بعضی از چشم

اين نگرش دنيا و اخرت خيلي قشنگه. من نوشته هاي شما رو دوست دارم چون فقط انتقاد نمي كنيد پيشنهاد جايگزين هم داريد.

دستگاه عظیم و قدرتمندی پشت این دو واژه وایستاده تا از رونق نیافته

ناخودآگاه یاد یک ماجرای تاریخی در قرون وسطی افتادم:
کلیسا شروع به فروش بهشت کرد.
مردم دسته دسته می‌آمدند تا برای آخرتشان قطعه ای در بهشت بخرند.
طبیعتا به ثروتمندان سهم بیشتری می‌رسید.
ثروتمند هوشمندی با یک سوال و حرکت زیرکانه کلیسا را به چالش کشید، پرسید: آیا جهنم را هم می‌فروشید؟
بعد از کلی مشورت جواب آمد که: بله،جهنم هم می‌فروشیم.
مرد قیمت کل جهنم را پرسید، آن را پرداخت کرد و تمام جهنم را با سند رسمی کلیسا خرید.
سپس با این سند در مرکز شهر ایستاد و فریاد زد:
مردم، من همه ی جهنم را از کلیسا خریده ام و هیچ کس را هم راه نمی دهم. به زندگیتان برسید …

( انصافا اینجای داستان رو باید بدن این طراحان ترول، شخصیت های کلیسا و مردم و اون مرد رو تصویر کنند 😀 )

سلام.

نماز ستون دین است اما می‌دانید ستون نماز چیست؟ حدیثی که شاید کمتر شنیده‌ایم و به عمدکمتر مطرح می‌کنند این است که: ”ستون نماز، نان است.“ نان نمادی است برای نیازهای مادی و اقتصادی ما که سعی می‌کنند آنها را بی‌ارزش جلوه دهند. اگر نان نخورم توان بلند شدن و نماز خواندن را نخواهم داشت.

”سائلى از عارفى شوريده حال خواست كه اسم اعظم الهى را برايش باز گويد و او گفت: نام مهين (اسم اعظم) ذوالجلال، نان است اما اين سخن را نمى‌‏توان اظهار كرد. مرد از اين جسارت در شگفت شد، به خروش آمد و او را سخت نكوهيد و آن عارف توضيح داد كه در قحطى نيشابور، از آن شهر مى‌گذشته و هيچ كجا بانگ نماز نشنيده و در هيچ مسجدى را باز نديده است و تنها فريادى كه می‌‏شنيده، ناله در خواست نان بوده است. پس دريافته كه اسم اعظم الهى و نقطه جمعيت و بنياد دين، نان است!

(مصیبت نامه، عطارنیشابوری)

مدت‌ها پیش دوستی داشتم با ظاهری کاملا مذهبی و موجه (ریش، نماز، روزه، مسجد، تسبیح و …). این دوست بیکار که متاسفانه بعد از اتلاف چند صباحی از عمر گران‌قدر، پوشالی بودنش برایم ثابت شد چنین نظراتی داشت.

به جز صحبت و اظهار نظر در هر موضوعی، کار دیگری بلد نبود و با این کار احساس بزرگی و علامه دهر بودن می‌کرد. دیگران را تشویق به مادی نبودن، پرهیز از دنیا، رها کردن علاقه به پدیده‌های مادی، انجام زیاد عبادت‌ها و ریاضت‌های شخصی می‌کرد؛ معروف بود چند باری روی خارهای صحرایی هم غلتیده است!

به واسطه برپایی تکیه در ماه محرم و برگزاری مراسم جشن شام نیمه شعبان با خرید چند گونی برنج نسیه (بعدها که صدای فروشنده درآمد این موضوع را فهمیدیم!) و … اسم و رسمی به هم زده بود و با دریافت کمک‌های مادی از دیگران موفق به تهیه ادوات صوتی برای گروه عزاداری خود شد و یکی از مهم‌ترین هدف‌هایش، بلندتر بودن صدای بلندگوهای هئیت زنجیرزنی‌اش در رقابت با سایر هئیت‌ها بود! (مانده‌ام اگر منابع مادی نبود چگونه می‌خواست این کار را انجام دهد؟!)

این فرد که حاوی هیچ مدرک دانشگاهی نبود چند سال با استفاده از رانت، جایگزین برادر بازنشسته خود در شرکتی معروف شد و هم اکنون در حال انتفاع از امکانات این شرکت است و البته هنوز هم رویه خود را تغییر نداده و همچنان به برگزاری مراسمات مذهبی به خصوص در ماه محرم با صدای گوش‌خراش بلندگوها ادامه می‌دهد تا ثواب بیشتری نصیبش شود!

آشنایی با این فرد به واسطه اتلاف وقت تجربه تلخی بود اما عمق جهل بعضی از افراد را به خوبی نشانم داد و برایم ثابت کرد پیشرفت در زندگی و کمک به دیگران در حد توان، در مقایسه با توهم مذهبی بودن و مذهبی عمل کردن آن هم با نیت زنده نگه داشتن دین، ارزش بسیار بیشتری دارد.

سلام.ممنون استاد. وقتی عاشق شد همه گفتن نه…گفت فقط عشق…وقتی عشقش گفت پول گفت اندازه اینکه شکم خالی نباشه.. …گفت مردم گفت برای مردم زندگی نکن….روزی گفتن عشق گفت پول…گفتن پول گفت ثروت ….گفتن دوست گفت بودن پول…گفتن خواهر برادر صله ارحام گفت بودن پول….به جایی رسید گفتن خدا هست گفت نیست اگه بود پول هم بود………اینا زندگی جاری یک آدم بود که میخواست مثل بقیه نباشه و براش تو زندگی معمولی هم دقدقه اش پول نبود به خاطر اینکه مردم نگن دنبال مادیاته….و امروز واسه قطره اشکی که به درگاه خدا بریزه انگیزه ای نداره …..حالا شما که برا آدم موفقی نسخه میپچی خودت بگو چرا نباید دنبال ثروت آفرینی نباشه اگه نباشه دیگه از این آدم چی میمونه که بخواد بمونه……ثروت درست که باشه از خونه کوچیک دو تا عاشق تا مملکت اسلامیش نه فساد داره نه شکم گشنه نه کافر…دنبال ثروت درست بودن اگه دقدقه هر آدم عاقلی نباشه باید به عقلش شک کرد…..تو وجود آدم گشنه عقل نیست و جایی که عقل نیست خدا هم نیست……پس دنبال کلمات برای بار منفی دادن به آدم موفق نباشیم