سلام

ولی من ساعت عقربه ی رو بیشتر دوست دارم. روزها و شب ها در گذر هست و عقربه ها هر بار که از روی ساعت ۶ صبح می گذرند به من می فهمانند که این هم یک فرصت دوباره، چندباره و هزارباره که می خواستی زندگی کنی.
ساعت عقربه ی یه نظر میرسه از امید شرم داره و بطور مکرر ترس از پایان رو بهت گوشزد نمی کنه. و حتی وقتی با امیدی تو اوج و بلندی ها، اگر هم به یکباره باطریش تموم بشه، چیز زیادی از دست نخواهم داد. ولی ساعت شنی به دفعات مرا خواهد کشت، با لحظه به لحظه ترس از پایان و شاید ناامیدی از ادامه دادن و توقف تکمیل یک کار یا شروع یک فرایند.

سلام محمدرضا جان..بسیار زیبا بود…فکر می کنم زمانی که پایان جنگ جهانی دوم رو اعلام کردند ۱۰:۱۰ بود و به همین خاطر اغلب سازندگان ساعت این زمان رو برای تبلیغاتشون استفاده می کنن…البته بعضی ها مثل سواچ از این قاعده پیوروی نمی کنن و ۸:۲۰ رو برای تبلیغشون استفاده میکنن مثل تبلیغ اتوبان چمران تقاطع یادگار امام

چه مقوله‌ی پیچیده و تأمل‌برانگیزی‌ست “زمان”. تعریف آن به “مقدار حرکت اشیاء”، تعریفی تسامح‌آمیز انگاشته شده است. تأملات ژرف‌نگرانه و خلاقانه‌ی “آگوستین قدیس” در باره‌ی زمان (در باب یازدهم کتاب اعترافات) انسان را به شگفتی و تحسین برمی‌انگیزد.
این گفته‌ی “سنکا” هم هشداردهنده و غفلت‌زداست: “مشکل زندگی، کوتاهی آن نیست؛ بلکه این واقعیت است که چنان مصرفش می‌کنیم که گویی ذخیره‌ای پایان‌ناپذیر است. ما نوعی جاودانگی جعلی را زندگی می‌کنیم.”

ساعت ۱۰:۹:۳۷ لحظه ایست که جنگ جهانی دوم بعد از بمباران هیروشیما پایان یافت و قرارداد صلح منعقد گردید.
اما من برداشت خودم را دارم. این علامت تسلیم است! تسلیم انسان در برابر گذشت زمان.
نمی توان مانع از عبور ساعت ها، دقایق و ثانیه ها شد.باید تسلیم این حقیقت بود که زمان در گذر است و اگر همپای او نباشی! او همراه خوبی نیست . تو را جای می گذارد و با سرعت از تو عبور می کند.
برای هر انسان زمان یک خط مورب است و در این سرازیری هرچه بی پرواتر باشی با سرعت بیشتری به پایان می رسی.

واقعا خسته نباشم من . دوستان بسیار کاملتر سوال جواب رو شرح دادن. کامنت ها رو کامل نخونده بود قربون حواس جمع!!!

خدایا شما دوباره دندون لق منو تکون دادید تا درد لذت بخشش تو تموم وجودم پخش بشه ! اگه یه روزی از من غم انگیز ترین صحنه عمرم رو بخوان حتما ثانیه شمار یه ساعت دیجیتالی که داره بی رحمانه و بدون توقف هی جلو میره برام مجسم میشه . دیروز با یه دوستی صحبت میکردیم در مورد اینکه به تعداد آدمها را ه برای رسیدن به خدا وجود داره مثال جالب برام زد گفت میدونی چرا مناره همه مسجد ها رو نیم کره درست میکنند ؟ و سر قله اون یه الله نصب کردن ؟ گفتم خوب به خاطر اینکه یادمون باشه صراط مستقیم یه راه نیست یه خط نیست یا تعالی طی کردن یه مسیر ذایره واره یا …. گفت همه اینها که میگی درسته اما من میگم مسیر رو این طوری درست کردن که تو از هر راهی میتونی به خدا برسی اما اگه پات سر بخوره می افتی! گفتم خوب بیفتی دوباره میری بالا! گفتم من دوست دارم راه رو با شیطنت و پیچ پیچی برم بالا !گفت خیلی خوبه ولی فکر کن از اون بالا پات سر بخوره ؟!گفتم دوباره ! گفت زمان کمه !
و این نوشته دومین رسولی بود که دو باره این پیغام رو برام آورد !
میدونی محمد رضا وقتی ترس منو دید چی بهم گفت ؟ گفت گنبدها همیشه یه راه پله مخفی دارن میتونی با راه پله از اون گنبد بالا بری البته باید کسی باشه که این راه پله رو نشونت بده !

در اروپا بعد از پايان جنگ جهاني دوم تصميم گرفته شد كه به يمن پايان اين جنگ خانمان سوز زمان اتمامش رو برای هميشه به ياد بسپارند. به همين دليل ساعت ده و ده دقيقه كه زمان پايان اين جنگ بود رو بعنوان یک نماد درنظر گرفتند و به ساعت صلح معروف شد؛ ضمن اینکه ساعت ۱۰ و ۹ دقیقه و ۳۵ ثانیه هم بعنوان یادبود بمباران هیروشیما و ناکازاکی قلمداد میشه

سلام.بسیارزیبابود.درودبرمحمدرضای زیبااندیش

محرم این هوش، جز بی‌هوش نیست مَر زبان را مُشتری جُز گوش نیست
در غم ما روزها بی‌گاه شد روزها با سوزها همراه شد
روزها گر رفت گو: رو باک نیست تو بمان، ای آن که چون تو پاک نیست
هرکه جز ماهی زِ آبش سیر شد هرکه بی روزیست روزش دیر شد
درنَیابَد حالِ پُخته هیچ خام پس سُخن کوتاه باید، وَِالسَلام