از دیروز که این متن را خوانده ام عجیب به فکر ساعت شنی ام وراستشو بگم هرجایی دنبال ساعت ۱۰:۱۰گشتم ندیدمش بنظرم خیلی شبیه خنده ساعت که نیس و تقارنش از۱۲:۳۵برایم بیشتر نیس!خب ساعت شنی بامتوسط عمر انسان ایده جالبی است اما بنظرمن حالا شن هم توش نباشه مشکلی نیس مثلا شاید یه صفحه بلندبالای دییتالی که بجای شن باتصویرشن باشه یا…اینا یهویی اومدنا!مهمترازاون همین درک زمانه که دایره ای بودنش یه اشتباهه شبیه بزرگترین اشتباه انیشتین!اما میدونی که اشتباه اون دنیای ماروخراب نکرد اما انگاربرای خودش گرون تموم شده.محمدرضاخان(جان بنظرم مناسب نیس اما به هرحال میخواستم کنارمحمدرضا چیزی باشد!)سپاس بابت دیدی که این روزها به واسطه نوشته هایت دارد به یادمن میاید!

بنظرم باید فقط تلاش کنی.لحظه ای بیکار نباشی و افسوس نخوری.من به این نتیجه رسیدم.
شاید حتی بتونیم از زمان هم سبقت بگیریم و بریم به آینده(نظریه انیشتین)
میشه دیگه!!!
ساعت ۱۰:۱۰ از لحاظ روانشناسی یه حس مثبت تو ذهن آدم درست میکنه.همین

سلام محمدرضا
کاش درجا زدن و تکرار رو داخل اون دایره حبس می کردیم و وارد کارای زندگیمون نمی کردیم .
و اگه تکراری رو هم ماذون به دخالت در زندگی میکردیم فقط و فقط برای تعمق و ژرف نگری بیشتر می بود .

محمدرضا جان، واقعا از صميم قلب براي خودم و شاگردان ديگر شما بسيار خوشحالم و از شما هم بسيار ممنونم، شايد دوستان خيلي به اين موضوع دقت نداشته باشند كه پاسخ به كامنتها و حتي خواندن همه آنها بسيار بسيار كار زمان‌بري است و حقيقتا من اين احترامي كه شما به مخاطب خود ميگذاري را خيلي ارزشمند ميدانم.
از اينكه براي خوانندگان سايت خودت كه من حقير هم افتخار ميكنم كه جزء ايشان هستم اينقدر احترام قائلي كه دقايق بسياري را به نوشتن مطلب، خواندن كامنتها، پاسخ به آنها و ديگر تنظيمات و موضوعاتي كه شايد مستقيم ديده نميشود ميگذراني، بسيار متشكرم و از طرف ديگر دوستان هم از شما تشكر ميكنم.
اميدوارم خداوند متعال هميشه توفيق اين نوع ارتباط دوستانه، صميمانه و مستمر را براي پرورش افرادي موثر در جامعه ايران و جهان به شما عطا كند انشاءالله.

سلام

حق با شماست, من از سیسنم کامنتینگ سوء استفاده کردم به نوعی, ولی برای این بود که فرصت محدودی داشتم بین زمان تصمیم گیری و ثبت نام دانشگاه.
با وجود این متاسفم و عذرخواهی میکنم.

برای این اصرار داشتم کامنتم رو جواب بدید چون جمله ای گفته بودم که فکر میکردم باعث ناراحتیتون شده و جواب ندادن شما رو به معنی دلخوریتون از خودم میدونستم.

و اما در مورد لحن من که گفتین دستوریه و بسیار بی احترامی.
استاد وقتی من هر بار نوشتم خصوصی باشه لطفا,
لطفا رو مخصوصا انتهاش گذاشتم نه از روی عادت.
لطفا ماهیت خواهشی داره در فرهنگ من نه دستوری.
در مورد بی احترامی هم خیلی بی انصافی کردین, من همیشه احترام شما رو نگه داشتم, غیر از این بوده؟ اگر برام محترم نبودین اینقدر اصرار نمی کردم که بدونم از حرف من ناراحت شدین یا نه.
اگر یادتون باشه براتون نوشته بودم که “شما استاد منید, براتون احترام قائلم و دوستون دارم.”
ولی شما چرا استاد! شما که لحن صدای من رو نداشتید, چطور نتیجه گرفتید که دستوریه و با بی احترامی؟
زود قضاوت کردین…

تنها چیزی که در توجه بهش کوتاهی کردم این بود که نباید کامنت خصوصی میگذاشتم.
بازم میگم که متاسفم بابت این موضوع, عذر خواهی میکنم و بهتون اطمینان میدم که دیگه تکرار نمیشه.

جنگ جهانی دوم در ساعت ۵۳: ۱۰: ۱۰تمام شد و این ساعت برای اینکه همیشه به یادگار بمونه به ساعت صلح معروف شد.
ساعت ۱۰:۱۰ به ساعت طلح در جهان معروف شد.
البته شنیدم ترور رئیس جمهور آمریکا در همین ساعت اتفاق افتاده.

شاید که نه حتما باور نمیکنید که با خوندن این متن موهای بدنم سیخ شد و اشک تو چشام جمع شد…
خیلی قشنگ احساسایی رو که منم تجربه کردم مینویسین…
موقعی که واسه کنکور ساعت میذاشتم جلومو میخوندم واقعا قدر زمانو میفهمیدم میخاستم بدوم بگیرمش تا وایسته….
چقدر به ذهن فعالتون غبطه میخورم…
واقعا ایده ی جالبی بود ساعت شنی و دلیل خیلی قشنگی واسه قدر ندونستن زمان و ارتباطش با گردی ساعت
واااای استاد شما محشری