سلام. من کتاب بنویس تا آشکار شود رو خوندم. خیلی اثر گذاره که باور کنیم کاغذ یه چیز دیگه هست.

خیلی جالب بود محمدرضا، سطح توقعمون رو بالا بردی با این سیستمای آموزشی و تولید محتوات ! واقعا ایده جالبی بود دست نویس کردن این مطلب ….

دقیقا این موضوع یکی از چالش های چند ساله ی من بود و با توجه به این که یه آی تی من بودم از خودم انتظار داشتم که بیشتر با این ابزار دیجیتال کار کنم، ولی با اینکه خطم افتضاحه و خودمم به زور می خونمش !! ولی همیشه با کاغذ و قلم راحت تر بودم و هستم .
به نظرم بزرگترین دلیلش هم همون قالب دار بودن این نرم افزارا باشه . اون آزادی رو که روی کاغذ میشه داشت توی نرم افزار آدم تجربه نمی کنه، یه دلیلش محدودیت ابزاره، ولی به نظر من یه موضوع مهم کمبود فضای فیزیکیه… مثلا من برای برین استورم معمولا حداقل از A3 استفاده می کنم، حالا چه جوری بیام بشینم پای لپتاپ و برین استورم کنم.
و صد البته که عادت هم نقش مهمی توی این قضیه داره.

در کل به نظر من بستگی به این داره که چه چیزی رو داریم یادداشت می کنیم ! مسلما نوشتن یه لینک روی کاغذ خیلی منطقی نیست!

به شخصه در حال حاضر:
اطلاعاتی که پای لپ تاپ بهشون احتیاج دارم رو توی نوت های لپ تاپ می نویسم،
لیست های کم اهمیتی که لازمه همیشه همراهت باشن مثل لیست خرید رو معمولا توی موبایل ( بعضی وقت ها هم رو کاغذ ) همراه دارم
و موضوعاتی که بیشتر ذهن رو درگیر می کنه و اهمیت بیشتری داره رو روی کاغذ می نویسم.

با نوشتن اونقد به مطلب تسلط پیدا میکنی که میتونی مطالب مرتبط رو با خط بهم وصل کنی!

نوشتن روی کاغذ بدلیل سیر حرکت دست بروی حروف ها و کلماتی که در قالب جمله یا متن می نویسیم ارتباط تنگاتنگی بین متنی که می نویسیم و قسمت درک مغزمان ایجاد می کند که این قابلیت در تایپ وجود ندارد.

آرامشی که نوشتن روی کاغذ به آدم دست میده رو با تایپ گردن نمیشه احساسش کرد

سلام. خسته نباشید . بله برای من هم همینطور است . گرچه خوش خط نیستم ولی با مداد راحت تر از کیبورد فکر میکنم همیشه یاد استادم خانم مظفری می افتم که جزوه می گفت و من سر امتحان نوشته های خودم را جلوی چشمم می دیدم.

زیبا بود، انصافا اینقدر خوب قانع نشده بودم
خوبی تفکرت به اینه که تعادل استفاده از مدیرنیته و سنت رو رعایت می کنی
دقیقا با این حرفت که کاغذ محدودیت نداره ارتباط برقرار کردم؛ می دونی! گاهی لذت بخرج دادن ابتکار تو صفحه آرایی ها خیلی چشیدنیه.

نوشتن روی کاغذ و گرفتن قلم در دست به ادم ارامش میده…من عاشق نوشتن هستم….

نوشتن کار زیباییست وقتی ادم فکر میکنه راحت میتونه اون فکر را با احساسش روی کاغد بیاره، حتی اگه ناراحت باشه او فکر بد (کاغذ) را پاره میکنه و حس آرامش بهش دست میده.افکار خوب را هم با کشیدن یک شکلک کنارش میشه نشون داد که چه حس خوبی اون لحظه ی نوشتن داشتیم…
به نظر من نوشتن حس اعتماد به نفس آدم را بالا می بره.یعنی من میتونم افکارم را اونجور که دوست دارم با هر رنگ و خطی بنویسم…

با سلام، مطلب خیلی خوبی بوذ من وقتی خیلی ناراحت می شم یا مشکلی دارم اونها رو روی کاغذ می نویسم مثل اینکه خودبه خود حل می شه البته از فایل گفتگوهای دشوار به بعد خیلی بیشتر این کارو انجام می دهم
)
نوشتن خیلی فرایند خوبیه اما بعضی اوقات شاید نوشتن برای بعضی ها کمتر مفید باشه (البته برای من که خیلی مفید بوده)
چند مشکلی که با وجود فواید بسیار زیاد داره می شه به طبقه بندی، محدودیت دراضافه کردن و ادیت آن، به علت جاگیری نتوان هرجایی از اون استفاده کرد، گم شدن، محدودیت در دسترسی دیگران، مجدودیت در نگهداری، ضمناً بعضی ها وسواس در نوشتن دارند
بسیار ممنون ار مطالب تامل بر انگیزتان

