سلام من تقریبا چندماهی میشه به این وبلاگ سرمیزنم واونقدر علاقه مند بودم وهستم که بالای ۶۰درصد مطالب وبلاگتون رو خوندم اما هیچوقت نظر نذاشتم خواستم تشکرکنم و بگم خیلی چیزای خوب ازتون یاد گرفتم مرسی

سلام آقای شعبان علی
از متفکرانه اندیشیدنتون نسبت به هر چیز سپاسگزارم. من وقتی این کتاب رو خوندم بچه بودم و بخاطر اینکه اونموقع تو کتابخونه ی هر احدی پیدا میشد خوندمش نه چون تشنه ی مطالبش بودم. هدف از انجام دادن هر چیز خیلی توی تجربه ی انجام دادن اون تاثیر میزاره. وقتی داستان روی آتش راه رفتن رو خوندم باور نکردم و فکر کردم حتما کلکی در کاره. بعدها این کار رو خودم کردم و دیدم کلکی در کار نیست بلکه توجیهی وجود داره. و یاد آب و تاب تعریف کردنش توی کتاب آفتادم که این کارو معجزه ی خود باوری معرفی میکرد. واقعیت اینه که نگاه موشکافانه و هدفمنده که پیشرفت حاصل میکنه و بعضا افراد به همون مطلب به دیده ی معجزه نگاه میکنن که کلاً برداشت از مطلب رو عوض میکنه. من با روی آتش راه رفتن به عنوان فعالیتی آشنا شدم که افرادی که یوگا انجام میدن و به یک سری معجزه ها پس از تحمل مصائب مختلف اعتقاد دارن میتونن راحت انجام بدن. برام تفاوت دید به قضیه جالب بود ولی در هر صورت من نحوه ی تفکر غیر معجز رو ترجیح میدم. والان که به مطالب این کتاب مراجعه میکنم این بار با هدف درست تر٬ به ارزششون بیشتر پی میبرم . راستی برای این دوره زمون کتابی با هدف مشابه و مطابق تر با سطح جوامع امروزی میشناسید که پیشنهاد کنید؟

عهد کرده بودم وقتی بلوغ بشم هرگز گناه نکنم.و فکر میکردم ۱۵ سال تمام یعنی پایان ۱۵ سالگی! و روزی که یکی از دوستان دبیرستانی وسط حیاط بهم گفت بلوغ شدی و … از این رو به اون رو شدم…

روزی که وارد دانشگاه شدم و موقع ثبت نام یه لحظه سرمو برگردوندم و “وه” که با دلم چه شد! آن دختر زیبا باعث شد که چه تکانی بخورد دلم.

ظاهرا نقاط عطف تو زندگی دو جورن.بعضیاش دامنه دارن بعضیاش نه.مثلا قضیه اول خیلی طول کشید و یه سری آگاهی ها هست که نقطه عطفند ولی خیلی دامنه ندارند.

آشنا شدن با نادر ابراهیمی، لئوبوسکالیا،دکتر هولاکویی و… همه نقاط عطف زندگی اند.البته عطف در لغت یعنی چرخش.وآشنا شدن با محمدرضا بیشتر ادامه بود تا چرخش.

خلاصه اینکه : چقد این روزها نقاط عطف برای من کمند.

برای من هم یکی از نقاط عطف خواندن کتابهای آنتونی رابینز بود و یکی دیگر آشنایی با سایت شما و نوشته هایتان

یکی از نقاط عطف زندگی من رها کردن کارم که تدریس در دانشگاه بود با همه مزایایش و مهاجرت به تهران و تحمل شرایط سخت و شروع کار جدید و آشنایی با آدمهای جدید و تضادها و تناقض ها و … بود.
یکی دیگر آشنایی با سایت شماست که باعث انعطاف پذیری من در خیلی از زمینه ها شد.
و آشنایی با یک سری آدمها با تجربه های مختلف که هر کدام نقطه عطفی است برای من

سلام محمدرضا
من خیلی وقته نوشته هات رو می خونم
بعضی هاش برام جدذیده و بعضی هاش تکراری
اما همواره خوندنشون برام درد داشته
میدونی چرا؟ چون خیلی چیزا رو می دونم که بهشون عمل نمی کنم و این دیگه کلافه م کرده
انگار به دست و پام زنجیری بسته شده که نمیذاره حرکت کنم و خودم باشم و برم دنبال ارزوهام
خواهش میکنم اگر راهی به ذهنت میرسه کمکم کن. یا بهم بگو ایراد کارم کجاست
کاش بهم ایمیل بدی چون با این همه درگیری که دارم، بعید می دونم دوباره به این صفحه برگردم و دنبال جواب سوالم بگردم
ممنونم
نسترن

