دوره‌های صوتی آموزشی مدیریت و توسعه فردی متمم (کلیک کنید)

نامه به رها (قسمت چهارم)

رها جان.

شاید باید زودتر به تو میگفتم.

خانواده ما از روستایی بزرگ اما دور افتاده به نام شعبان آباد به شهر آمده است. از آنجا که چند نسل پیش، مهاجرت کرده ایم، حتی موقعیت دقیق آن روستا را نمیدانیم. اما خاطرات آن را نسل به نسل شنیده ایم.

حالا که به نظر میرسد امشب خوابت نمی آید، برایت قصه می گویم: قصه عیارخان.

میگویند عیارخان، ثروتمندترین خان روستای شعبان آباد بوده است.

همه میگفتند که عیار خان، ثروت زیادی دارد و آن را به صورت کیسه های طلا، در نقطه های مختلف در زیر خاک پنهان کرده است.

عیار خان دو پسر داشت. عزت و قدرت.

وقتی عیارخان مُرد، تمام زمین ها برای عزت و قدرت باقی ماند. اما عزت و قدرت، به زمین ها فکر نمیکردند. به کیسه های طلایی فکر میکردند که در نقاط مختلف مزرعه پنهان بود و هیچکس جای دقیق آنها را نمیدانست.

مزرعه را به دو نیم کردند. عزت و نیمی از رعایا، در یک بخش و قدرت با باقی رعایا در بخش دیگر ساکن شد. اما دغدغه همه، کیسه های طلا بود.

یک سال گذشت. نخستین کیسه طلا در مزرعه «عزت» پیدا شد. قدرت ناراحت شد اما با خود فکر کرد که کیسه های بعدی را او در زمین خود پیدا خواهد کرد. اما چنین نشد. هر از چند گاهی، یک کیسه جدید در زمین های متعلق به «عزت» پیدا میشد و قدرت، همچنان بی نصیب مانده بود.

عزت خوشحال بود که خداوند او را عزیز کرده است.

به تدریج، رعیتهای عزت، عادت کردند که هر از چند گاهی، کیسه های طلا را بیابند و به عزت تحویل دهند و او نیز، چند سکه ای به رسم مژدگانی در کف دست آنها قرار دهد. از سوی دیگر، قدرت چاره ای نمی دید، جز آنکه مسیر پدر را دنبال کند. محصولات مزرعه را بفروشد و خرج خود و رعایا را تأمین کند.

کودکان مزرعه عزت، از نخستین روزهایی که «حرف می فهمیدند»، می شنیدند که خداوند آنها را عزیز خواسته است و هر نقطه ای از خاک مزرعه، بستر کیسه ای از طلاست. کودکان مزرعه قدرت اما، زود می آموختند که برای گذران عمر، چاره ای جز کاشتن و برداشت کردن وجود ندارد.

سالها گذشت. مزرعه های عزت و قدرت، دیوار به دیوار یکدیگر بودند. اما تو گویی که یک دنیا فاصله دارند!

عزت، همواره با غرور، سکه ای را بر کف دست رعایا قرار میداد و آنها خوشحال از این مناعت طبع، مدتی را به خوشی میگذراندند.

قدرت اما، مجبور بود با رعایا مهربان باشد. اگر کمی از انرژی و انگیزه آنها کاسته میشد، مزرعه با بحران جدی مواجه میشد.

ظاهراً قدرت، نفرین شده بود. او مجبور بود به رعیت سلام و گاه تعظیم کند. مجبور بود گاه با آنها بر سر یک سفره بنشیند. خوب میدانست که اگر این رعایا، مزرعه را ترک کنند، چیزی برای او باقی نخواهد ماند.

سالهای سال گذشت و تفاوت خاندان عزت و قدرت، هر روز، بیشتر و بیشتر شد.

در ملک قدرت، رعیت ها، منظم کار میکردند. اگر پول یا غذا زیاد می آمد، برای سالهای کم رونق ذخیره میکردند. بچه هایشان را به شهر میفرستادند تا درس بخوانند و برگردند و برای برنامه ریزی و بهتر کردن وضعیت مزرعه کمک کنند. آنها برای افزایش حجم محصولات، دانش جدید را می آموختند و ابزارهای جدید میساختند. قدرت به کسانی که به رشد درآمد کمک میکردند، پاداشهای خوب میداد تا برای کار و تلاش بیشتر تشویق شوند.

