محمدرضا یادمه گفته بودی موفقیت منحصر به فرده و به تعداد آدما راه برا موفقیت وجود داره. خیلی وقتا شاید همین زندگی که از دید ما تلخ وتکراری و هر لحظه اش به اندازه ی یک عمر می گذره یک جور موفقیت و آرامش باشه. به هرحال این راهیه که خوده اون آدم موفق برا زندگیش انتخاب کرده با اراده و اختیار تام .

بعضی وقتها یه احساسی داری به یه نفر در شرایطی فارغ از هیاهوی زمونه و این فارغ بودن از زمونه و مصلحت اندیشی اونو واست استثنا میکنه و ایه هم که نازل بشه فایده نداره یعنی بدون اون زندگی یعنی کشک خیلیها هستند در کنارت که حس خوبی باهات میدن اما اون مصلحت اندیشی برای بودنشون هست امیدوارم وارزو میکنم که کسی رو در زندگی حداقل یکبار خارج از پیش ساخته های ذهن و عرف زمانه و …. دوست داشته باشید در اینصورت هر اتفاقی بیفته رنج و شادیش ارزش داره کلا اینو دارم توی این روزا تجربه میکنم (بعضی وقتها مهندس وقتی نظر مینویسم و دوباره خودم میخونم یه علامت! واسم پیش میاد شرمنده که نمیتونم قشنگ بنویسم )خدا نگهدار

شايد اين رنج، بهاي غرور خيلي از مردان موفق اطراف ما باشه. من اطمينان دارم چيزي غير از اين نيست!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

گاهی این مردان برای بدست آوردن شریک عاطفیشان مثه همون پول و درس و کار تلاش میکنن بدستشم میارند اما به وسط راه که رسیدن میبینن وقت برا عاطفی بازی نیست شریک عاطفی رو ترک میکنن و میرن دمبال همون پول و کار و آزمون و اینجاست که شریک عاطفی ضربه میخوره همیشه شریک عاطفی ترک نمیکنه گاهیم تلاش میکنه برا نگه داشتن رابطه اما مردان موفق خیلی ضعیف عمل میکنن

فرصت ها را از دست میدهیم چون همیشه فکر میکنیم زمان هست. خیلی از انسانها زندگی مشترکشان را با عشق آغاز میکنند اما بعد دچار سردی میشوند بخاطر اینکه فکر میکنند عمری فرصت باهم بودن دارند. اما فکر کرده ایم به هر دلیل شاید فردا دیگر نباشد ولحظه لحظه باید عاشقانه زندگی کرد. در زندگی افراد موفق چون مسئله اصلی کمبود زمان است اولویت ها معمولا برای کارهاست نه زندگی مشترک.بنظر در دنیای امروز همه میتوانند آنچه که مربوط به شرایط اولیه وثانویه زندگیست را بطور مستقل بدست آورند اما این استقلال فردی انسانها رابیشتر نیازمند عشق کرده است. تنهایی، مسئله ایست که همه ما گاهی دچار آن میشویم و البته در یک رابطه عاشقانه درک متقابل از عشق لازم است. آنچه که همه ما به آن نیازمندیم آموختن چگونه پایدار کردن عشق است همه ما در روز مطالب زیادی می آموزیم اما یاد نمی گیریم چگونه باید یک عشق پایدار را تجربه کنیم.دوست عزیزم تنها کافی است درک عاشقانه ای از عشقت داشته باشی.نباید منتظر بود تا شرایط آن را پیش آورد باید خودت قلب و روحت را آماده آن کنی.
با آرزوی روزی که عاشقانه ترین زندگی را تجربه کنید.

امیدوارم تا روزی که به یه حداقل هایی از موفقیت میرسیم دیر نشده باشه

فکر کنم مهم ترین کلمه ی این متن “یادمان باشد” هست.

اگر به یادمان باشد قطعا” به نتیجه ی شما خواهیم رسید:
“من برای هر تصمیم خیلی فکر میکنم. اما پس از اینکه تصمیم گرفتم، دیگه بهش فکر نمیکنم. به خاطر همین «پشیمانی» در فرهنگ واژه های من وجود نداره”.

افراد موفق با این تصور غلط که موقعیت بالای اجتماعی امروز دائمیست از عشق غافل می مانند در حالی که موقعیتهای اجتماعی مقطعی و تنها و تنها عشق است که می ماند.

زندگي بسياري از آدمهاي ساده اي كه دارن زندگي ميكنند همينطوره ،حتي وقتي داري با اون شريك عاطفي زندگي ميكني آنچنان غرق در چيزهايي كه گفتين، حالا به انواع مختلف ميشي كه حتي يادت ميره تلاش هايي كه داري ميكني براي آرامش داشتنه در كنار اون طرف،از حال و از بودن در كنارش لذت نمي بري به اميد آينده اي كه با اين تلاش ها قراره بسازي….
در واقع حال رو فداي آينده اي ميكني كه اصلا معلوم نيست اونقدري كه داري براش تلاش ميكني ارزشش رو داشته باشه يا نه….
ولي چه ميشه كرد اگر تلاش نكني و همينجوري بموني هم كه نميشه:-)

سلام محمد رضا ,شب بخیر

همیشه اونی که ما ادما میخایم, نمیشه
اگر همه چیزارو با هم بهمون بده, زیادی خوش به حالمون میشه؛
هر جوری که بخوایم , با ما بازی می کنه

اين نوشته منو ياد يكي از دلنوشته هاي خودم انداخت :
یه ترانه واسه خوندن
یه بهانه واسه موندن
همشون توی خیا لن
یا که اینن یا که اونن
من واسه ستاره بودن
یه دنیا آرزو دارم
من می خوام تو آسمون ها
رنگ آبی رو بکارم
تو همیشه توی خلوت
کنار ستاره و ما ه
من همیشه تک وتنها
زیراین برگ درختا
نمی دونم تا کی باید تنها بمونم
شایدم تا آخر عمر بی پناه وبی کس بمونم

ما همیشه هممون تنها وغریبیم
شایدم برای اینکه نمی خوایم تنها بمونیم
فك ميكنم ۱۴يا ۱۵ساله بودم كه نوشتمش