محمدرضای عزیز
با تو نوشته ها و خاطراتت را قدم می زنم, چرا که سال ۸۰ ( دوم دبیرستان) بودم که به عادت غوطه خوردن در کتاب ها فروشی های اصفهان ( که اصلی ترین تفریح گاهم بود), با حسی مشابه آن چه که گفتی “…به دنبال کتابی که بتواند حال من را خوب کند” می گشتم که با آنتونی رابینز آشنا شدم… از اینجای داستان قدم به قدم و خط به خط احساس تو را تجربه کردم در مورد آ.کرمانی و حتی در مورد خریدن کتاب های آقای بندلرو…سرآغاز یک تحول..حس بهتر…حتی در مورد انتخاب جمله “اگر فکر کنید می‌توانید کاری را انجام دهید و نمی‌توانید کاری را انجام دهید، در هر دو صورت درست اندیشیده‌اید»”…
و معقتدم شالوده شخصیتم آن روز با آنتونی رابینز ریخته شد…
سال ها بعد بصورت اتفاقی زمانی که به این نتیجه رسیده بودم که باید مهارتهایم را توسعه بدهم بی هدف در فضای مجازی می گشتم که ناخودآگاه با وبسایت شما آشنا شدم ( نه حتی از طریق رادیو, فقط یادم هست زمانی یکی از دوستان از شخصی که شما باشی و در برنامه ماه عسل بودین تعریف می کرد, حتی فامیل شما هم نمی دونستم, فقط تعریف برداشت های دوستم از شما به من این احساس را القاء کرد که ندیدن آن برنامه برایم بسیار گران تمام شده, چرا که او به من شباهت دارد…با کمی گشت و گذار در وبسایت وقتی مطالبت را خواندم فهمیدم که این شبیه همان پیامی است ( خودم) که در تلاش برای ساختن آن بودم, خوشحال بودم که تو را می دیم, چرا که آینده مجسم من بودی, همان تصویر ذهنی که آنتونی می گفت شاید..چقدر حس جالبی است… حتی خنده هایت همانی بود که از خودم انتظار داشتم در آینده, حتی نوشته هایت و حتی کتاب خانه ات و حتی آرزوی های برای دیگران…این به من جرآت و جسارت بیشتری برای ادامه راهم می داد, چرا که امروز کسی را می دیم که حالا رسیده بود, هرچند می دانم همچنان به دنبال رویای بالاتری هستی ( وای کاش می دانستم و نقشه راهش را داشتم که با هزینه و خطای کمتری رشد کنم)…با خواندن مطالبت فهیمدم چقدر نوشته هایت را می فهمم, چقدر حس درونت را لمس می کنم…نتیجه این شد که فایل های صوتی رو با دقت بیشتری گوش می دادم که خطای کمتری کنم, وچقدر این صداها مرا نجات داد.. از این که دریک زمینه تمرکز کنید…از اینکه آ.واثقی به کسب تجربه تاکید داشت..ازاینکه ایراد بچه های مدیریت جنرال و عمومی شدن هست… و خلاصه پس از آنتونی رابینز و چهار نفر دیگر شما ششمین نقطه عطف زندگی ام بوده اید… به دلیل همان حس مشترکی که در من هست ( که می دانم در شما هم هست) و نتیجه اش آن شد که شما طرحی نظیر متمم راه اندازی کنید, بسیار خوشحالم, چرا که تا دیروز دوست داشتم به خودم و دیگران کمک های فکری کنم, اما مهارت و صلاحیت های لازم را نداشتم, حالا دیگه هر وقت به کسی می خوام یه بسته مشاوره کامل بدم, فقط یک پیشنهاد می کنم ( سرچ کنید محمدرضا شعبانعلی).. چقدر حس خوبیه وقتی می بینم که با وجودت اینقدر کار ساده تر شده است…از صمیم قلب ( از صمیم قلب) دوستت دارم و به وجودت افتخار می کنم و چقدر دوست داشتم می توانستم در کنارت تجربه هایت را تجربه کنم…

برای من نقطه عطف خواندن کتاب هشت اثر از خانم اسکاول شین بود. زمانی که کتاب آقای رابینز وارد بازار شد توصیه یکی از دوستان که چندان از نظر من موجه نبود و عموما سلیقه ای بسیار سطحی داشت باعث شد به سمت کتاب نرم و هرگز نخونمش اما یک روز در عین اینکه به شدت بیمار و درمانده بودم و همچنین بیکار , خواندن گوشه هایی از کتاب برام جالب بود و تحسین برانگیز اما من تحولم را با خواندن کتاب فبلی شروع کرده بودم .
نقطه عطف دوم اما بی اغراق غضو شدن در سایت متمم بود. عاشق فضای آن هستم و همیشه فکر کرده ام این کاری بود دلم میخاست انجامش می دادم .