اما در ملک عزت، نیازی به تلاش و تحصیل نبود. رعایا در تمام طول روز، به جاسوسی یکدیگر و خبر بردن و آوردن مشغول بودند. همه می کوشیدند به نوعی خوش خدمتی کنند تا سهم بیشتری از سکه های «عیارخان» نصیب آنها شود. گاهی که عزت، از این حرفها و بازیها خسته میشد، کارهای بیهوده ایجاد میکرد. به گروهی میگفت که زمین را حفر کنند و فردا به گروه دیگری میگفت تا زمین را پَر کنند.

رعیت های روستای قدرت، گاه و بیگاه از کنار مزرعه های عزت، می گذشتند و به کشاورزان میگفتند که دستگاهها و ابزارهای کشاورزی عوض شده. دیگر لازم نیست مانند قدیم جان بکنند. رعایا گاهی به عزت میگفتند که چطور در مزرعه قدرت چنین دستگاههایی وجود دارد؟ عزت، همیشه پاسخ میداد که قدرت و کارگرانش، شبانه می آیند و بخشی از کیسه های طلای ما را می دزدند و این دستگاهها را با آن سکه ها خریده اند.

حرفهای رعیت ها برای عزت چندان مهم نبود. او همیشه میگفت: من به شما نیازی ندارم. هر کس میخواهد از اینجا برود. شما فقط هزینه اید. طلاهای زیر این خاک، برای زندگی من و فرزندان من کافی هستند.

عزت و قدرت، دو ملک مجاور بودند، بی هیچ گونه تشابهی…

با هزار داستان و ماجرا.

شاید روزی برای تو بیشتر از آنها بگویم…

 

آموزش مدیریت کسب و کار (MBA) دوره های توسعه فردی ۶۰ نکته در مذاکره (صوتی) برندسازی شخصی (صوتی) تفکر سیستمی (صوتی) آشنایی با پیتر دراکر (صوتی) مدیریت توجه (صوتی) حرفه‌ای‌گری در کار (صوتی) کتاب های مدیریت راهنمای کتابخوانی (صوتی) آداب معاشرت (صوتی) کتاب های روانشناسی کتاب های مدیریت  


41 نظر بر روی پست “نامه به رها (قسمت چهارم)

  • مجید گفت:

    این قدرت قلم شما همه احساسات غبطه ، شادی ، غم ، احساس مسئولیت و … رو با هم در ادم ایجاد میکنه.
    ن والقلم و ما یسطرون
    الان لذتی که من از خوندن این متن شما بردم معادل یه سفر کیش بود!!

  • سمیه گفت:

    خیلی عالی بود محمد رضا پدر رها

  • فرید گفت:

    پ.ن. : اون گزینه ای که آدم رو از رفتن منصرف میکنه اینه که باید همینجا موند و به مردم آموخت که طلاهای زمین بالاخره تمام می شوند و باید روزی برای ایستادن روی پای خودمون آماده بشیم !

  • فرید گفت:

    آیا برای کارگران مزرعه ی پر از طلا که این مسئله ی ظریفی که شما فرمودید رو متوجه شده اند ، مهاجرت کار درستیه؟
    این مسئله ایه که مدتیه درگیرش هستم . موندن در مزرعه ی عزت یا مهاجرت به مزرعه ی قدرت .
    مهاجرت به جایی که (به هر دلیلی حتی مثل داستان شما اتفاقی) روابط علت و معلولی زندگی به گونه ای تنظیم شده اند که انسان رو( همه جامعه رو البته !) ارضاء می کنه .
    مهاجرت به یکی از کشورهای اروپایی یا امریکای شمالی برای ادامه تحصیل؟!

    خیلی دوست دارم نظر شما رو راجع به ادامه تحصیل خارج از کشور (و احتمالا موندن اونجا) بدونم !

  • Neda.sh گفت:

    ببخشید استاد داستان رو که خوندم یک لحظه احساس کردم داستان ((قدرت و عزت)) که قراره ادامه پیدا کنه ورژن جدید شهر موشهاست به جای(( موشها و گردوها ))قدرت و عزت می خوان بیان
    البته اگه توهم نزده باشم ولی خیلی جالبه منم مثل رها منتظر بقیه داستانم

  • امیر محمد گفت:

    خیلی جالب بود. مهندس به نظر شما اگه برنامه بریزن هر سال اتکای بودجه به نفت ۱۰% کمتر از سال قبل بشه..چه اتفاقی میفته؟

    • shabanali گفت:

      راستش من تو این حوزه تخصص ندارم. اما میدونم که قبل از کاهش وابستگی به نفت، باید ظرفیت استفاده از منابع غیرنفتی رو افزایش بدیم. امیدوارم که این اتفاق در آینده نزدیک بیفته

  • بهرام گفت:

