ندا. من همیشه حسرت میخورم که چرا، ما به جای اینکه به پتانسیل ها و کارهای نکرده فکر کنیم، کرده ها رو می بینیم.
اینکه مثلاً یک رئیس جمهور ساده زیست داشته ایم، قطعاً شایسته احترامه. من هم خوشحالم که فردی در رأس دولت از اختیارات سو استفاده نکرده و …
اما سوال مهمی که به ما یاد نداده اند که بپرسیم اینه که: خوب ایشون و امثال ایشون چه کرده اند.

ساده زیستی، گناه نکردن، نداشتن فساد مالی، همه ویژگیهای لازمه یک سیاست مدار هستند، اما شرط کافی نیستند.
همین الگوی فکری نادرست رو که در مورد بزرگانمون به کار میبریم، در لایه لایه زندگی شخصیمون هم به کار می بریم.

این شده که همه ترجیح میدهند دیکته ننویسند و موفق نامیده شوند تا اینکه دیکته بنویسند و نمره ای غیر از ۲۰ بگیرند…