قسمتی از پاسخ به یک ایمیل:
«اول اینکه موفقیت برای هر کس تعریف خودش را دارد و دوم اینکه اگر کسی موفق نیست، به احتمال زیاد نخواسته هزینه اش را پرداخت کند».
پی نوشت: ایمیل زده که «خوش به حالت. حرف میزنی و پول میگیری و در این شرکت و آن شرکت، مشاوره میدهی و … دوست داشتم جای تو بودم». برایش ایمیل زده ام که: «هنوز هم دیر نشده. حدود ۲ یا ۳ هزار کتاب بخوانی، ۳ زبان زنده دنیا را بدانی، حدود دو سال در بیابان زندگی کنی تا فرصت تفکر و بلوغ فکری پیدا کنی، شبی ۲ ساعت بخوابی و ۲۲ ساعت باقیمانده را کار کنی. روزی ۲ صفحه کتاب بنویسی یا لااقل ترجمه کنی و تنش مدیریت کردن صدها نفر را حدود ده سال تحمل کنی، دقیقاً همینجایی قرار میگیری که من هستم». پاسخ داده که: «ممنونم. از جای خودم راضی ترم!»
به زندگی ِ بهترین و باروَر ترین انسان ها و ملت ها نگاه کنید و از خود بپرسید آیا درختی که می خواهد سرفراز و پابرجا باشد می تواند با هوای بد و طـوفـان ها مواجه نشود؟ آیا دشمنی های بیرونی، مقاومت های خارجی، تمام انواع نفرت، حَــسَد، لجاجت، بدگمانی، سَرسختی، حرص و خشونت جزو ِ موارد مساعدی به حساب نمی آیند که بدون آن ها هیچ چیز حتی تقوا و فضیلت هم نمی تواند رشد زیادی داشته باشد؟ سَــمّی که موجودات ِ ضعیف را هلاک می کند برای موجودات قوی تقویت کننده است؛… و در نتیجه آن را سَــم نمی نامند.
__حکمت شادان، کتاب اول، ۱۹
شخصی بعد از اتمام یکی از کنسرتهای هایفتز به او گفته بود: میخواستم همه زندگیم را بدهم که بتوانم مانند شما ویولن بنوازم. و هایفتز در پاسخ لبخندی زده و گفته بود: من هم همین کار را کردم…!
چقدر جالب بود.
یک جمله مشابه از پابلو سارساته :
“یک نابغه؟ در ۳۷سال گذشته روزی ۱۴ساعت تمرین کرده ام؛ و حالا به من می گویند نابغه”
سلاااااااااااااااااااام
استاد اگر دوست داشتید پاسخ این سوال من رو بنویسید
آیا شما به اون هدف نهاییتون ( منظورم چیزیه که شما خودتون بهش فکر میکنید و ما ازش خبر نداریم ) که بابتش این همه هزینه خرج کردید رسیدید؟
تا حالا شده تو این سالها حتی اگر برای یک لحظه هم که شده به این موضوع فکر بکنید که میشد یا میتونستید بدون هزینه کردن همسر یا ثروتتون یا چیزای دیگه به این موفقیتها دست پیدا کنید؟
کنجکاوی یا فضولی من رو ببخشید 😉
______________________________
محمد رضا این سوال رو یکی از دوستان پرسیده بود و شما گفته بودی چه سوال خوبی و چون جوابش طولانی بعدا جواب میدم….
_________________
چرا هنوز جواب ندادی؟نخواهی ما رو بپیچونی !
سلام
اینجوری ننویس چشم بعضی ها شوره
هرکسی به موفقیتی رسیده حتما تلاش کرده اما ما عادت داریم آخرشو ببینیم بگیم خوس بحالش
موفق باشی
سلام
تحصیلات و ثروت تضمین کننده موفقیت کسی نیست . بعضی از خانواده ها دچار توهم دانستن روش های تربیتی می باشند و به بچه هاشون فرصت اشتباه و تجربه کردنو نمی دن.
