رهای عزیزم.
میدانم برای زندگیت هدفها و رویاهای زیادی داری. میخواهی درس بخوانی. بالاترین مدرکها را بگیری. بزرگترین شغل ها و زیباترین خانه ها را. تندروترین خودروها و خیره کننده ترین لباس ها را…
اما دیر یا زود، زمانی میرسد که عشق را تجربه خواهی کرد. زمانش را نمیدانم. مکانش را نیز. چرا که عاشق شدن، زمان و مکان مشخصی ندارد. اما ناگهان این حس را با یکی از ضربان های قلبت لمس خواهی کرد و آن لحظه، تمام داراییهای مادی و معنویت را پیش رو خواهی گذاشت تا ببینی آیا میتوانند برای جلب نظر کسی که روبرویت نشسته است، کافی باشد؟
احساس گناه نکن و آزاد باش. لحظه ای را که میتوانی صرف عاشقی کنی برای هیچ کار دیگری حرام نکن. آرام باش و لذت ببر:
«تلاش» اگر یک جا مفید باشد، برای جلب محبت کسی است که دوستش داری.
«متقاعدسازی» اگر یک جا اثربخش باشد، برای متقاعد کردن اوست.
«غفلت» اگر یک جا توصیه شود، «غفلت از تمام دنیا و مافیها است» برای آنکه لحظه ای تنها به آنکه دوستش داری بیندیشی.
بکوش و بجوش و لذت ببر و بدان که عشق، عمیق ترین تجربه ی زندگیت خواهد بود. اگر چه عمق واقعی آن را جز در لحظه ی از دست دادن عشق، درک نخواهی کرد. دنیای عشق الزاماً دنیای شادی و رضایت نیست. انسان معمولی میتواند در هر چیز ساده ای، بهانه ای برای خندیدن بیابد اما انسان عاشق، عموماً باید از لابه لای اشک و اندوه، دلیلی برای لبخند زدن بسازد.
اما مهم ترین رازی که زندگی به من آموخت را به تو میگویم. امیدوارم که آن را با «شنیدن» فرا گیری و باز «تجربه» نکنی. برای نشان دادن عشقت، چیزی را که او دوست دارد به دست بیاورد، هدیه نده. بلکه چیزی را که تو دوست نداری از دست بدهی، هدیه بده…
و در پایان، یادت باشد که در عشق واقعی، طرف مقابل تو بیش از شور و شوق، بیش از اتاق های تاریک و شمع های روشن، و پیش از شام در سالن های مجلل، دوست دارد که برای تو «دومین» نباشد…
سلام
مثل همیشه زیبا و تأثیر گذار
کاش میشد به عقب برگشت
اما حیف…
مثل همیشه به رها حسودیم شد که همچین پدری داره.
یه سوال واسم پیش اومده: اگه کسی به عشقش چیزیو هدیه بده که اون میخواد چی میشه؟؟ چرا باید اینکارو نکرد؟ همیشه این جمله درسته؟
سلام استاد. خیلی ممنون از نوشته ی خیلی زیباتون.
سلام
خیلی وقت پیش براتون یه ایمیل فرستادم،فرصت شده بخونیش؟
سخن چو از دل برآید بر دل نشیند؛ و این سرمشقی است که در کلاسهای زندگی تکرار ناپذیر می شود…
سلام
متن جالبی ست و کلی نکته های خوب روانشناسی داره برای نشان دادن عشقت، چیزی را که او دوست دارد به دست بیاورد، هدیه نده. بلکه چیزی را تو دوست نداری از دست بدهی، هدیه بده… ولی فکر میکنم و البته مطمئنم عاشق شدن ظرفیت می خواهد. و هرکسی پذیرش عشق را ندارد. برای همینه این همه مشکلات بعد از شکست عشقی توی جامعه ما وجود داره. اگه آدم بتونه بعد از پایان یک عشق زندگیشو مدیریت کنه هنر کرده.
به هرحال فکر می کنم آن ضرب المثل قدیمی همچنان خودنمایی می کنه و کاربرد داره (بسوزه پدر عاشقی!) اینا کسانی درک می کنن که تجربه اش کرده اند. گاهی وقتا دیدین بزرگان و پیران فامیل دعا می کنن که به درد عشق گرفتار نشی جوون . همه اینا یه نکته هایی توش هست.
