وابستگی یعنی میخواهمت چون مفیدی.
دلبستگی یعنی میخواهمت حتی اگر مفید نباشی.
من به خودکار گران قیمت روی میزم برای جلسات مهم، وابسته ام.
اما به جعبه ی آبرنگ بی خاصیتی که یادگار دوران کودکیم است دلبسته ام.
من به میز مدیریت که هر روز پشت آن می نشینم وابسته ام.
اما به آن گلدان کوچک کاکتوسی که کنار پنجره گذاشته ام، دلبسته!
من به کتابهای مدیریتی کتابخانه ام وابسته ام اما به کتاب های شریعتی روی میزم دلبسته.
وابستگی ها را جامعه و فرهنگ و والدین می آموزند و پرورش میدهند اما دلبستگی ها انعکاس خود واقعی من هستند.
راستی من و تو، وابسته ایم یا دلبسته؟
—————————————————–
نقل قول از حرفهای خودم در کامنت های خودم!!
+319
سلام
محمدرضا جان
من یکی از دوستان و هم دانشکده ای های قدیمت هستم (مکانیک-۷۶). همیشه از مطالب سایتت لذت می برم و مطالعه اونها رو به دوستانم هم پیشنهاد می کنم. چند وقت پیش این مطلب “وابستگی یا دلبستگی” رو برای یکی از دوستانم فرستادم که اتفاقا از اهل رسانه بود فرستادم ایشون به من گفت که این مطلب از گفته ای نلسون ماندلا ست و این دوستت بدون ذکر منبع اون رو نقل کرده است. و چون میدونستم که تو در این زمینه بسیار مقید هستی خواستم از خودت سوال کرده باشم.
ممنونم بابت همه زحماتت
امیدوارم همیشه شادو تندرست باشی
سلام سعید جان.
اینکه یک حرفی رو به شکل های شبیه افراد مختلف گفته باشند، کاملاً طبیعیه. اما در این مورد خاص نمیتونم به سادگی این رو تصور کنم.
چون این جمله جدا از مفهومش، با استفاده از تشابه کلامی وابستگی و دلبستگی ساخته شده و طبیعتاً هویت فارسی داره. در انگلیسی جمله ی زیبایی نمیشه و خیلی هم قابل درک نیست.
ضمن اینکه این سبک نگارش رو لااقل من از نلسون ماندلا به یاد نمی‌آرم. ممنون میشم اگر در کتابی دیده اند کتاب رو بگن. اما اگر ندیده اند فکر میکنم نلسون ماندلا هم به جمع کوروش و شریعتی و شاملو و دیگرانی اضافه شده که باید زحمت تحمل نوشته های من رو تقبل کنند.
خصوصاً این نوشته خاص به ده‌ها شکل نقل شد و کسانی رو دیدم که چون شریعتی رو دوست نداشتند به جاش شاملو رو استفاده کردند و کسانی که چون هر دو رو دوست نداشتند قسمتی ازش رو حذف کردند.
منتظر می‌مونم که دوستت نام کتاب و صفحه اش رو بگن.
ممنون که پیگیری می‌کنی. چون برای کسی که میلیون ها کلمه مینوسه طبیعتاً ارزشی نداره که چند کلمه رو بدون منبع نقل کنه.
اگر هم نتونستند منبع رو بگن ممنون میشم برامون بنویسی (که حدسم این گزینه است)
قربانت
محمدرضا
سلام دوست عزیز
ممنونم از اینکه پاسخ دادی، واقعا من رو جلوی اون دوستی که نسبت به مرجع این مطلب ایراد گرفته بود رو سفید کردی. مخصوصا ذکر این دلیل که این مطلب با استفاده از تشابه کلامی ایجاد شده می تونه بدون نیاز به جستجو در بین کتاب های ماندلا آدم رو قانع کنه که این مطلب از اون نقل قول نشده. ولی با این حال یه چند روزی هم بهشون فرصت دادم تا تلاششون رو بکنند که البته همان طور که حدس زده بودی به نتیجه ای نرسیدند و تنها مرجعشون همان سایت های نا معتبر بود.
به امید دیدار
سعید
ممنونم که بهم گفتی. منم خیالم راحت شد.
