انتخابات تمام شد و این آخرین نوشته انتخاباتی من خواهد بود.
دلم میخواست آرزوهایم را – به عنوان یک ایرانی و نه به عنوان کسی که به رئیس جمهور منتخب رأی دادم – بیان کنم. ده ها جمله نوشتم اما دیدم که میتوان همه را در یک جمله خلاصه کرد:
آرزو میکنم، رئیس جمهور ایران، به خاطر داشته باشد که ارزش هر دستاوردی، نه فقط به «ارزش بالا»ی آن، بلکه به «هزینه ی پایین» آن نیز هست.
و آرزو میکنم به خاطر داشته باشد که سنگین ترین هزینه، نه از «کیسه دلارهای شوم نفتی»، بلکه از «کیسه ایمان و امید و انگیزه یک ملت» صرف میشود.
ذخیره ی زیادی در کیسه نمانده، آن را به تو میدهیم به امید آنکه پر تر از قبل، تحویل بگیریم…
از انتخاب موضوعات و شیوه ی طرح محمدرضا هم میشه درس گرفت…اینکه به صراحت اعلام کردی آخرین نوشته ی انتخاباتی من … ممکنه دلایل دیگه ای داشته باشه اما من اینطور برداشت میکنم که ندایی برای مخاطبان و حتی خودت داره که این موضوع در جای خودش بحث شد در جای خودش موضوعیت داشت که بهش پرداخته بشه اما الان دیگه بهتره پرونده شو ببندیم. مگر اینکه بخوایم با نگاه تحلیلگر انتخاباتی دوره های مختلف و رفتارشناسی انتخابات رو بررسی کنیم. این از نقطه ضعفهای من به شخصه هست و نمیتونم انکار کنم که تو موضوعات گیر میکنم و ذهنم رو برای رو به جلو رفتن و رفتار متناسب با حال آزاد نمیکنم.
امیدوارم ایشان تمام توان و تلاش خود را در اصلاح نابسامانیها به کار برند و همه دیگرانی که موثر هستند نیز با تعامل سازنده ایشان را یاری کنند.همه از مسئولان و ملت حق انصاف را به جای بیاورند. بیشتر و بهتر با هم سخن بگویند تا شفافیت راه بر تکرار خطاها در آینده ببندد. باید درست ترین راهی را که میتوانیم با کمترین هزینه طی کنیم. مسلما شرایطی پیش میاید که فکر کنیم آیا باید هزینه ای را پرداخت و این راه را ادامه داد یا نه..اما یادمان هست که گاهی امروز هزینه ای هست که اگر نپردازیم فردا هزینه ای سنگینتر ایجاد خواهد شد…اینها را باید خوب شناسایی کرد و مردم را در جریان گذاشت. مردم هم با اعتماد و دور از نگاه سیاست زده حرفهای منطقی را بپذیرند امروز نیاز ما فراتر از برچسبهای رایج در عالم سیاست است
زیاد دیده ام که این برچسبها با غلبه بر ذهن افراد راه بر خرد آنان بسته است…
کار دولت آقای روحانی بسیار سخت است… همه انتظار راضی شدن دارند… خواهش میکنم کسی ناامید نشود کسی دلسرد نشود… به اوضاع و شرایط منطقی نگاه کنیم.