سلام به همه دوستان مخصوصا استاد عزیز
من اولین بار و اولین روزی بود که وارد این سایت شدم . استاد رو نه میشناسم و نه دیدمشون .
همیشه فکر میکردم استادایی که درس مذاکره – مدیریت تدریس میکنن آدمای خشن و جدی هستن مثل مدیرا . اکثر استادای ما خیلی جدی هستن.
ولی الان فهمیدم که کسایی هم هستند که طرز فکرشون وبرخوردشون با بقیه فرق میکنه .
این متن هم قشنگ و هم تآثیرگذار بود .
نمیدونم رها کیه ولی وقتی این متن رو خوندم که استاد به این زیبایی براش عشق رو شرح داده یکم دلم برای خودم سوخت که همیشه حرفای نگفته تو دلم بودو گوش شنوا پیدا نمیکردم غیر از خدا و پدرم که خودتونم میدونید آدم همه حرفای دلشو نمیتونه به پدر و مادرش بگه .
ممنون ازتون استاد بخاطر مطالب قشنگتون
یادش بخیر….
متن قشنگیه ولی … خیلی جالبه من تا حالا به طور ناخودآگاه، رها را دختر فرض کرده بودم … این متن رو که خوندم تا چند لحظه گیج بودم .. چون این متن به نظرم توصیه های مردونهی یک پدر به پسرشه نه دخترش …. بعداً یادم اومد که گفته بودین اسم رها رو به این دلیل انتخاب کردین که هم برای دختر میذارن هم پسر ….
ولی بازم به نظرم متن دید مردونهای به این قضیه داره…
حالا خداییش وقتی برای رها مینویسید به یه دختر بچه فکر میکنید یا پسر بچه؟
به نظرم عالی بود.
نظر که نه واقعا انگار دلم مثل یک پلاستیکی که اتش گرفته باشد مچاله شد. بدون بی حسی انگار عصب کشی شد.
عالی بود. پاراگراف اخر مام چیزی بود که من درکش کرده ام.عالی…
عشق هم مثل آزادی واژه مظلومیه.
اکثراً نمیدونن عشق چیه ، اما فکر میکنن که میدونن و یا حتی تجربه ش کردن.
عشق پدیده کاملاَ شناخته شده ایه، با اسکن مغز ، با یه پرسشنامه میشه فهمید که کسی عاشق هست یا نه(یکی از منابع : آناتومی عشق، هلن فیشر).
یکی از پیش شرط های عشق سلامت روانی اجتماعیه.
یکی دیگه ش ، گذر کردن از طبقه اول و دوم هرم مازلو است.
عشق برای ملتی که مشکل ارضا نیازهای اولیه ش رو داره،امنیت نداره، یک مفهوم انتزاعی غیر قابل فهمه .
گفتنی زیاده اما فعلا به همین بسنده می کنم 😀
اعتراف : میدونم عشق چیز خاصیه ، اما تجربه ش نکردم. اصلا یکی از هدفهای استراتژیک زندگی میتونه همین(و به طور کلی صعود از هرم مازلو) باشه!
من هم از هلن فیشر خوندم هم میدونم هرم مازلو چیه اما گمون نکنم چیز انتزاعی و غیر قابل فهمی باشه..!!!!! جالب اینجاست که ادبیات و شعر و پیشینه ی فرهنگی ما اونو انقدر پیچیده و غیر قابل دسترس میکنه!!
هیوا عالی گفتی
پیش شرط سلامت روانی اجتماعی بنظرم خیلی مهمه، و اینکه خیلیها نمیدونن عشق چیه و با چیزهای دیگه عوضیش می گیرند. موارد فراوانی از این دست هست مثلا کسی که بنام عشق میخاد معشوقش را محدود کنه ودر کنترل بگیره بنظر من عشق را عوضی فهمیده.