البته در کل باید بپذیریم که حرفهای مشابه همیشه ممکنه وجود داشته باشند.
به هر حال انسانها در طول تاریخ تجربه‌های مشابه زیادی داشته‌اند. اصلاً یکی از دلایل شکل‌گیری مفهوم آرکتایپ که ما در ادبیات یونگ و دیگران می‌بینیم همینه.
داستان‌های ثابتی که در طول تاریخ بارها و بارها و بارها تکرار می‌شوند و اونقدر برای مردم آشنا و باورپذیر هستند که از خلال عصرها و نسل‌ها می‌گذرند و به دست ما می‌رسند.
من هم اگر جمله‌ی دیگه‌ای بود برام پذیرشش خیلی ساده و بدیهی بود. یا حتی اگر از نویسنده فارسی زبان دیگری نقل می‌شد. اما به همون دلیل که گفتم، کمی برام عجیب بود.
وگرنه مثلاً من یک بار نوشتم:
هیچکس برای همیشه و همه وقت، مشغول و گرفتار نیست.
حرفی است هست، حرف تلخ اولویتهاست.
بعداً دیدم یه چیز نزدیک به این رو، مارک تواین گفته.
دیگه هیچوقت جمله خودم رو جایی نقل نکردم. چون گفتم الان می‌گن از روی اون کپی شده.
اگر چه خودم می‌دونم که ما همه مون بارها و بارها این قرار نداشتن در اولویت رو تجربه کردیم و اگر به هر انسانی قلم بدی، یک بار این جمله رو به زبان خودش به شکلی روایت خواهد کرد.
شاد باشی و به امید دیدار
محمدرضا
سلام دل بستگی ارزشمند ترین و خصوصی ترین حسیه که میشه داشت.تغییر پذیریش اندکه.ضربه زننده نیست.تکرارش ازار دهنده نیست.پای دل که وسط باشه بستنش جایی معنا پیدا میکنه که روحت به اونجا گره خورده. و اما وابستگی حالت بیمار گونه و حق دهنده ایه که به نظر شاید درست میاد ولی اونجایی اشتباهی رفتنمون هویدا میشه که اسیبه رو دیدیم.بدون شک روح متعالی با خواستنش با این رویکرد که چه دوسم داری و چه نداری,چه گرونی و چه ارزون,چه پستی و چه بالا دوستت خواهم داشت,زیبا ترین شیوه ابراز علاقمندیه.و کیه که این حس ناب رو نخواد.مرسب بابت متن زیباتون
دلبستگی خوبه تا وقتی که به وابستگی تبدیل نشده،ولی هر چیزی دنیایی که دیده میشه وحس میشه(مثل ماشین،خونه،فرزند،همسر،و…حتی مادر که نمونه ی بارز مهر و محبته)وابستگی مقطعی است[چون نابود شدنی ومردنی هستند ]واسمش روشه وابستگی مقطعی یعنی قطع میشود تمام میشود نابود میشود ؛پس بیاییم خود را به وابستگی پایدار وصل کنیم(همون خدایی که در هر موقع هر مکان هر شرایطی هرزمانی هرموقعیتی میتونی صداش بزنی و جوابتو بده )
امروز این مطلب از وایبر به من رسید بدون منبع و گوینده و چون خودتون این کار رو مجاز دونستید حرفی نیست ولی چرا باید کتاب های شریعتی رو به کتاب های شاملو تغییر بدهند؟ اگرچه با شناختی که از شما دارم یادگیری برای شما بسیار مهم تر از عنوان و متن گفته هایتان است.
من به اون دلبسته ام .. ولی اون حتی بهم وابسته هم نبود …
دیگه نمیدونم هیچی نمیدونم … فقط خسته ام
هر نوشته ات ذهنم درگیر میکنه هنگ میکنم واقعنن
سپاس محمدرضای عزیز
ممنون محمدرضای عزیز
محمدرضا حضرت امیر ع میفرماید:الارواح جنود مجنده ماتعارف منها ائتلاف وماتنافر منها اختلف.یعنی ائتلاف مبنای خلقت وروح مشترک است وبه تعبیر شما”هم قبیله”وشاید اشاره به سخن مزینانی که در اولین اشنائی حس اشتراک هزار ساله داری باشداین کلام برای من راهگشاومفتاح الفکر خوبی هست شاید بکار شما هم بیاید.