اگر هرکسی به اندازه توانش تلاش کند حتی اگر اقای روحانی سر ان کیسه را فقط نگه دارد و … ما خودمان پرش می کنیم… فقط درش را تخته نکند…:) از الان بیایید به چهار سال اینده نگاه کنیم…
با سلام
من یکسالی هست که از مطالب سایت شما بازدید میکنم و درس میگیرم و شما رو استاد خودم می دونم( گرچه هنوز نتونستم در کلاسهای حضوری شرکت کنم )اگه جز دوستان گذری محسوب شم یکم بهم برمیخوره چون تو این مدت همیشه بودم ولی ساکت
با خوندن این کامنت انگار دلم خواست دیگه ساکت نباشم
اول باید ازتون تشکر کنم بابت همه چیزهایی که یادگرفتم و میخوام یادبگیرم
دوم امیدوارم آقای روحانی امانتدار خوبی برای مردم باشن و این امید هر روز بیشتر و بیشتر شه
کاش تک تک ما هم همگام با شروع کار دولت قول بدیم که در هر لباسی که هستیم مهربونتر باشیم و با تمام وجود تلاش کنیم برای بهتر شدن خودمون و کشورمون و قدر آدمهایی که با همه سختیها موندن و دارن تلاش می کنن و بیشتر بدونیم
محمد رضا جان
شما چرا !!؟
عدد ثابت ۵۰ الی ۵۱ درصد در ده ساعت پایانی شمارش این پیغام را به من می دهد که آیا جامعه ی کل کشور ما اینقدر یک دست و یک نواخت است که حتی ۵ درصد هم بالا پایین نمی شود ؟
یا وقتی نتیجه در عدد ۵۰ ممیز ۸ بسته می شود و نه مثلا ۴۸ یا ۴۹ درصد و یا ۵۳ درصد این سوال به ذهن من می آید که واقعـــا ما این قدر خوش شانس هستیم و تمام دست های پشت پرده حتی نمی توانستند ۱ درصد تخلف کنند !!؟
یا مهندسی در کار است ,اما اینبار مهندسی معکوس …
نمی دانم اما اطمینان دارم که این انتخاب یک رابطه برد – برد بود
اما
محمد رضا جان شما چرا !
“ذخیره ی زیادی در کیسه نمانده، آن را به تو میدهیم به امید آنکه پر تر از قبل، تحویل بگیریم…”
توی که همیشه به من گفتی جامعه از پایین ساخته میشود نه از بالا و دولت نمونه ی ملت است
حالا می گویی تحویل می دهیم و تحویل میگریم !!؟
محمد رضا جان من فکر می کردم الان بگی: “مردم ما گاندی و نلسون ماندلا را بر سرکار نگذاشته ایم که بگوییم ما رفتیم و اعتماد ۱۰۰% داریم”
و باز به خواب ۴ ساله برویم
آنهایی که ۸۴ باور داشتند که : “درست است احمدی نژاد تند رو است ولی حداقل اقتصاد را سر و سامان میدهد” همین اشتباه را کردند به کار های شهرداریش نگاه کردند و گفتند “انشالله خیر است”
من گمان می کنم اینبار باید هـــــمه در صحنه بمانیم
“”اقتصاد , سیاست , آزادی و تمامی ارزش های ما واجب کفایی نیستند که اگر یک نفر ادعا کرد که به دنبال آن است ؛ وظیفه از دیگران ساقط شود””
دوباره می گوییم :
“”اقتصاد , سیاست , آزادی و تمامی ارزش های ما واجب کفایی نیستند که اگر یک نفر ادعا کرد که به دنبال آن است ؛ وظیفه از دیگران ساقط شود””
علی جان.
من وظیفه را از خودم ساقط نکردم. فقط از نظر خودم وظیفه رئیس جمهور رو یادآور شدم.
در دنیای کسب و کار که دوستان مواضع جدید من رو شنیده اند.