هرم مازلو يك نظريه ست و نميشه به طور قطع روش حساب كرد,و نميشه مثل يك پله بهش نگاه كرد كه حتمن بايد اولى رو به طور كامل بگذرونى تا به دومى برسى…
فكر ميكنم ارضاى نياز هاى اوليه تا حد ابتدايى حتا تو كشور ما موجود باشه,”غرايض زيستى” يا طبقه ى اول هرم نيازهاى ابتدايى هر موجودى رو دربر ميگيره, كه بدون اون زندگى ممكن نيست و همين كه زنده ايم,براى فردامون برنامه داريم و خنده و گريه رو توام باهم تجربه كرديم ينى دو طبقه صعود
,مثال:توى تحقيقات روانشناسى ثابت شد مردم كشور هند جزء عاشقترين مردم جهانن,در حالى كه جهان سوم و جزء فقيرترين ها هم هستند و از لحاظ امنيتى هم كه اوضاعشون مشخصه…
اينو چطور توجيح ميكنين؟؟؟
…طبق ايده الى كه شما ميگين تمام عشق هاى اين قشر انتزاعيه و فقط عشق تو كشورهاى توسعه يافته و در رفاه امنيتى و مالى مثل سوييس و فرانسه ممكنه…درسته؟؟؟
به طور جد اعتقاد دارم پشت هر صحبتتون علم و سواد مستدلى وجود داره,اگه ميشه بيشتر برام روشنش كنين
محمد رضای عزیزم مرسی که هر روز سعی میکنی پست بذاری من هر روز بهت سر میزنم و کلی لذت میبرم واقعا زیبا بود
بینهایت سپاس……..
!
البته بیشتر ماها درگیره وابستگی هستیم تا عشق ناب قبول داری؟
مرسی از نکته خوبی که گفتین. و امان از زمانی که خودتو فریب بدی که عاشقی و آنچه را دلت نمیخاد از دست بدی، هدیه بدی و بعد بفهمی خودفریبی بوده!
با هر بار خوندنش لذت میبرم
اما یکم رویاییه
محمد رضا سلام
کاش پدر من هم چنین نامه‌ای دربارۀ عشق می نوشت و می خواندم و مثل کودکی تازه وارد به اتاقی تاریک و نا آشنا درمانده نبودم…
خیلی دلنشین و لطیف بود…با کلمات جادو کردی تو این پستت…لایک خالی خیلی کم بود… مرسی به خاطر این همه حس خوب و احساس که تو این پست هست…مرسی
ای داد بیداد از این عشق . من رو که توی ۳۰ سالگی سوزوند . با تمام درد و رنج و اشک و لذتی که به من تقدیم کرد این عاشقی، باز هم میگم بهترین ، عمیق ترین ، خاص ترین حس دنیاست. شبیه هیچی نیست. هیچی .
تصور تجربه چنین عشقی حتی،خیلی دردناکه.یک ساعت عاشقی به این سبک کافیه برای یک عمر درد کشیدن..این همون عشقی میشه که میگن تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق…
واینکه چیزی که دوست نداریم از دست بدیم هدیه بدیم یعنی در حین عاشقی قدرت داشته باشی ،که هر کسی شاید این قدرت رو نداشته باشه ونتونه این عشق رو تجربه کنه
ولی فکر میکنم در عین دردناکی لذت بخش هم باشه
….به آسانی مرا از من ربودی
درون کوره غم آزمودی
دلت آخر به سرگردانیم سوخت
نگاهم را به زیبایی گشودی…
رها جان…!
گر عشق فقط باور توست…گر عشق فقط باور اوست ،به دوم شدنش می ارزد …!
دوباره ،مجنون و لیلا شدنش می ارزد…تو فقط عاشق شو….به رسوا شدنش می ارزد…!
تو فقط عاشق شو…..!باهمه ترس و هراسش اما، به شیدا شدنش می ارزد…!
به تکرار شدنش می ارزد…. به فرهاد و شیرین شدنش می ارزد…!
به بینا شدنش می ارزد…
تا به ابد، “ما” شدنش می ارزد…
این عشق، به معنا شدنش می ارزد….!!!