با سلام و عرض ادب،

می خواستم دیدگاهم را به شرح زیر اضافه کنم که :
– نوشته و دست خط ،انگار که اصالت دارد ،حس می کنی اثر از خودت هست و مالک آن هستی در مقایسه با نوشته ی تایپی .همانطور که نقاشی یک اثر هست و نقاش حس میکنه که اون نقاشی از وی ناشی شده و بخشی از احساس ، افکار و تخیلات او بر روی صفحه است ، دست خط هم، اون حس مالکیت و اثر را به طور ناخودآگاه با دیدن نوشته ایجاد میکنه،که مثلا من این نوشته مربوط و مال من است که نوشته ام ،با تمام معانی پشت کلماتش.

باید اضافه کنم که درمورد گوشی و تبلبت های که قلم دارند و با دست خط خودمون می نویسیم ، در آنجا، نوشتن با قلم دیجیتال حس بهتری نسبت به تایپ نوشته دارد .همچنین ، نوشتن با برخی نرم افزار ها مثل وان نوت که اون آزادی هرجای صحفه نوشتن را داراست و از طرفی ضخامت خطوط نوشته یکنواخت نیست و بسته به فشار قلم روی صفحه درهنگام نوشتن ،خطوط نوشته یا دست خط ضخیمتر یا نازکتر میشوند و بیشتر شبیه دست خط خودمان خواهد بود و بازهم حس بهتری نسبت به نوشتن در مثلا Ever note دارد که ضخامت خط در دست نوشته با قلم دیچیتال آن ،کاملا یکسان هست .

یک ایراد دیگه هم در حال حاضر در دست خط های با قلم دیجیتال وجود داره این هست که بخاطر ظاهر شدن خطوط یا نوشته با تاخیر بعد از حرکت نوک قلم بر روی صفحه ، حس نوشت روی کاغذ را ایجاد نمیکند ، از طرفی کم بودن اصطکاک روی صفحه موبایل یا تبلت برا ی نوشتن اون حس نوشتن با خودکار یا مداد را القاء نمی کند که سالها به آن عادت کرده ایم ،در واقع مثل همون روان نویس می مونه که من حس خوبی نداشتم وقتی باهاش می نویسم، هم دست خط را کمی تغییر شکل می دهد وهم نقطه حروف را(تک نقطه ) را کشیده می کند و حس تعلق و مالکیت بخاطر کمتر شبیه بودن به دست خط خودمان،کمرنگ تر می کند.

-با همه اینها، در نا خودآگاهم حس و اعتمادم به یادداشت های دیجیتال که می نویسم اینطور است که نوشته های دیچیتال پایدار نیستند یا نگهداری آنها نزد خودم،ماندگار نیست ولی رو کاغذ باشن بهتر وبیشتر می مانند( هر چند در عمل خلاف واقعیت علمی از نظر ماندگاری باشد)

سلام
اونجا که نوشتین پاک کردن و بازگشت نداره منو به فکری انداخت.
من عادت دارم چک نویس پاکنویس می کنم (وقتی که زمان دارم، و عملا تفاوت چشمگیری در خرج زمان نداره)، اما همیشه به نظرم می اومد که وقتایی که مستقیم پاک نویس می کنم چقد ذهنم متمرکزتره و بهتر می نویسم. البته اینو متوجه بودم و نمی فهمیدم. به قولی چش می بینه دل باور نمی کنه. الان، با این نوشته شما، که دارم بهش فکر می کنم، می بینم که گویا داستان جدیه. یا شاید جوگیر و دچار خطا شدم…!

با دیدن دست خط شما یاد یک نوشته پائولوکوئیلو افتادم که خط یک جور رقص کلمات است…و فاصله میان دو کلمه مثل حالت خلصه در رقص سماع .
فکر کنم از کتاب ساحره پورتوبلو

یادداشت برداری با نرم افزارهای کامپیوتری به من کمکی برای یادگیری آن مطلب نکرده است!
من چند سالی در مرورگرم هر مطلب جالبی میدیدم copy to note میکردم و مطالب زیادی دارم که بدون اینکه درباره‌اش فکر کرده باشم چون جالب بودند به notes مرورگرم فرستاده‌ام! اما از وقتی آنچه از مطلب میفهمم را به زبان خودم روی کاغذ مینویسم بهتر آنرا متوجه میشوم و مهارت نوشتن‌ام بهتر شده است