امیر حسین عزیز.

حرفت رو کامل می‌فهمم. اگر فکر لذت گوش دادن موسیقی در این لحظه باشی، منطق تو درسته.

اما اگر بخواهی لذت خودت رو در طول سی سال آینده بهینه کنی، فکر می‌کنم باید به شکل دیگری نگاه کنی.

من و تو الان که دانشجو هستیم به دلیل دانشجو بودن، محصولات مختلف رو بدون رعایت کپی رایت استفاده می‌کنیم (خصوصاً محصولات هم وطنانمون رو که می‌دونیم حقوقشون به ندرت رعایت می‌شه).

بعد فارغ التحصیل می‌شیم و شغل پیدا می‌کنیم و میریم برای خرید همین محصولات پول می‌دیم. فکر کن چقدر حالمون بد می‌شه؟ ما حمالی می‌کنیم و کار می‌کنیم و پول درمیاریم و همون چیزهایی رو می‌خریم که قبلاً رایگان به دست می‌آوردیم.

بنابراین لذت اصلی پایان دانشجویی و کسب درآمد اینه که محصولاتی رو بخری که قبلاً به دلیل بی‌پولی نمی‌تونستی بخری!

یک نکته‌ی دیگر هم دارم. اینکه مهمترین هنر زندگی تخصیص منابعه. اگر من و تو ۳۰۰۰ تومان رو نمی‌تونیم برای گوش دادن به موسیقی یک هموطن اختصاص بدیم، باید فکر کنیم که کدوم ۳۰۰۰ تومان دیگر رو می‌تونیم صرفه‌جویی کنیم تا این یکی به دست بیاد. شاید بشه به جای ۵ روز اتوبوس گرفتن، ۵ روز پیاده رفت. می‌دونی لذتی که اون موقع از گوش دادن به یک موسیقی می‌بری بیشتر از شرکت در یک کنسرت در اپراهاوس وین خواهد بود!
همیشه گفته‌ام کتابی که زندگی من رو عوض کرد کویر شریعتی بود. به دلیل اینکه ۲۰ روز به خاطرش مسیر خونه تا دانشگاه رو پیاده رفتم و اتوبوس نگرفتم. وقتی خریدمش گفتم من تمام تلاشم رو می‌کنم که شبیه این مرد بنویسم. وگرنه پول اون کتاب حروم شده! نمی‌گم نگارشم خوب شده اما اگر اون خرید مذبوحانه رو نمی‌کردم از این که الان هست هم بدتر بود.
خوشحالم که اون روز کسی این کتاب رو به خاطر مشکلات مالی من به من «رایگان» هدیه نکرد. و گرنه مسیر زندگیم به شکل دیگری پیش می‌رفت…

سلام
آیا مطمئن هستید که این بیپ تیونز (beeptunes) مبالغ را به خود مالک اصلی می دهد؟! یعنی کارش قانونی است؟
من چون شک داشتم تا الان از آن خرید نکرده ام. ایران هم نیستم که بشود پرس و جو کنم و مطمئن بشوم! اما اگر باشد بسیار بسیار استقبال میکنم!