم بخند
سوزم از سوز نگاهت هنوز
چشم من باشد به راهت هنوز
چه شد آنهمه پیمان که از آن لب خندان
بشنیدم و هرگز خبری نشد از آن
کی آیی به برم ای شمع سحرم
در بزمم نفسی بنشین تاج سرم
تا از جان گذرم

شرار انگیز و طوفانی هوایی در من افتاده است،

که همچون حلقه آتش در این گرداب می گردم…

😉