در فضای مجازی هم فکر کنم برنامه های جدیدی که برای سایت اعلام کردم نشون میده که نگاه من چیه
محمد رضا جان
من سعادت با تو بودن رو نداشتم (که امیدوارم زمانی باهات بیشتر آشنابشم) ولی سختی نیست که بعد از حداقل ۶ ماه مجازی که با تو هستم دیدگاهت رو بشناسم؛ حتی قبل از اعلام خودت
شاید همین کمی انتظارم رو هم بالا می بره
محمد رضا جان , قبل از دولت , ملت نوشته های تو را می خواند
این نوشته رو میز ریاست آقای روحانی نرفته ؛ آمده به مانیتور های کسانی که تو رو شون تاثیر مستقیم داری
وقتی تو میگی تحویل میدهیم و تحویل میگیریم متاسفانه خیلی ها رفتار های فعال مدنی تو را (مثلا تراست زون) نمی بینند و فقط کلام تورا می شنوند
محمد رضا جان
آیا بلوغ فکری ی شروع فعالیت مدنی گسترده ی فرا تر از اصناف (چون مستقیم به پول برمیگردد) در این کشور بوجود آمده ؟
آیا این انتخابات بستر مناسبی برای شروع فراهم کرده ؟
اگر جواب این دو سوال بله است
حق بده که انتظار متنی انگیزشی داشته باشم نه آرامشی
من فکر میکنم پول نفت چیز خوبیه یه ثروت که برای بدست اوردنش زحمت نکشیدیم
اما باید این ثروت رایگان صرف تحقیقاق و پروژه های علمی و ساخت ابزار بشه تا ما هم مثل کشورایی که دارن از فکرشون پول در میارن قوی بشیم ونسلهای بعد ما برای رسیدن به جایگاه قوی و تاثیر گذار در جامعه بین الملل تربیت بشه
و گرنه همان قصه شوم عزت و قدرت تکرار میشه
میخواهم اگه بحثی است، من هم چیزی بگم. چیزی را که نه دوست داشتم بگم و نه تا الان جایی گفتم. به خاطر موقیعت خانواده‌ام، جزو افرادی هستم که شناخت کافی نسبت به آقای هاشمی و دوستان ایشان دارم. آخرین باری که آقای هاشمی را دیدم، در حدود ۷ یا ۸ سال پیش بود. در آن جلسه به ما گفتند که امروز قرار بود خبرگان باشم که به خاطر شما نرفتم! در آن روزهای کودکی، کتاب قطوری با مضمون نماز به من هدیه دادند. آقای هاشمی، فوق‌العاده باهوش هستند و حتا گاهی سیاست مداری ایشان باعث تعجب دیگران میشود.
با سلام بنده در این دوره در انتخابات شرکت نکردم چون نا امید و خسته بودم از دورویی از خیانت از دروغ و ریا از حیله و فریب از زخم باتوم های ۴ سال پیش از صدای زجه مادران و دختران ایران رو به مثابه یک بیمار رو به موت می دیدم و فکر میکردم نجات این مریض جز با اتانازی میسر نیست ولی حالا وقتی خوشحالی را در بین مردم دیدم امیدوار شدم. آه که چقدر دلم تنگ بود برای دیدن خوشحالی مردم. چه قدر این روزها شنیدن نوای ایران ای سرای امید آدم رو دگرگون می کنه
ایران ای سرای امید بـــر بـامـت سپیـــده دمــیـــــد
بنگـر کـــزین ره پـــــــر خـــــون خـورشیــدی خجستــــه رسیــد
اگر چـه دلهـا پـر خــون اســـت شکـــوه شــــادی افــزون است
سپیده ی ما گلـگـــون اســــت که دست دشمن در خون است
ای ایــــران ! غمــت مـرســاد ! شــادی نصیــــب تــــو بـــــاد !
راه ما، راه حق، راه بهروزیست اتحــــاد اتحــاد رمــز پیروزیسـت
صلح و آزادی جاودانه بر همه جهان ، خوش باد
یادگار خون عاشقان ! ای بهار !
ای بهــــار تــــازه ی جــاودان ! در ایــن چمــــن شکفـتـــه بـاش
“ذخیره ی زیادی در کیسه نمانده، آن را به تو میدهیم به امید آنکه پر تر از قبل، تحویل بگیریم…”
خيلي موافقم. اميدوارم اوضاع و زندگي مردمي که با اين همه سختي و فشار باز هم اميد داشتن و روحاني که واقعاً بهترين گزينه به نظر مي رسيد رو انتخاب کردن اميد و روزگاري بهتر رو تحويل بگيرن.