این عشق به دوم شدنش می ارزد…..!!!
when you are meeting a friend meet.who knows? you may not be meeting again.then you will repent.then that unfulfilled past will haunt you, that you wanted to say something and you could not say it,there are people who want to say to somebody,’i love you’ and they are waiting for years and have not said it.and the person one day may die.
(sheree rajneesh)
اشکهایمان را نمیتوانیم جز به پای عشق بریزیم…
بر ناملایمات روزگار نمیگرییم، برای دوری از هدفهای زندگی که برایشان تلاش کرده ایم نمیباریم…
اما نقطه ضعفی داریم و آن عشق است،
عشق تنها “نقطه ضعف افتخار آمیز” ماست…
“برای نشان دادن عشقت، چیزی را که او دوست دارد به دست بیاورد، هدیه نده. بلکه چیزی را تو دوست نداری از دست بدهی، هدیه بده…”
ببخشید این قسمت رو متوجه نمی شم یعنی چی؟؟؟
با یه مثال مادی میگمش( فکر کنم این باشه البته):
فرض کن تو یه ساعت! رو خیلی دوست داری، و معشوق از یه ماشین! خوشش میاد…حالا، اگر ساعت مورد علاقه ات رو به معشوقت هدیه بدی، ارزشش بیشتر از هدیه دادن ماشین مورد علاقه اش است.!
این عشقی که شما نوشتین خیلی فانتزیه معمولا تو واقعیت اتفاق نمیافته
کاملاً قبول دارم. تجربه ی چنین عشقی برای یک عمر یا برای مدت طولانی، تقریباً غیرممکن یا لااقل دور از دسترس عموم مردمه.
اما با تمام وجود ایمان دارم که اگر کسی، حتی برای «یک ساعت» این احساس رو تجربه نکرده باشه، نمیتونه مدعی باشه که زندگی کرده.
من با همین عشق ،زندگی کرده ام…
عشقی که وقتی در دلتنگیهایم به آن فکر میکنم .میگویم یک حماقت محض است .که فقط رنج میکشم به بودنش…
اما عشق و رنج با هم عجین شده اند و بدون هم معنا ندارند
تا جایی که توانستم تلاش کرده ام برای جلب محبت کسی که دوستش دارم
تلاش کرده ام برای متقاعد کردنش در خیلی چیزها
خیلی جاها از خیلی چیزها غفلت کرده ام ،تنها به خاطر دوست داشتنش.
اما عاشق که شده باشی ،خیلی حرف ها ناگفته میمانند ،تنها به یک دلیل.که اگر عاشق شده باشی ،دلیلش را میدانی.
من، همیشه دنبال دلیلم برای لبخند زدن ،لبخندی درمیان اشک و اندوه .که اگر لحظه ای زندگی کرده ام در همین لبخندها و با همین لبخندها بوده
اما باز هم « اولین » نبوده ام انگار ! « اولین » نمیشوم انگار
اما تو « اولین و آخرینی » تا همیشه….
من هنوز عشق رو تجربه نکردم… در انتظار روزی هستم که عاشق شم…ولی نمی دونم اصلا میرسه یا من همیشه در این حسرت و انتظار می مونم…دلم بوی ناب عشق می خواد…
محمدرضای عزیز ، متن بسیار زیبایی بود و البته حاوی نکاتی ارزشمند، با اینکه با نظراتت موافقم میخواهم اضافه کنم که بنظر من خیلیها تجربه اش نمی کنن حتی برای نیم ساعت، ممکنه فکر کنیم عاشق شدیم اما تشخیص عشق واقعی هم شاید ساده نباشه، میلبی را سالها قبل در کتاب خوندم که منبعش خاطرم نیست اما فکر کنم از اریک فروم بود که در تعریف دوست داشتن حقیقی می گفت: “چون دوستت دارم بهت نیازمندم نه اینکه چون بهت نیازمندم دوستت دارم.” دلم میخواهد نظرتون را درمورد این بدونم که بنظرتون چقدر مهمه که فرد مقابل ارزش دوست داشتن داشته باشه یا اینکه می گین تجربه حس عشق درهرصورت خوبه؟ امیدوارم با اینکه این بحث جدید نیست این سوال را بتونین پاسخ بدین. سپاس
سلام نگاه. بحث خوبی رو مطرح کردین.
