شاید هم اگر انسانها را سیاه وسفید دیدیم از روی همین سیاه و سفید بودن آنها را قضاوت نکنیم …
شاید یادگرفته م که هرگز اینچنین نبوده که سیاه ها بد باشن و سفیدها خوب ……… که سیاه ها بازنده باشن و سفیدها برنده…….
شاید بهشت هم آدم های سیاه و سفید داشته باشه … اما جایی باشه که همه ی سیاه و سفیدها شانس و فرصت برابری برای زندگی داشته باشن…
شاید بهشت جایی باشه که سیاه و سفید به یک اندازه زیبا باشن .
شاید بهشت جایی باشه که سفید = سیاه

عالی بود

خ خوب بود

شاید اگه ما بتونیم از دور به این شطرنج، کتاب یا پازل بزرگ نگاه کنیم، اونوقت همه بتونیم جوری حرکت کنیم که هم جهت باشیم. پازل شکل بگیره، کتاب معنا پیدا کنه…
البته من یه وقتایی حس میکنم ما سلول بدن یه آدم بزرگتریم، مثلا من سلول کبدم، یکی دیگه سلول چشم و …
احتمالا با این وضعی که ما داریم حرکت میکنیم و هر کدوم به یه سمت، آدمه سرطان گرفته….
یه وقتایی فک میکنم سلولهای بدن من هم، شعبانعلی داره که وتو وبلاگش بنویسه و سلولهای قسمتای دیگه بیان بخونن؟

من هم احساس میکنم دنیا مثل یه پازل بزرگه بی هیچ تصویر نهایی

به نظرم اگه هر کس “به تعبیر شما” کلمات،قطعات و یا به تعبیر من نقشش رو باور داشته باشه و به نقش دیگران هم احترام بذاره،میشه امیدوار بود که آخر این شوخی،فاجعه نباشه!

زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته بجاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد:)

من هر روز شطرنج باز زندگی را میبینم ان زمان که صفحه زیبای شطرنج و مهره های زیباتر ان را مشاهده می کنم و از مشاهده قوانین پیچیده و جذاب ان شگفت زده میشوم حدس میزنم خالق چنین صفحه ای بی شک زیبا مهربان و عاشق است.

بسیار زیبا.