حضرت علی، روزمرهترین حرفهایشان هم عمیقا الهام بخش است. لااقل من با تمام وجود این حس رو دارم…
من فکر میکنم دلبستگی زمانی رخ میده که وابستگی یه فایده عمیق و دائمی مثل حس ارامش را به ما میده ، دلبستگی فایده اش از جنس دله اصلا مادی نیست .
محمد رضا از خودکار و گلدان و میزت گفتی ولی از وابستگی و دلبستگی به خودت پرسیدی .اگر یک روزی ساکنان این قبیله به هر علت ترکش کنند و یادی از رئیس قبیله نکنن باز هم آنقدر دلبسته به زمینت هستی که به نوشتن ادامه بدهی؟
من نخستین روزی که نوشتم عنوان نوشته ام این بود (تا زمانی هم که ف.ی.ل.ت.ر شدم همین عنوان را حفظ کردم): برای فراموش کردن.
اساساً نوشتن برای فراموش کردن است نه به یاد آوردن! من مینویسم که فراموش کنم.
ولی در دل نوشته هایت داری به یادمان میاری! چیزی را که خودت میخواهی فراموش کنی؟
ممنون از اینکه دستنوشته هایت را ( برای فراموش کردن) برایمان گذاشتی.
دکتر شریعتی آدمها را به چند دسته تقسیم می کنه :
۱- آنهایی که وقتی هستند، هستند وقتی که نیستند هم نیستند. حضور عمده آدمها مبتنی بر فیزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم می‌شوند بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.
۲- آنانی که وقتی هستند، نیستند وقتی که نیستند هم نیستند (مردگانی متحرک در جهان، خود فروختگانی که هویتشان را به ازای چیزی فانی واگذاشته‌اند. بی‌شخصیت‌اند و بی‌اعتبار، هرگز به چشم نمی‌آیند، مرده و زنده‌شان یکی است).
۳- آنهایی که وقتی هستند، هستند وقتی که نیستند هم هستند (آدم‌های معتبر و باشخصیت، کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودشان هم تاثیر خود را می‌گذارند کسانی که همواره در خاطر ما می‌مانند، دوستشان داریم و برایشان ارزش قائلیم.
۴- آنهایی که وقتی هستند، نیستند وقتی که نیستند، هستند (شگفت‌انگیز‌ترین آدمها. در زمان بودنشان چنان قدرتمند و باشکوهند که ما نمی‌توانیم حضورشان را دریابیم اما وقتی که از پیش ما می‌روند نرم‌نرم و آهسته آهسته درک می‌کنیم . باز می‌شناسیم، می‌فهمیم که آنان چه بودند. چه می‌گفتند و چه می‌خواستند. ما همیشه عاشق این آدمها هستیم. هزار حرف داریم برایشان اما وقتی در برابرشان قرار می‌گیریم، گویی قفل بر زبانمان می‌زنند. اختیار از ما سلب میشود. سکوت می‌کنیم و غرق در حضور آنان مست می‌شویم و درست در زمانی که می‌روند یادمان می‌آید که چه حرف‌ها داشتیم و نگفتیم. شاید تعداد اینها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نباشد.
الان متوجه شدم ، محبوبیتت فراگیرتر از این چیزاست که من فکر میکردم !
فوق العاده ای پسر! 😀
منم که مثل بقیه وابسته و دلبستتم استاد …
سلام
سخته راجب این دو کلمه سرشار از معنی نظر داد!!!!
دلبسته وابسته یا وابسته دلبسته !!!!!
هردوش یجورایی شیرینه
وابستگیراحته اما ترکش دردناکه. دلبستگی اما شیرینه.اگه روح آدم بزرگ نشده باشه وابسته میشه اما روح بزرگ یه قدم بالاتر میره دلبسته میشه
فکر کنم باید به این موضوع حواسم باشه که همه ی وابستگی هام، باید بهم کمک کنن که دلبستگی هام رو از دست ندم…
وابستگی یعنی اگر نباشی، من هم نیستم.
