محمدرضای عزیز بحث عزت نفسی که در دل خاطره ات گفتی فهمیدم. من ترجیح میدهم خلاف نکنم تا اینکه بخواهم با پرداخت جریمه به پلیس راهنمایی و رانندگی کمک کنم. من احترام خاصی برای پلیس راهنمایی و رانندگی قایلم و همیشه با دیدن لباس سفید آنها احساس آرامش و امنیت میکنم اما در مورد نیروی انتظامی : از سال ۸۸ به بعد با دیدن لباس سبز آن ها یاد کتک و توهین می افتم و حرمتی که از خیلی ها شکسته شد. نمیدانم این دیدگاه را چگونه در من و امثال من تغییر خواهند داد.

فکر کنم حداکثر دوبار برای پلیس شیرین زبانی کردم که کمتر جریمه ام کنم که مؤثر نیفتاد و از آن به بعد اولاً مقداری بودجه برای جریمه در جاده کنار میذارم و با آرامش و احترام برگ جریمه رو می گیرم و از اونجایی که می دونم یادم میره در موعد مقرر پرداختش کنم و دوبل میشه، همون موقع پارش می کنم و میریزم دور که اعصابم راحت باشه!
متاسفانه در چند سال اخیر به خاطر بحران اقتصادی که تقریباً گریبان همه را گرفته عزت نفس همه ما کم شده، الان دارم مفهوم آن سخن علی که گفت: از هر دری که فقر بیاید از در دیگر ایمان می رود را درک می کنم.
محمد رضا جان در این چند سال شیرازه اخلاق از هم پاشید. اخیراً در یه کلانتری یه کاری داشتم وقتی کارم انجام شد یه سروان حدود پنجاه ساله رسماً گدایی کرد! و من بیست هزار تومن بهش دادم کاش رشوه خواسته بود کاش پول زور خواسته بود کمتر بهم فشار میومد.
چند هفته بعد یکی زد به ماشین و فرار کرد، رفتم یه کلانتری دیگه، افسر یه نگاه به ماشین انداخت و بعد که کار تمام شد از من مقداری دستمال کاغذی که جلوی ماشین بود خواست!!!(شاید باورش سخت باشد) خیلی غصه خوردم برای عزت نفس از دست رفته مان.
چه به روزمان آمد محمد رضا؟!

سلام دوستان
به نظرم در اين متن بايد گفتگوي محمد رضاي گرامي وپليس مورد توجه باشد تاانواع گزينه هاي عبور از طرح.
هزينه نكردن از عزت نفس يعني زير ابي نرفتن يعني پارتي بازي نكردن يعني اشنايي پليس ربطي به جريمه شدن نداشتن
ممنون محمد رضا

متاسفم که این حرفو می زنم ولی من به شخصه با پلیس های راهنمایی و رانندگی مشکلی ندارم، چه زمانی که جریمه شدم چه زمانی که به کمک من اومدن که ازشون ممنونم
اما با دیدن هر ماشین نیروی انتظامی بدترین حس های ممکن بهم دست می ده حتی با اینکه خلافکار!!!! هم نیستم، یعنی از دیدن یک آدم با قیافه ناهنجار کمتر معذب می شم تا نیروی انتظامی چون هر لحظه احساس می کنم الان میان به یک چیز بی ربط گیر می دهند، البته این ذهنیت را خودشون باعث شدن که با دیدنشون جای حس امنیت حس نا امنی شدید بهمون دست می ده

اينكه به قانون احترام مي ذاري و براي شكستن قانون، خود را مستحق جريمه شدن ميداني خيلي خوب است. اما ميتوانستي قانون را نشكني! با توجه به اطلاعاتي كه دادي راه جايگزين هم با همان هزينه ريالي در اختيار داشتي. من اين عمل را نه تنها احترام به قانون بلكه كم كردن ارزش قانون و شكستن آگاهانه آن ميدانم. محمدرضا آيا براي فرهنگ سازي و آموزش احترام به قوانين و حقوق، اجازه شكستن قانون، سي دي و… را داريم؟ نميدانم! ولي حرف آن مامور هم شايد قدري احتياج به تفكر بيشتري دارد!

اينكه شما خلاف قانون كرده ايد و گفتيد هزينه تاكسي گرفتن با هزينه جريمه شدن يكي مي شود اصلا مبناي خوبي براي تصميم گيري نبوده. قانون واسه اينه كه اجرا بشه و جريمه واسه اينكه اگه كسي خلاف كرد جريمش كنن كه ديگه تكرار نكنه نه اينكه خلاف كنيم و بعد بگيم خب خلاف كردم جريمش رو ميدم. اينجوري كسي كه توانايي مالي داره هميشه بايد خلاف كنه!
ضمن اينكه مفهوم خرج از كيسه ي عزت نفس رو تو اين داستان متوجه نشدم، ممنون ميشم توضيح بديد.
ممنون از همه ي زحمتايي كه مي كشيد.

من فکر می کنم گاهی مفاهیمی مثل عزت نفس، اعتماد به نفس، غرور و خودشیفتگی، با هم اشتباه گرفته می شوند.
اینها هم مثل خیلی چیزای دیگر به درستی به ما آموزش داده نشده است.
همین طور گمان می کنم اگر پدر و مادری قبل از به دنیا آمدن فرزندشان به این مسائل فکر کنند- حتی طرز برخورد با یکدیگر- و از همان ابتدا روی تربیت فرزندشان آن را پیاده کنند و در نظر داشته باشند، آن کودک مسیر بهتری در زندگی اش طی خواهد کرد.
راستگویی، وفای به قول و قرارها، رعایت قوانین در هر زمانی، به طور مثال ایستادن پشت چراغ قرمز در نیمه شب آن هم هنگامی که ماشینی در آن حوالی نیست، همه و همه در بالا رفتن عزت نفس تاثیر خواهد داشت.