ممنون از نوشته ي زيباي شما محمدرضاي عزيز
محمدرضا منظورم پول در اوردن نبود
این روزهای آخر تلخ شده بودی
خیلی خسته بودی
چیزی که ذهنم رو مشغول کرده بود این بود که محمد رضا شعبانعلی به خاطر علاقه شخصی نه از سر ناامیدی همچین تصمیمی بکیره
هرچند درک میکنم شاید اصلا ارتباطی به من نداشته باشه
سلام می خواستم یک پیام بی ربط بگذارم اگر خواستید نمایش ندید ،من ۶ یا ۷ سال پیش مبتلا به سینوزیت بودم و همون موقع یک دوره داروی همیوپاتی مصرف کردم و از همون موقع فکر کنم فقط ۵ درصد بیماری مونده باشه، من یکی از بهترین شاگرد های دکتر ناصری را می شناسم اگر خواستید بفرمایید به نظرم به امتحانش می ارزد.(در مورد خود همیوپاتی هم کتاب یک نوشته دکتر ناصری موجود است)
سلام
از شما ممنونم
من با مطالعه ی پستهای اخیر شما شک و دودلیم برای رای دادن یا ندادن رفع شد و رای دادم و فکر می کنم و خوشحالم
من هم ا میدوارم زنجیره امیدمان محکم ترو محکم تر شود
دیشب خوشحالی مردم در خیابان ها حس قشنگ و زیبایی بود
حسی که سالها ازدستش داده بودم زیبایی که باید ۴ سال پیش میداشتیم…
خیلی خوب و زیبا بود من چیزی به نوشته اضافه نمی کنم. همین آرزوی شما رو دارم!
امیدوارم روحانی بداند و درک کند که این رای را اقای خاتمی و اصلاح طلبان و جنبش سبزی ها به او داده اند و باید در دوران ریاست جمهوریش پیگیر مطالبات آنها باشد.
۸ سال پیش وقتی که خاتمی میرفت اکثرمون نسبت به انتخابات ریاست جمهوری بعدی بی تفاوت بودیم و به نظر من چوب همون بی تفاوتی ۸ سال پیش رو خوردیم باید حواسمون باشه دوباره همون اشتباه رو در هیچ زمان دیگه ای تکرار نکنیم.
از ديروز صيح كه از خونه زدم بيرون با اينكه دوستان خست به خرج داده بودن و فقط يكي دو ميليون راي اعلام كرده بودن،شادي رو تو چشم مردم ميديدم.برام خوشايند بود چون فكر ميكردم فقط خودمم كه عين بچه هاي كوچيك كه تازه عيدي گرفتن،چشمام برق ميزنه.وقتي تو تاكسي نشستم پيرمرد راننده كه صورتش حسابي سوخته و چروكيده بود گفت:الان يه ميليون چهارصد راي داره.راي مياره مطمئنم.
از ذوقي كه تو صداش بود اشكم در اومد.
ديشب كه تو شهر بوديم بيشتر از اينكه خودم خوشحال باشم از خوشحالي بقيه هيجان زده بودم.چه حس خوبيه وقتي مردمت شادن.و ما كه هميشه با چهره هاي عبوس و اعصاب خورد سروكار داريم خوب اينو ميفهميم.مسلمن بزرگترين وظيفه ي آقاي روحاني عزيز اينه كه مردمو نا اميد نكنه.من اما يه خواسته ي مهم ديگه م دارم.
اگه به نفس كار توجه كنيم من درواقع به خاتمي محبوبم راي دادم نه به آقاي روحاني.ميخوام اينو هيچوقت هيچوقت فراومش نكنه.
هيچ وقت.
سلام محمد رضا جان
امیدوارم خوب و خوش باشید
و سلام به همه دوستان امیدوارم آقای روحانی جواب اعتماد این مردم رو بدن و کاری نکنند این مردم نا امید شوند به امید ایرانی سرافزار و شاد
منم همین آرزو رو دارم ابوالفضل جان.
اول این آرزو که به وعده ها عمل بشه و دوم اینکه در عمل نیز خودشون را نماینده تمام مردم ایران، از همه شهرها، همه طبقات اجتماعی و همه مذاهب و عقاید بدونن.
۱۶ سال پیش وقتی خاتمی اومد، همینی رو می گفتیم که الان میگیم. امیدوارم چیزی دیگه ای بشه غیر از اونی که تا الان شده. (یعنی روحانی مثل خاتمی و احمدی نژاد حرف نزنه و فقط عمل کنه) که لازمه اقتصاد امروز ما، فقط عملگرا بودنه.
به سیاست کاری ندارم و اصلا علاقه ای بهش ندارم. ولی به اقتصاد علاقه مندم و می خوام نتیجه اقتصادی این داستان خوب باشه.
راستی من مشتری جدید وبلاگ شما هستم. خیلی آرزوی خوب و کاملی نوشتی. ممنونم که کم گفتی و در گفتی
سلام مجید جان.