ولی بعضی خانواده ها بدون امکانات خاصی فرصت تجربه های جدید را به بچه هاشون می دن و اعتماد به نفس و جسارتشونو تقویت می کنند.
خیلی از کسانی که تو بچگی فرصت نداشتن تو بزرگسالی با صرف هزینه و وقت بیشتر دنبال کسب تجربه های بچگی شونند.
البته استفاده از شرایط هم بستگی به شخصیت هر کسی داره.
🙂
چه آدم پرکاری!
بابا حقتونه هرچی که بهش رسیدین
-از نظر من محرومیت فقط امتیازه. و کسی که این رو نبینه، نابیناست. من اصلاً ناراحت نیستم که در کودکی که شاید دیگران بازی میکردند، گلدون فروختم. اگر نمی شد این آدم نمیشدم.
آرزو میکنم که خودم و تو و دیگران هیچوقت از «محرومیت»، محروم نشیم-من خوشحالم که زنده ام و اینو فهمیدم
سلاااااااااااااااااااام
استاد اگر دوست داشتید پاسخ این سوال من رو بنویسید
آیا شما به اون هدف نهاییتون ( منظورم چیزیه که شما خودتون بهش فکر میکنید و ما ازش خبر نداریم ) که بابتش این همه هزینه خرج کردید رسیدید؟
تا حالا شده تو این سالها حتی اگر برای یک لحظه هم که شده به این موضوع فکر بکنید که میشد یا میتونستید بدون هزینه کردن همسر یا ثروتتون یا چیزای دیگه به این موفقیتها دست پیدا کنید؟
کنجکاوی یا فضولی من رو ببخشید 😉
سوالت خیلی خوبه اما جوابش طولانیه. همین یکی دو روزه جواب کامل براش می نویسم.
خیلی ممنون استاد عزیز
این دوساعت خواب برام قابل درک نیست….مخصوصا به شکل مداومش.
قابل توصیه هم نیست. من هایپومانیاک هستم که این کار رو میکنم. به دوستانم همیشه توصیه کرده ام که به جای کمتر خوابیدن، بیداری خود را بهتر مدیریت کنیم.
هایپومانیاک چیه؟
سلام
آقا محمدرضا این فرمایشتون که
“حدود ۲ یا ۳ هزار کتاب بخوانی، ۳ زبان زنده دنیا را بدانی، حدود دو سال در بیابان زندگی کنی تا فرصت تفکر و بلوغ فکری پیدا کنی، شبی ۲ ساعت بخوابی و ۲۲ ساعت باقیمانده را کار کنی. روزی ۲ صفحه کتاب بنویسی یا لااقل ترجمه کنی و تنش مدیریت کردن صدها نفر را حدود ده سال تحمل کنی، دقیقاً همینجایی قرار میگیری که من هستم”
خیلی درست نیست.
اگر کسی ده برابر این کارهایی که شما میگید را هم انجام بده هیچ تضمینی برای رسیدنش به این جایی که شما هستید وجود نداره.
به نظرم شاید شما تاثیر استعداد و شانس (یا تقدیر یا اسمش را هرچیزی که میخواهیم بذاریم) را نادیده میگیرید.
شانس میتونه تسریع کنه یا عقب بندازه.
یک جمله از حضرت عیسی نقل میشه که من خیلی بهش اعتقاد دارم: «چاله را بکنید. باران خواهد آمد».
