با توجه به تعداد بسیار زیاد کامنت ها و زمانی که طول میکشید تا آنها را تأیید کنم، اینجا نوشتم که از این به بعد، کامنتها را دیگران تأیید خواهند کرد. اما من همه را میخوانم و پاسخ میدهم و تازه سایت هم برای شما ایمیل می فرستد که بدانید کامنت شما پاسخ داشته است. از دوستان هم خواستم که حرفهای خصوصی را ایمیل بزنند.
به نظر خودم مسیری آماده کردم برای ارتباط بهتر. اما بازخوردها نشان داد که دوستان ترجیح میدهند حرفهایشان، اول و آخر، فقط توسط نویسنده ی اصلی سایت دیده شود! به هر حال من تسلیم هستم.
از این به بعد، همه ی کامنت ها را خودم میخوانم و تأیید می کنم. پاسخ هم که از اول قرار بود خودم بدهم. امیدوارم بتوانم این کار را با سرعت بیشتری انجام دهم تا حس شما خوب باشد.
چشم. چشم. چشم. من تسلیمم.
من هم تسلیم مرام مهمان نوازی شما هستم. 🙂
ارادتمند.
فایده نداره اینا دستای خودت نیست که بالاست می خوام دستای خودتو ببینم محمدرضا :)))))
سلام آقای شعبانعلی.
راستش من هم وقتی پست قبل شما رو درباره ی تغییر سیاست کامنت ها خوندم احساس دوری کردم.ولی به شما حق دادم.به هر حال همه ی کسانی که به اینجا سر میزنن یه مخاطب دارن و شما هزاران مخاطب.اما خدا رو شکر که همچنان خودتون کامنت ها رو کانفرم می کنید.
هرچند زیاد اهل کامنت گذاشتن نیستم ولی از این که سیستم ایمیل برقرار شده خیلی خوشحال شدم.
ممنون که بین مشغله ها و کارهای مهمی که دارین همچنان برای این قبیله ی مجازی وقت و انرژی میذارین.
پاینده باشید استاد.
بازم ممنون…
شیدا جان.
ممنونم که وقت گذاشتی و فیدبک دادی. برای من مهمترین چیز رضایت بچه هاست و این فیدبک ها بهتر میتونه من رو راهنمایی کنه
به نظرم کار خوبی کردین… من هم منتظر پاسخ شما موندم… چشم شما نورانی
فکر کنم اگ خود محمدرضا،کامنت ها رو تایید نکنه مشکلی نیس،به دو دلیل:
۱-فردی با توانایی های محمدرضا باید کارهای مهمتری انجام بده نه کارایی مثه تایید کردن کامنت، که این یه جورایی مثه اینه که مسی برای پیشرفت لیگ عراق!، بیاد تو این لیگ بازی کنه.
۲- محمدرضا کامنت ها رو میخونه و جواب میده.
.
.
خلاصه من که وجدانم قبول نمیکنه محمدرضا، کارای سایت رو خودش انجام بده و ما باید از تجربه و تخصصش استفاده کنیم و انرژیش صرف کارای بیهوده نشه.