    متشکرم از اینکه جواب دادید

  • سینا گفت:

    چه قصه جالبی. بقیش رو کی مینویسی؟

  • آرام گفت:

    درست، متاسفانه از دست دادن فرهنگ کار و تلاش با تکیه به ثروتی که حق تنها خودمان هم نیست… فکر میکنم این از بزرگترین عواملی بوده که موجب شده از جایگاه تاثیر گذار قرنهای گذشته فاصله بگیریم

  • ناشناس گفت:

    مرضیه موفقیت قدرت به خاطر سبک مدیریتی که داره در همچین سیستم های افراد با انگیزه و خلاق هستند میشه حدس زد عاقبت پسر های عیار خان به کجا خواهد رسید سرمایه قدرت منابع انسانی هستند نه چیز دیگری.خوابهی رنگی ببینی رها جان

  • rezaA گفت:

    اقا یک پیشنهاد:اینکه خیلی از بجه های اینجا چه خانوما چه اقایون خیلی دوست دارن با شما همکاری کنن تخصصای مختلفم دارم نمیشه ی سازوکاری ایجاد بشه که همه با هم ی کار علمی تولیدی …انجام بدیم؟؟؟؟..

  • علی گفت:

    آخر کار عزت به کجا میره
    یعنی میشه یکم عقل کنه و با طلا هاش مزرعه رو مدرن کنه و در کمتر از یک دهه چنان پیشرفت بکنه که از قدرت و ژاپن و …. پیشی بگیره ؟
    یعنی میشه ؟

  • بهرام گفت:

    آیا منظور ازجمله پایین اشاره به شعبانعلی داره؟

    چون حسم بر اینه که اگر شما محبتی در حق دیگران یا بهتره بگم افراد بی بضاعت میکنید از سر لطفه نه اجبار!

    لطفا جواب بدید!!!

    ظاهراً قدرت، نفرین شده بود. او مجبور بود به رعیت سلام و گاه تعظیم کند. مجبور بود گاه با آنها بر سر یک سفره بنشیند. خوب میدانست که اگر این رعایا، مزرعه را ترک کنند، چیزی برای او باقی نخواهد ماند.

    • shabanali گفت:

      داستان قدرت و عزت، به شعبانعلی کاری نداره.
      داره یادآوری میکنه که یک نظام کاپیتالیستی خودش رو مجبور و موظف میدونه از مولدهای سرمایه دفاع کنه.
      اما نظامی که بر پایه منابع زیرزمینی بنا میشه ضرورتی برای این کار نمی بینه.
      بنابراین اساساً بحث یک بحث اقتصادیه و ربطی به زندگی شخصی من نداره.

  • سیمین گفت:

    ۴ روز است که متوجه شدم صاحب فرزند خواهم شد. همزمانی این موضوع با شروع نوشته های شما به عنوان نامه ای به فرزندم برام جالب بود. احساس فوق العاده ایست. از نوشته هاتون الهام گرفتم و تصمیم دارم من هم در دفتری برای فرزندم که هنوز به دنیا نیامده یادداشتهایی بنویسم.

  • رضا گفت:

    کل داستان خیلی قشنگ و اموزنده بود ولی با توجه به محتوا به نظرم بهتر بود جای اسم این دو نفر عوض میشد

  • rezaA گفت:

    مصایب صد ساله نفت….

  • ماهور گفت:

    سلام آفای شعبانعلی
    من کارشناسی مهندسی برق- الکترونیک خوندم و ارشد مدیریت دولتی، چون از اونجایی که مهندس برق خانم رو در مجموعه وزارت نیرو کمتر جذب میکنند خواستم با مدیریت وارد بشم. اما نشد حالا به صورت حق التدریسی توی دانشگاهها تدریس میکنم.خواستم جاهایی رو معرفی کنید که من با این تحصیلات بتونم کار کنم.کاش همه امکان کار کردن با شما و در مجموعه شما را داشتند.

  • nasim گفت:

    آزادی از عدالت زاده و با اندیشه سروده می شود ، با دیوار شعر و با زندان فریاد می شود ، با بیگانه باطل و با استبداد تکه ای نان می شود
    آزادی اگر حق است گرفتنی است
    و اگر هزینه دارد پرداختنی است ……………..

  • نوشین تاسا گفت:

    سلام .
    داستان فوق العاده ای بود امشب حتما برای دخترم تعریف میکنم .و بعد باهم دیگه به انواع و اقسام سئوالهای اون باید جواب بدیم . قول بدید در دادن جواب به سئوالهاش کمکم کنید . مرسی.