من همیشه چاله میکنم و منتظر میمانم. بعضی وقتها بارون خیلی زود اومده. بعضی وقتها با تأخیر آمده. چاله هایی هم هست که سالهاست کنده ام و هنوز بارانشان نیامده و من همچنااااان منتظرم…
استاد سلام واقعا نمی تونم هضمش کنم شما چه جوری روزی ۲ ساعت می خوابینو و ۲۲ ساعت کار فکری میتونین انجام بدین؟؟؟؟ یعنی تحلیل قوا ندارین؟؟؟؟
به راستی آدم باید یه معنا واقعی عاشق کارش بود تا ببتواند اینگونه کار کند
راستش اومدم دوباره كامنت خودم رو خوندم ديدم اگر دوستان نياز به منبعي براي توصيف دقيق “حرف‌هاي كلي هميشه درست” ميتونن به اين كامنت من ارجاع بدن! 🙂
البته از اين بابت عذرخواهي ميكنم و قصدم اين بود كه عرض كنم شما كه اينقدر موفق هستي بخاطر تلاش زيادته و هر كدام از ما بايد براي موفقيت در هر زمينه از خودمون بپرسيم براش چه برنامه‌اي داريم و چه كرديم؟ كه خيلي واضح نتونستم بگم. عزيز اگر ميبيني كامنتهاي من بيخوده لطفا به تشخيص خودت پاكشون كن كه حداقل آبروي سايت شما نره!
هوش
استداد
امکانات خدادادی
شرایط آماده
متولد تهران
همه ی اینا رو داشتی یه کم تلاشم زدی تنگش
نتیجشم شد این
سارا جان. فکر میکنم اون مطلبی که راجع به «مرکز کنترل درونی» نوشتم رو بخونی برات جالب باشه.
اما علی الحساب یادت باشه که برای کسی که در عرصه بین المللی کار میکنه تهران هیچ فرقی با شعبان آباد نمیکنه! من هم برای اینکه در عرصه جهانی کار کنم، فاصله زیادی تا مطلوب های خودم دارم.
البته تعریف ما از «یک مقدار تلاش» و امکانات خدادادی هم فرق داره. من پیشنهاد میکنم شما از بین همه تلاش های من، یکی از کوچیک هاش رو انجام بدی و تلویزیون خونتون رو بگذاری بیرون خونه تا ببرنش. من ۱۲ ساله که این کارو کردم!
یا یکی از امکانات خدادادی من بیسواد بودن پدر و مادر و کارگر بودن پدرم بود که همیشه به خاطر این دو تا از خداممنونم که اگر نبود اینجا نبودم.
اما آدمهای زیادی میشناسم که شکرگزار این نوع نعمت های خدادادی نیستن.
داشتن نعمت مهم نیست. تشخیص نعمت مهمتره.
سلام محمدرضا
یاد از علی خلیلی عزیز و راهنماها و شخصیت شناسان خوب دیگه یادتون رفت اســــتــــــــــــــــــــاد .
ببین من الان سال سوم پزشکیم از یه جای فوق العاده بی امکانات و محروم کلی ستم کشیدم تا قبول شدم درحالی که همسن و سالای من توشهرای بزرگ اصن دغدغه خیلی چیزارو نداشتن و فقط باید درس میخوندن من خیلی چیزا به عهده ی خودم بود حالابماند تارسیدم به جایی که می بینم از نظر آی کیو شایدخیلیم سرم ولی مشکلات من و امثال من ای کیوئه هوش اجتماعی که تو ایران شهرستانیا رو ضعیف نگه داشتن الان موفقیت و پیشرفت بیشتر ای کیو میخواد آمارم بگیری میبینی جز استثنائات موفقیت ها از جاهای بزرگو پیشرفته بود نه شعبان آباد و امثالهم
این بحث ها از نظر من بیشتر شکایت «کودک» درون است تا بخش «بالغ» ذهن شما. چنین بحثی در حوصله مخاطبهای سایت من نیست. به نظرم برای یک دانشجوی پزشکی سال سه هم این شکل قضاوت چندان پخته نیست. شما الان موقعیت خوبی دارید و آینده مطلوبی در انتظارتونه البته حدود ۱۵ سال با اون فاصله دارید که حتماً در زمان انتخاب رشته پزشکی به اون هم توجه کردید. وضعیت فعلی شما چیزیه که روانشناسها میگن: «تسخیر توسط گذشته». شما هنوز کودکی و نوجوانی خود را – که احساس میکنید مطلوب نبوده – بر خود و اطرافیانتان نبخشیده اید و از آن عبور نکرده اید. من کمی نگران شما هستم. شما وقتی انترن بشوید و سختی ها را ببینید، وقتی رزیدنت بشوید و حقوق کم رزیدنتی را بگیرید و زمانی که اتند بشوید و آن بار فشار و مسئولیت را تحمل کنید، انرژی و انگیزه زیادی لازم خواهید داشت. وگرنه حتماً درجا خواهید زد. به نظر من زودتر با گذشته خود خداحافظی کنید تا در ادامه مسیر وا نمانید. این واماندن تهدیدی است که بسیاری از دانشجویان پزشکی را تهدید میکند.