این دو کلمه (عشق واقعی) که به کار بردین برای من همیشه جای سوال داشته. عشق واقعی یعنی چی؟ اصلا مگه تعریف پذیره یا معیاری هست که آدم بتونه بسنجه که عشقش واقعی هست یا نه؟ مگه نه اینکه هر آدمی فقط میتونه احساس خودش رو حس کنه! پس اصلا جنس احساس؛ نمیتونه سنجیدنی و مقایسه ای و خصوصیت پذیر باشه و مشمول یه تعریف کلی بشه. بحث نیاز داشتن و نداشتن به معشوق هم برای من همیشه گنگ بوده. نمیفهمم که چه منافاتی بین دوست داشتن واقعی و نیاز داشتن هست. من به شخصه هرچقدر بیشتر کسی رو دوست داشته باشم؛ بیشتر به بودنش نیازمندم.
با جمله آخرتون هم موافقم و امیدوارم وقت داشته باشن و جواب بدن. 🙂
…
محمدرضا بعد از خوندن متنتون دوست داشتم ازتون سوالی بپرسم. بذارید اول سلام کنم. 🙂
سلام.
به رازی که گفته بودین خیلی فکر کردم. ولی نفهمیدمش. نمیدونم شاید چون باید تجربه ش کنیم و آخر سر نمیشه با شنیدن یاد گرفتش متاسفانه.ازون جایی که من همیشه با این عذاب وجدان تو این سایت از شما سوال میپرسم که دارم وقتتون رو میگیرم، فرض کنیم من رهای فرضی! : ) که بعد از خوندن نامه تون سوال برام پیش اومده. : ) دوست داشتم وقت داشتین و برام توضیح میدادین که چرا برای نشون دادن عشقم؛چیزی رو که او دوست داره بش ندم و چیزی که خودم دوست ندارم از دست بدم رو هدیه بدم؟
یاد شعر مرحوم عمران صالحی افتادم:
درخت را به نام برگ
بهار را به نام گل
ستاره را به نام نور
کوه را به نام سنگ
دل شکفته مرا به نام عشق
عشق را به نام درد
مرا … به نام کوچکم صدا بزن …
تلخی با قند شیرین نمیشود . شبتان را با چراغ خاموش روشن کنید (علی حاتمی )
عالي بود براي اولين بار اشكم با خوندن نوشته هاتون دراومد و اين جمله آخريتون خيلي زيبا بود :
در عشق واقعی، طرف مقابل تو بیش از شور و شوق، بیش از اتاق های تاریک و شمع های روشن، و پیش از شام در سالن های مجلل، دوست دارد که برای تو «دومین» نباشد…
اگه بشه متن كامل رو تو فيس بوك هم بذارين ممنون ميشم يا اگه اشكالي نداره باذكر منبع اين متن رو تو صفحه ام به اشتراك بذارم
لیلا متن کامل رو گذاشتم.
البته هر جا هم بخوای نقل کنی آزاده.
قانون کپی رایت محمدرضا رو که بلدی؟
مرسي ممنونم بله مگه ميشه بلد نباشم.ممنونم
رهای عزیزم این دومین شدن الزاما حضور یک رقیب نخواهد بود بلکه هر توجهی از سوی تو حتی بیش از حد متعارف به خود، به شغل، به فرزند و به هرچیز دیگری حس تلخی را در جان او خواهد نشاند که حتی از روزهای تنها بودنش جانفرساتر است…
به یاد داشته باش که حتی اگر او، تو را ترک کند، او که رفته است تو بوده ای نه او…
این جمله رو خیلی دوست داشتم:”به یاد داشته باش که حتی اگر او، تو را ترک کند، او که رفته است تو بوده ای نه او…”
جمله آخرش نفسم رو بند اورد…
دقیقا
و در پایان، یادت باشد که در عشق واقعی، طرف مقابل تو بیش از شور و شوق، بیش از اتاق های تاریک و شمع های روشن، و پیش از شام در سالن های مجلل، دوست دارد که برای تو «دومین» نباشد…
دلم نیومد چیزی ننویسم خیلی دلنشین بود …