  • مهدی M گفت:

    سلام معلم
    لطفا درمورد نشانه های تمدن را بیاموز و به دیگران هدیه بده بیشتر توضیح دهید
    باتشکر

  • mojibe گفت:

    کلمه ی “عزت” یه تصویر خوب و شاید “قدرت” یه تصویر بد رو توی ذهن تداعی میکنه ولی داستان شما چیز دیگه ای رو بهم میگه… یه دید خیلی خوب… اینکه از روی ظاهر راجب هر چیزی قضاوت نکنیم
    راستی من متوجه نشدم چرا در شرایط امروز ما ادامه تحصیل در رشته (غیر مرتبط) میتونه (مفیدتر) باشه؟؟

    • shabanali گفت:

      واقعیت اینه که اونی که منابع مفت داره، خیلی وقتها فکر میکنه «خدا بهش عزت داده» و اونی که زحمت میکشه رو «قدرت خواه و قدرت طلب» میدونه
      راجع به ادامه تحصیل یک پست جدا می نویسم.

  • رها(اسفند) گفت:

    پدرم قصه ات دردناک و زیبا بود… خوابم را آشفته میکند امشب …

  • aseman گفت:

    بنظرم این داستان رها بارها در مدرسه می خواند و یا می شنود.

  • آرتین گفت:

    از همه بدتر اینکه رها جان رعیت عزت خان نمی رفتند در قلمرو قدرت خان و با اندیشه و فکر صحیح رمز و حقیقت زندگی و موفقیت آنها را دریابند و اکثرا حتی از رفتن به قلمرو قدرت محروم بودند .

  • خیلی دوست دارم روانشناسی بخونم تا حداقل به خودم کمک کنم

  • پگاه گفت:

    منتظر بودم یه پست یعد از انتخاباتی بزاری…:).. من خوشحالم نه به خاطر اینکه فکر کنم الان قراره معجزه بشه…یا تغییر ناگهانی ایجاد بشه…که اگر اینجور شد مطمین باشیم اون تغییر اصولی و بنیادی نیست خوشحالم به خاطر اینکه مردوم رو متفکر تر دیدم کم هیجان تر و آروم تر…من این آگاهی رو مبارک می دونم….

  • میترا گفت:

    چه داستان آشنایی!

  • مجبتی گفت:

    سلام استاد
    یه سوال اگه برگردی عقب یا اینکه اگه الآن تو این برهه،زمانی بود که باید انتخاب میکردی که کنکور ارشد بدی یا نه کدوم رو انتخاب میکردی؟ارشد حداقله یا نه کلأ اعتقادی به تحصیلات آکادمیک نداری؟البته که منظورم تو این شرایط از تاریخه…

    • shabanali گفت:

      من به ادامه تحصیل اعتقاد دارم. اما همیشه احساس میکنم در شرایط امروز ما ادامه تحصیل در رشته غیر مرتبط میتونه مفیدتر باشه.
      من کارشناسی مهندسی خوندم. الان مدیریت.
      اگه بخوام دکترا بخونم روانشناسی میخونم.
      من باز هم باشم، حتماً ادامه تحصیل میدم…

      • رقيه گفت:

        سلام آقاي شعبانعلي
        فرموديد”در شرایط امروز ما ادامه تحصیل در رشته غیر مرتبط میتونه مفیدتر باشه.”
        ميشه در اين رابطه بيشتر توضيح دهيد و بفرمائيد كه چگونه مي تونه مفيدتر باشه؟
        در مورد خود من ، كارشناسي مهندسي گرفتم و خوب براي من هم جالب بود كه افراد از رشته مهندسي مخصوصا افراد باهوشي مثل شما براي ارشد در رشته مديريت اداممه تحصيل مي دهند . منم بر حسب كنجكاوي دو سه از كتاباي دوره ارشد رشته مديديت رو خوندم(البته فقط يك نگاه كلي بهش انداختم) نمي دونم چرا نتونستم اصلا باهاش ا رتباط برقرار كنم.
        همش دلم مي خواد دروسي رو بخونم كه توش كلي عمليات رياضي باشه كلي محاسبات.
        ممنون ميشم پاسخ سوالم رو بدهيد.(البته شايد سوال من تكراري باشه مطمئن نيستم شايد در پست هاي گذشته به اين مطلب اشاره اي كرده باشيد)

  • دیدگاهتان را بنویسید (مختص دوستان متممی با بیش از ۱۵۰ امتیاز)


    لینک دریافت کد فعال

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    yeni bahis siteleri 2022 bahis siteleri betebet
    What Does Booter & Stresser Mean What is an IP booter and stresser