شاید نیمی از نامه‌هایی که در حوزه‌ی تصمیم‌های زندگی از جوانان دریافت می‌کنم، نشان‌دهنده‌ی وضعیتی است که آنها انتخاب خود را می‌دانند اما به دلیل فشارها و محدودیت‌های والدین مسیر دیگری را ادامه داده‌اند یا می‌دهند یا به دلیل همین تناقض، در مسیر زندگی متوقف شده‌اند. این متن خطاب به آن والدین است و تقدیم به پدر و مادرم که اگر چه تحصیلات رسمی بسیار کمی داشتند، اما به من حق انتخاب و زندگی دادند. شاید به این دلیل که «شعور غیرطبیعی» پدر و مادر بودن در آنها بسیار بیشتر از «شور طبیعی» پدری و مادری بوده و هست. ————————————————————————————————————————————————————————— هر کس محبت شما را انکار کند انسان نیست. هر کس فداکاری‌های شما را نبیند و نگوید، نابینا است. با متمم:درباره تاریخچه بیکاری | بیکارها از چه زمان وارد لغتنامه شدند؟ درباره نقد ترجمه | […]