از نظر من محرومیت فقط امتیازه. و کسی که این رو نبینه، نابیناست. من اصلاً ناراحت نیستم که در کودکی که شاید دیگران بازی میکردند، گلدون فروختم. اگر نمی شد این آدم نمیشدم.
آرزو میکنم که خودم و تو و دیگران هیچوقت از «محرومیت»، محروم نشیم.
(از نظر من محرومیت فقط امتیازه. و کسی که این رو نبینه، نابیناست. من اصلاً ناراحت نیستم که در کودکی که شاید دیگران بازی میکردند، گلدون فروختم. اگر نمی شد این آدم نمیشدم).
استاد حرفتون رو کاملا قبول دارم چون چن نفر دیگرو دیدم که خیلی خیلی دوران کودکی و نوجوانی سختی داشتن و در محرومیت شدید و در روستاهای بسیار دور افتاده غرب کشور زندگی کردن اما همون محرومیت انگیزه و عامل تلاش مضاعفو هدفمندشون شد و الان ازنظر علمی خیلی هم پیشرفت داشتن. اما خود من تو یه شهر بزرگ توی خانواده تحصیل کرده و روشنفکر و با امکانات خوب بزرگ شدم.دغدغه مسائل مالی هم نداشتم. از نظر هوشی هم در حد خوبی هستم. با معدل بالا هم فارغ التحصیل شدم. اما الان موفق نیستم. فقط تنها کار مهم من گرفتن یه مدرک ارشد و مقاله ای اس ای بود. نتونستم سرکار برم چون دلیلی برا تحمل سختیهای کار در کارخونه ها نداشتم. من الان ادم موفقی نیستم . ادم شادی هم نیستم احساس پوچی میکنم و داروی ضد افسردگی مصرف میکنم. اگه معدلم هم بالا شدبا روزی ۴ ساعت مطالعه یا شاید کمتر بود اصلا سختی نکشیدم بخاطرش. شاید اگه شرایطم جور دیگه ای بود الان موفق بودم. فکر میکنم دراکثر موارد محدودیت ها باعث تلاش دوچندان و پیشرفت ادماست همونطور که اکثر افراد موفق و پولدار جهان از گذشته تا قرن حاضر از بستر رنج به قله موفقیت رسیدند. من حرف شما رو کاملا قبول دارم و در عمل در زندگی خودم و دیگرون دیدم.
سلام سارا جان
مطمئناً خیلی از کسایی که رشته تجربی میرن هدفشون پزشکیه. الان هم اگه یه سر به کتابفروشیها بزنی کتابهای تجربی فروششون بیشتره(حداقل شهر ما اینجوریه) پس شما الان از نظر من یه آدم موفقی. حالا اگه به محرومیتت هم نگاه بندازیم شما ارزشتون خیلی برای منه مخاطب بالا میره. من کاملا شرایطت رو درک میکنم چون منم خیلی از امکانات شما رو نداشتم ولی فرق من باشما اینه که شما برای رسیدن به هدفت تلاش کردی ولی من اگه زمین خوردم دیگه بلند نشدم.