نقطه عطف زندگی من زمانی بود که پدر شخصی که دوستش داشتم رابطه ما رو به هم زد و مانع ازدواج ما شد. بعد از اون فهمیدم که من چه آدم ضعیفی بودم و مدیریت رفتاری و ارتباطات ضعیفی داشتم.

دوستان با درود
چون درمورد کتاب حرف میزنیم ونظر میدیم میخواستم بدون اگه کسی از کتاب قوانین کاریزما که قبلا معلم عزیزمون در موردش نوشته بود و روش تهیه این کتاب اطلاعی داره حتما بهم خبر بدین خیلی دنبالش گشتم ولی هنوز موفق نشدم پیدا کنم ممنون

از بچگی نمیدونم چرا با وجودی که هیچی از برنامه های سیاسی نمیفهمیدم انقدر اونها رو گوش میکردم کاری که الان به ندرت انجام میدم خلاصه تو یکی از این برنامه های خارجی گفتتد “کتابها در ایران سانسور هستن ” من هم این جمله رو اینطور فهمیدم “همه کتابها در ایران سانسور هستن”با اینکه خوندنو دوست داشتم ولی از خوندن کتاب ترسیدم تصور میکردم فقط کتابهای پزشکی و مهندسی بدون سانسور چاپ میشن خیلی نا امیدانه به کتابهای انقلاب نگاه میکردنم(گاهی هم نگاه عاقل اندر سفیه!) تا اینکه اینجا آمدم و بقیه ماجرا….. نمیدونم اگر روزی متوجه بشم سهم رسانه های غربی از سهم خودم برای بدبینیم به آینده کشورم بیشتر بوده چقدر افسوس خواهم خورد. در هر حال الان که انقلاب میرم احساس میکنم اونجا پر از گنجه ولی من نمیتونم ازشون استفاده کامل ببرم.

یکبار انتراک کلاس مذاکره در حالی که بچه ها شما رو دوره کردن اصلا هم اهمیت نمیدادن که خانم ها نمیتونند صدای معلمو بشنوند درست یا غلط شنیدم که گفتین برای پول باید بتکده درست کرد از اون روز فهمیدم که خیلی به کلمه فقیر ساده نگاه میکردم همینطور به کلمه ثروتمند، فهمیدم که اگر زودتر تعریفمو از پول عوض نکنم روز به روز فقیرتر میشم. البته متاسفانه اون طور که باید تا حالا نتونستم.

تعریفی هم که از امید و انگیزه و خوشبینی یاد گرفتم خیلی برام مهم بودن

با درود به هم خونه ای های عزیزم
کتاب به سوی کامیابی واسه همه نقطه تحول بوده خوندن کتابهای غیر درسی از کارهای روزمره من شده اما تاثیر گذار تر از اون کتاب بیندیشید و ثروتمند شوید ناپلون هیل بود دوست دارم همه دوستانم که این کتاب رو نخوندند یک بار هم که شده اون رو بخونند از تاثیراتش اینجا بنویسید یا اگه کتاب خوب دیگری میشناسید معرفی کنید
با سپاس

سلام نقطه ی عطف من تو زندگی موقعی بود که معلمم به من گفت تو مثل یک سیب گاز زده دور انداخته میمونی………

سلام،
کتاب آنتونی رابینز ( البته بیشتر جلد دومش) برای من هم نقطه عطف بوده یا بهتر بگم وزنه ای ارزشمند. شاید سطحی بود ولی به نظرم برای نوجوانان اون زمان بهترین ابزار کاربردی محسوب میشه. شاید در ساده سازی لطمه علمی به مطالب زده باشد ولی به نظرم ارزشمندی کارش در این بود که اون علم غنی رو قابل استفاده کرد. تو اون تاریکی چراغ لازم بود به بنیان ریشه حرکت الکترونها کاری نداشتیم. تشنه آب می خواد چی کار داره فرمول شیمیایی آب چیه؟؟ فکر میکنم به خاطر اون کتابها و اون مطالعات است که الان بعد از سالها هنوز دنبال رشد و ترقی و تشنه بیشتر دونستن هستیم.
مرسی از شما که در این راه یاریمان میکنید.