۲۱دسامبر پایان جهان را اصلا قبول ندارم.اما میدونم که ما انسانها با طبیعت رفتار خوبی نداشتیم و احساس میکنم این کره هم تا حدی ظرفیت ما انسانها رو داره.بسیاری از پدیده های طبیعی که اتفاق میفته تقصیر ما انسانهاست.

تاریکی؟ کدوم تاریکی؟ تاریکی نداریم!

بعضی وقت ها قضیه گالیله و سوزاندن او و عوام فریبی اقلیت و دیگر مسائل تاریخی را می شنیدم فکر می کردم زمان این حماقت ها تمام شده و الان انسان کنونی به مرحله ای از رشد رسیده که تفکر و انالیز کند ولی با دیدن وضع کنونی اجتماع فکر می کنم چیزی که فرق کرده محیط است و نه انسان زیرا حماقت
او هیچ فرقی نکرده فقط مثال هایش فرق کرده
زیرا باز هم عادت نکرده به پرسیدن چرا؟ و چگونه؟

چطور برای وجود عدم فرض کنیم؟هستی پایانی نخواهد داشت ومااطوار گوناگون راتجربه میکنیم دربرابر انچه عادت کردیم حیرتی نداریم ودربرابر انچه تازگی داردگاه به دیده حیرت می افتیم وخوشا بحال کسانی که پیوسته درمقام حیرت هستند

جهان پایان دارد اما نه ۲۰۱۲!
با دلایل علمی کاری ندارم کلی خودمون کار داریم!
حتی اگه سه روز هم تاریک شه باز هم این دنیا به این راحتی ها تموم نمیشه!

مرسی از بحث خوبتون!

اولش که شایعه سه روز تاریکیو شنیدم به امید اینکه قطبهای مغناطیسی زمین دارند عوض میشوند بسی ذوق کردم اما بعد که دیدم ناسا با سه دلیل موجه رد کرده موضوعو یاد همون بحث افتادن ارم پپسی برماه افتادم.
پایان جهان واقعیت دارد اما ظاهرا هنوز حقیقت پیدانکرده است.جهان هرکسی روزی به پایان میرسد و شاید بارها اما جهان های موازی هم وجود دارند و بااینکه موازیند بسی متفاوت اند.

klنمیدونم چرا میترسم بهش فکر کنم؟

نمیدونم خیلی یا اصلا قابل باور نیست ولی دوست دارم اتفاق بیفته چون به بودن خاتمه میده خودمون که نمیتونیم به بودنمون
خاتمه بدیم ….

پایان یافتن جهان میتونه ما رو به خودمون بیاره تا از خودمون بپرسیم که تا الان چه مقدار به هدف ها و ایده آل هامون رسیدیم و واقعا چه مقدار برای اون ها تلاش کردیم
و الان که دنیا داره تموم میشه آیا از خودمون راضی هستیم و نمیگیم حیف…؟
و فکر میکنم توی اون سه روز تاریکی بهتره به کارهایی که ایده آلمون هست فکر کنیم و یه برنامه ی جدی برای انجام دادنشون بنویسیم چونکه واقعا حیفه

وقتی فیلم۲۰۱۲اومد دانشجو بودم. یکی از دوستهام که عاشق بود وسرشار از آرزو یه جورایی افسردگی گرفت. فکر میکرد واقعا ۲۰۱۲ دنیا تموم میشه و اون به آرزوهاش نمیرسه.فیلمو که دیدم حس جالبی داشتم. موقع فروریختن زمین زیرپای آدما احساس میکردم یه کاردستی بچه گانه داره میافته. البته شنیدم برا جلوه های ویژه اش از پیشرفته ترین نرم افزارهای موجود استفاده کردن. پس دلیل احساس من قطعا ضعف فیلم نبوده. شاید برمیگرده به احساس و نظر من دربارۀ پایان دنیا.
از نظر من خدا یه دنیا خلق کرده با اسرار فراوان و به بشر اجازه داده تا اون اسرار رو کشف کنه. احساس میکنم خدا یه جورایی نشسته و داره نگاه میکنه که کشف اسرارش بشر رو به کجا میبره. عزت وشعور یا ذلت و کج فهمی. البته متأسفانه تا اینجابشر نشون داده که هرچی این اسرار کشف میشن به جای اضافه شدن به شعورش گمراهتر میشه. انگار بشر وقتی دلیل علمی نداشته ایمانش بیشتر بوده و معجزه میدونسته بعضی چیزارو که حالا دلیلشو میدونه. وقتی راز رو کشف میکنه شونه بالا میندازه که دلیل این اتفاق اینه و چیز خارق العاده ای نیست. نظم جهان ایمان بشر رو نسبت به خالق بیشتر نمیکنه.
از نظر من پایان دنیا زمانیه که تمام اسرار دنیا کشف بشن و هنوز خیلی از اسرار مونده.
من به منجی هم اعتقاد دارم و به نظرم منجی وقتی میاد که بشر مسلحه به اسرار دنیا و یه جورایی احساس خدایی میکنه با تکیه بر علمش. منجی اون روز معنی پیدا میکنه. وقتی بشر به همۀ اسرار واقفه اما بیشتر از همیشه جاهله. اون روز که منجی نجات میده خیلی هارو.
همیشه میگم پایان دنیایه جورایی همون آغاز دنیاست چون بشر تو این مسیری که میره به همون تحجر وتوحش اولیۀ اجدادش خواهد رسید با این تفاوت که اونا چیزی نمیدونستن و اینا همه چی میدونن.
در مورد ۳روز تاریکی هم فکر میکنم بد نباشه. یه کم شاعرانه میشه. در ضمن دلم لک زده برا چندروز تعطیلی بدون برنامۀ قبلی. چندروز تعطیلی که کاری برای انجام نداشته باشم و بدون فکر کردن به اینکه فلان کارم چی میشه و فردا کلی کار دارم سیربخوابم. چندساله دلم لک زده برا همچین فرصتی

سلام محمد رضا دوستت دارم عزیزم حالا دیگه دیر به دیر مطلب میذاری دلت میاد من هر روز صفحه روزنوشت رو باز میکنم به امید مطلب تازه اما یخ میکنم جان من هر روز دو کلمه بذاری تا ابد چاکرتم در ضمن ما ایرانی ها وقتی پا میدیم حقمونه اینجوری اسیر شایعه بشیم فکر میکنم ما خیلی وقته دنیا رو تموم کردیم

“پایان جهان چیزی” که بارها در طول تاریخ، بشریت آن را با هراس بیان کرده. حالا آخر این دنیا و قصه هایش کی تمام میشود نمیدانم اما زندگی ما روزی به پایان میرسد. هراسی نیست حتی اگر همین امشب دنیا به آخر رسد مهم اینست که از لحظه های زندگی لذت برده باشیم. شاید نشود تمام لحظه ها شاد بود که البته درآنصورت شادی دیگر معنی نداشت و همه ما با مشکلات و مسائل مختلفی درطول روز درگیر هستیم اما هنر آنجاست که برخی لحظات را زیباتر از باقی لحظه ها بسازیم.
اما کاش سیاستمدران از آخر دنیا می ترسیدند و کمی عادلانه تر با مردم دنیا برخورد می کردند.

سلام
براي من آرامش رو تداعي ميكنه،ممكنه سال ۲۰۱۲ نباشه ولي بالاخره كه يه روزي همه چيز تموم ميشه…
تموم شدن دنيا هم به نظر من رسيدن به آرامشه

یدالله فوق ایدیهم…
نابودی جهان بدون ظهور حضرتش؟؟؟لا ممکن.