یه خصوصیت خیلی جالب و جذاب وبلاگ شما اینه که با ورود به اینجا به همه دنیا مرتبط میشی، یه دفعه به خودت میایی و میبینی یه عالمه پیج روی مانیتورت بازه و نمی دونی کدوم رو اول بخونی. به اضافه کلی کتاب که یا نسخه الکترونیکی اونا رو دانلود کردی برای خوندن یا اسمشونو نوشتی برای خریدن!
این وبلاگ یه حلقه از یه زنجیر جهانگردیه که متاسفانه روزمرگیها منو از این جهانگردی شیرین بیرون می کشه.
به خاطر خلق این وبلاگ از شما بسیار ممنونم

از سختی های زندگی گلایه نکنید دیوار ها و موانع برای متوقف کردن ما ایجاد نشده اند بلکه میزان اشتیاق ما را برای لمس کردن موفقیت و نیز اراده ،پشتکار و سرسختی ما را نشان می دهند و کسانی که این عشق به موفقیت را در سر ندارند براحتی در کنار این موانع به زانو در می آیند. رندی پاش (Randy Pausch)

سلام و خدا قوت
به پیشنهاد شما این کتاب را تهیه کردم . عالی بود. کتابم کلی خط خطی شد بخاطر جملات زیبایی که داشت.
ممنونم

با سلام , ممنون از زحماتتون
دوستان عزیز میتونید از آدرس زیر ویدئوی زبان اصلی سخنرانی رو با کلیک روی فرمت مورد نظرتون دانلود کنید, موفق باشید
http://archive.org/details/LastLecturebyRandyPausch

حتمأ میخونمش.

سلام
ممنونم بابت همه تلاشهاتون
مناینکه در جریان طرح بودم و پیگیر آغاز به کار طرح متمم بودم به خاطر مشکلی که برام پیش اومد تازه امروز تونستم به سایت سر بزنم و در طرح متمم ثبت نام کنم حالا می خواستم بدونم خیلی عقبم؟؟ یعنی چندتا طرح و تمرین تا حالا اجرا شده و امکانش هست من اونها رو هم داشته باشم

محمدرضاي عزيز
قبل از هر چيز از اينكه محمد رضا خطابت مي كنم عذرخواهم اما چون خودت بيشتر مي پسندي گفتم
حرفهايت \ كلامت بسيار شيوا و به جاست
ديوارهاي بلند اگر نبود ديگر رويا معني نداشت اما تنها يك رويا هست كه ديوار بلندش بد جوري با رسيدن و تلاش براي آن منافات دارد
به پست رسيدم به مقام رسيدم به تحصيلات خوب رسيدم به درآمد در حد كفايتم رسيدم اما اينها روياهايم نبودند روياي من آرامش بود آرامشي روحي كه مرا سرشار از زندگي كند نميدانم چرا هر چه بيشتر تلاش كردم كمتر بدست آوردم
ميدانم شايد راه را اشتباه رفتم چون رسيدن به تمام آنها كه گفتم آرامش را از من گرفت
باور ميكني زماني كه در طلائيه زير آتش دشمن حتي براي يك ثانيه ديگر زنده بودن اميدي نبود آرامشي داشتم كه امروز شده روياي من
محمد رضاي عزيز كجاي راه را اشتباه رفته ام و چه بايد بكنم ؟

یک سال است که میشناسمت. نوشته و تصویری که از تو خوانده ام و دیده ام و همیشه در یادم با من جابه جا میشوند ،متعلق به تصویر و نوشته ای است که بعد از یک سخنرانی ،آرام به سمت پله ها گام بر میداری.
با این نوشته «دوست دارم پس از مرگم، آخرین عکسی که برای همیشه روی سایتهایم میماند این عکس باشد…»
این نوشته وتصویر ،برای من گویای این بود که خواسته ی محمدرضا وآسودگی اش ،در گرو گفتن وعمل کردن به تمام گفتنی هاست
از آن روز ،هر از گاهی با خود گفته ام که آیا میشود آدمی تمام حرف هایش را بگوید و بنویسد و همان اندازه آرام که تو در آن تصویر گام بر میداری،صحنه را ترک کند؟
دراین مدت ،تلاش کرده ام تا اندکی_آنقدر نا چیز که گاهی حتی خودم هم نمیتوانم باور کنم که کاری انجام داده ام_گامی بر دارم،برای آرامش آن گام های نهایی که تو تصویری از آن را در ذهنم ساخته ای ،با این تفاوت که خودم را جایگزین تو کرده ام در آن تصویر.
با این حال تنها تفاوتی که در خود و تو دیده ام ،چیزی نیست جز اینکه:
برای رسیدن به این آرامش،تنها گفتن و نوشتن کافی نیست !فرق بسیار است از حرف تا عمل.
عمل کردن به نیمی از آنچه گفته ایم و میگوییم ،ضامن رسیدن به آن آرامشی است که آرزویش را داریم.
من این تفاوت را به خوبی لمس میکنم .وتنها جایی که آرزو میکنم با انسان هایی این چنین تفاوتی نداشته باشم در همین است .که به نیمی از آنچه ادعا میکنم ومیگویم ،عمل کنم .
این ها را نوشتم .تا هر بار که به این خانه آمدم ؛
یادم باشد حرفهایی در انتظارند تا به آنهاعمل کنم ،
و دیوارهایی در انتظارند تا برای رسیدن به رویاهایم از آنها عبور کنم،
حرف هایی که تنها من میتوانم بگویم
رویاهایی که تنها متعلق به من اند
و دیوارهایی که تنها من میتوانم از آنها عبور کنم

لایک