دلبستگی یعنی همیشه هستم اما تنها با یاد تو حتی اگر نباشی.
شکسته ،
خسته ،
دلبسته ،
من هستم ، من هستم ، من هستم ! ( احمد شاملو )
به دانش شما وابسته ام اما به صداقت وحسن نیتتون دلبسته
به دانش شما وابسته ام امابه صداقت وحسن نیتتون دلبسته
من دلبستت نیستم محمدرضا عاشششششششششششششششششششقتم
محمدرضای عزیز باورت میشه دلبستگی من به این فضای مجازی خونه ی تو خیلی بیشتر از فضاهای واقعیه ی به ظاهر دوستانه زندگیمه؟
تا نت رو باز میکنم اولین جایی که سر میزنم اینجاس… جالبه بدونی من تازگیا علاوه بر پست ها و جوابیه های تو ، همه ی نظرات بقیه دوستان رو هم میخونم…
ولی محمدرضا نمیشه یه فضای خاص تر درست بشه که حس هم قبیله ای بودن رو بیشتر حس کنیم…
محمدرضا خیلی دوس دارم یه روزی ، تو و من و بقیه هم قبیله ای ها یه جا جمع شیم و قبیله واقعیمونو از نزدیک ببینیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ما یک عدد وابسته ی دلبسته ایم : )
چه به موقع و مفید بود برام
vaghti k moaddel A hasti o dari straight mishi
va hame chiz dare khub pish mire va tooye optimumet hasti bad k vabaste mishi kolle zendegi o barneme haat beham mirize, beham mirizi o miri entehaye list
ina hame “favayed” e vabastegite : d
من به این خونه دلبسته ام و بس.
شاید ظاهرا وابستگی به نظر برسه وقتی هنوز شاگردی….اما دلبستگی باعث میشه که بخوای شاگردی کنی حتی اگه وابستگی به نظر برسه
به جای جای این فضا دلبسته هستم.علاوه بر این خانه و صاحب خانه ی عزیزش از دیدن نام دوستان و خوندن کامنتاشون خوشحال میشم:-)
من به محمدرضا نه دلبسته ام نه وابسته ! بلکه دیوووووووونه اشم !!!
آخ گفتین ..دلبستگی خوبه اما وابستگی منو به جای بدی کشونده…..دیگه نمیدونم چیکار کنم…
نمیدونم این جمله مال کیه ولی جالبه
رازدوست داشتن واقعی هرکس وهرچیز ی درک این واقعیت است که روزی آن را ازدست می دهیم.
من فکر میکنم آدما به هرچیزی که دوستش دارن وابستن .. یعنی خودم این طوریم … فکر می کنم اون دلبستگیم تهش وابستگی داره چون با از دست دادنش ناراحت میشی
این چیه برا ما اومده محمدرضا؟
Today at 7:01 PM
Hi,
I was wondering if you might be interested in linking to my website http://www.betbind.com/ from your page?
http://www.shabanali.com/ms/?p=2901
We offer a completely free service whereby our users can log their betting activity to keep a complete bet history. We feel our service is very useful as detailed records helps people stay on track and make better decisions. We think it may be a useful resource for your readers.
Thank you for your consideration.
Kind Regards,
Jim
http://www.betbind.com/
اسپمه همین.
هیچ خاصیتی هم نداره حمیده جان.
ایمیل های من رو که دیدی. فرمت خاص خودشون رو دارند
دارم به این نکته سعدی فکر میکنم که:
آنچه نپاید دلبستگی را نشاید
و این سوال پیش میاد که آیا تمام چیزهایی که به انها دلبسته هستیم پایدارند؟
به نظر میاد همون حرفی که زدی که نسبت به کلمه “همه” باید محتاط تر بود
محمدرضا جان نظر شما در مورد این جمله جیه؟ ” انجه نباید دلبستکى را نشاید”
دلبستکى همون عشقه؟
وقتى حس کنى یه جیزى رو واسه همیشه دارى عاشقش میشى؟ یا کیرنده هات بهش عادت میکنن و دیکه سیکنال لذت نمیفرستن؟