این قسمتی از راز گل آفتابگردان هست که بهار دو سال قبل نوشتم و خوندمش. دوست داشتم یه بار دیگه بنویسمش: بارها از خود پرسیده ام که کدام مقدس تر است؟ عشق؟ ایمان یا امید؟ عاشقانه ایمان دارم که امید مقدس‌تر است. چرا که درخت امید دیر یا زود میوه ی عشق و ایمان را نیز به بار می‌نشیند، اما ایمان و عشق بی امید، جز زخمی بر روح جامعه بر جا نمی‌گذارد. *** پی نوشت: باید از نرگس رحمانی هم تشکر کنم که برای جمله‌ی “باران و سراب” من، این تصویرسازی رو انجام داده و هنوز، می‌تونم این تصویر رو به دوستانم هدیه بدم.   با متمم:درباره تاریخچه بیکاری | بیکارها از چه زمان وارد لغتنامه شدند؟ درباره نقد ترجمه | در نقد ترجمه نباید به بررسی غلط‌ها اکتفا کرد تاریخ چیست و به […]