سلام، بسته به خواسته هر کسی هزینه ها متفاوته، اما قطعا هدف شما انقدر بزرگ بود که هزینه های سنگینی بابتش پرداخت کردید، حس موفقیت تلخی از دست دادن و شیرین میکنه؟
سلام میشه بیشتر این ایمیلو که بهش زدی شرح بدی منم دوست دارم کم بخوابم ولی ……….چجوری می تونی تحمل کنی برایمان بگو ممنون.
طبيعي است كه هر كس هر چقدر تلاش كند همان‌قدر نتيجه خواهد گرفت. حتي اگر به مطلوب خود نرسد به نظرم تجربه كردن خود راهي كه رفته بسيار بسيار ارزشمند است.
از طرفي زندگي تك بعدي نيست، چند بعدي است و براي موفقيت در همه ابعاد آن بايد هم برنامه داشت و هم تلاش كرد. جمله زيبايي خواندم از نويسنده‌اي الهام‌بخش (آنتوان دو سنت اگزوپري) كه: “يك هدف بدون برنامه فقط يك آرزوست” و براي هر برنامه‌اي حتما تلاش و همت و تلاش و همت و كار و تلاش و همت و … لازم است.
انشاءالله شما و ديگر دوستان عزيز هميشه برنامه‌هاي عالي، اهداف بلند و تلاش زياد داشته باشيد.
اصولا منم که کمی عمیق میشم فکر می کنم جام خیلی خوبه !!!
برایت آرزوی خواب کافی می کنم…
عاشق جواب دادنتم استادم…….. 😉
دلم براش سوخت
در راستای له‌شوندگی پیش بردینش…
با درود بسیار
پاسخ آخرش خیلی جالب بود.
استادکاملا حرفتونوقبول دارم.بعنوان شوخی میگم کاش که بهش ایمیل میزدین که ایشون تو یه زمینه موفق ترند اونم حاضرجوابیه….ولی خوب جداهرموفقیتی حتما تلاشی مضاعف میخواد…..گرعشق حرم باشدسهل است بیابانها
جناب شعبانعلی
من واقعا به انرژی که شما دارید حسرت میخورم و فکر نمیکنم که روزی بتونم مثل شما اینقدر سخت کار کنم
جناب شعبانعلی
من واقعا به انرژی که شما دارید حسرت میخورم و فکر نمیکنم که روزی بتونم مثل شما اینقدر سخت کار کنم
فقط بعضی وقتا یه چیزی من و خیلی نگران میکنه وقتی دارم زیادی جون میکنم یا برای یه کاری خیلی تلاش میکنم میگم نکنه که نتیجه ای نداشته باشه یا الکی دور خودم هی چرخیده باشم بدون اینکه متوجه بشم.
تامل بر انگیز
سلام استاد
خسته نباشید به نظرم کار شما ستودنیست به معنای کامل انسان خستگی ناپذیری هستید.
می خواستم یه سوال ازتون بپرسم بعید میدونم جوابش تبلیغاتی نباشه و به درد بقیه هم بخوره اگه اجازه بدید ایمیل بزنم.
خوش باشی
سلام استاد
نمیدونم چی بایدبگم.ولی حرفاتون مثل همیشه بهم امید دادبرای تلاش کردن
راستی استادازهمایش انتخاب چه خبر؟
بلاخره ثبت نام همه قطعی شد یا ادامه داره؟
بازم ممنون از زحماتتون
برای اطمینان از قطعی شدن میتونین با ۰۹۱۹۴۲۱۲۳۳۴ تماس بگیرین. اما اگر اس ام اس دادن حتماً قطعیه. آدرس رو هم اس ام اس میکنن.
سلام
خب یواش یواش این مراحلو میگفتین بنده خدا کپ نکنه دیگه تا اخر عمرش کلا اسم موفقیتم نمیاره چه برسه به فکر کردنو انگیزه ووو اینااااا :)))))))))))))))))))))))))))))))
ولی منم موافقم تعریف موفقیت برای ادما متفاوته و به خواستن یا نخواستن ادما بر میگرده
سلام داداش
خسته نباشی نمیدونم چطور می تونی این همه فشار کاری رو تحمل کنی ما که با ۸ ساعت کار این همه نق میزنیم
راستی چه طور؟
ی نفر می گفت :
” همیشه همه چیز همانطوری نیست که به نظرمی رسد”
محمدرضاجان نظرت چیه؟
نمی دونم منظور تو دقیقاً چیه اما منم مصداقهای زیادی برای جمله ای که تو میگی سراغ دارم.
بازم سلام خدمت شما…شبتون بخیر
(البته مطلبی رو که مینویسم به حساب فضولی نذارید و سو برداشت نشه ازش)
با یک حساب سر انگشتی،اگه شما مطالعه تون رو از ۱۸ سالگی شروع کرده باشین،تا الان میشه حدود ۱۵ سال.و اگه حداقل ۲۰۰۰جلد کتاب خونده باشید،یعنی بدون وقفه وبطور منظم،هر دو روز ۱جلد کتاب کتاب خوانده اید.
برای تسلط به یک زبان زنده دنیا،حداقل روزی ۲ساعت زمان لازم است.کارهای شخصی و جنبی هم که بماند.مسلما برای اداره زندگی هم باید کار کرد(اینم ۸ساعت)
چرا انسانهای بزرگ،خانواده و زن و زندگی خودشون رو،هزینه ی دغدغه هاشون میکنن؟
برام خیلی سواله که شما دنبال چی هستین؟اون چیه که نمیذاره شما بیشتر از ۲-۳ساعت در روز بخوابید؟
خیلی دوست دارم باهاتون مفصل صحبت کنم و درباره اهدافتون و انگیزه هاتون،ازتون بپرسم.
میتونم الان باهاتون تلفنی صحبت کنم تا منو راهنماییم کنید که واقعا حرفاتون انگیزه خیلی بزرگیه برای من؟
اگه امکانش هست درخواستمو رد نکنید.
چه جوری میتونم خدمتتون زنگ بزنم؟
چند تا توضیح کوچیک:
اولیش اعترافه: حدست و حرفت در مورد من هم مصداق داره. من جزو اونهایی هستم که همسر و ثروتم رو هزینه کردم برای دغدغه هام (یک روز اگر حرف میزدیم با هم داستانش رو برات میگم)
دومیش اینکه اگر برای یادگرفتن زبان در کشوری باشی که به اون زبان صحبت میکنن یادگیریت خیلی سریعتره.
سوم اینکه: سرعت کتاب خوندن به صورت تصاعدی بالا میره. ما کتابهایی که حرف تازه بزنن خیلی کم داریم. کتابها از هم نقل قول میکنن. اگر ۲ تا کتاب «رفتار سازمانی» بخونی (البته پیشنهادم اینه که یکیش رابینز باشه)، یک کتاب رفتار سازمانی جدید ۱۰۰۰ صفحه ای، برای مطالعه فقط به چند ساعت نیاز داره. البته بگم که اگر قرار باشه رمان و داستان بخونی، این حرف من مصداق نداره، اما تعداد داستانهایی که من میخونم، سهم کمی از کتابها رو تشکیل میده.
استاد، من تو برنامه ماه عسل با شما اشنا شدم و از همون روز به وبلاگهاتون سر مزنم و مطالعه میکنم. بسیار بسیار عالیه. قشنگترین کارتون همون فایلهای مذاکره هست که به رایگان در اختیار همه میگذارید. من وقتی صفحه فیسبوکتون رو خوندم دیدم نوشته بودید طلاق گرفته. سوال بزرگی بود برام که کسی مثه شما که مهارتهای ارتباطیش و انتخابش بالاست و اطلاعاتش رو داره چطور در زندگی مشترک شکست خورده. در این پست وبلاگتون و در این پاسختون جواب خودم رو گرفتم.
امیدوارم همیشه سالم و سلامت و شاد باشید