راستش من به اندازه تو بدبین نیستم. هشت سال مدیریت خاتمی با نفتی که گاه تا ۹ دلار پایین اومد و در عین حال ایجاد اشتغال و کاهش تورم و حفظ ارزش ریا ل کار ساده ا نبوده.
این رو بهتر از همه آقای احمدی نژاد ثابت کرد که با نفت ۱۵۰ دلاری هیچ کدام از اون کارها رو انجام نداد.
اي استاد مذاكره ! دوست دارم بدانم كه آيا دادن اطلاعات غلط و دروغ هم يكي از اصول و يا حد اقل يكي از فنون مذاكره است؟؟؟ اگر باشد كه من جسارتي به ساحت استادي شما نميكنم، اما اگر ارائه اطلاعات درست حق مخاطبان باشد كه هست، لازم ميدانم اطلاعات غلط فوق الذكر را كه احتمال ميدهم سهوي بوده اصلاح بفرماييد.
– اينكه مطرح شده حفظ ارزش ريال در زمان مديريت خاتمي اتفاق افتاده نشانه اينست كه احتمالا شما در سال ۸۱ در ايران نبوديد و يا فراموش كرديد كه با طرح يكسان سازي نرخ ارز در سال۸۱ توسط خاتمي، قيمت دلار يك شبه از ۳۰۰ تومان به ۸۰۰ تومان(يعني نزديك به دو و نيم برابر ) در يك اقدام شوك درماني جهش كرد و اين يعني كاهش ارزش ريال به حدود يك سوم در يك شب ، آيا اينست معني حفظ ارزش ريال ؟؟؟!!! اي استاد آيا خرج كردن از كيسه ايمان ما هم موضوعيت دارد يا نه فقط كساني كه مثل بز اخفش هر چيزي را از هر كسي قبول ميكنند محبوب هستند .لطفا شفاف پاسخ دهيد چرا كه ما به شما علاقمنديم چون مطالب مفيدي از شما فراگرفته ايم و اگر اين اشكالات بي پاسخ بماند ذهن ما بلا وجه نسبت به شما مكدر ميشود و ما خواهان آن نيستيم (يكي از بزرگان ديني ميفرمايد:من احبك نهاك يعني كسي كه تو را دوست دارد از بدي نهيت ميكند) اي استاد ما شما را دوست داريم لطفا از كيسه ايمان ما هم خرج نكنيد.
صادق جان.
فکر نکنم انتظار داشته باشد تمام آنچه را که سالها در حوزه اقتصاد در دانشگاه پای بحث اساتید آموخته ام، اینجا به معجزه ای در چند جمله تعریف و منتقل کنم.
به هر حال، اگر ارزش پول ملی بدون تورم و با رشد تولید کاهش پیدا کند رونق صادرت است و اگر با تورم و رکود تولید همراه شود ناکارآمدی اقتصاد.اقتصاد سخت نیست. نباید از کینز تا فریدمن را بشناسی.
پیشنهاد میکنم با بقال محله تان بیشتر صحبت کنی و از کیفیت زندگی با نفت ۹ دلاری آن سالها و کیفیت زندگی با نفت ۱۵۰ دلاری سالهای بعد بپرسی.
فقط کافی است به یاد داشته باشی که در دوران خاتمی گربه سر کوچه تو، گوشتی را میخورد که امروز خودت نمیتوانی بخوری!
ضمناً دغدغه من خاطر مکدر شما نیست. به دانشجویی با تفکرات شما چندان افتخار نمیتوانم کرد. شاید شما باید معلم دیگری را جستجو کنید. من هم دانشجویان دیگری را…
سلام محمدرضاجان کینز فریدمن وغیره مساوی با ۶۰ترلیون دلاربدهی آقای روحانی هم مدلشون کینزی هست
آقای مهدی بهرامی.
چند بار تا حالا به این عدد کذایی اشاره کرده اید.
به نظر میرسه که شما و بقیه دوستانتون در اون «کلبه کرامت» و …، بیشتر کارمندی کردید و کار مدیریتی و اقتصادی نکرده اید.
من سالها کار صنعتی وتولیدی کرده ام و افتخار میکنم که صدها نفر از کنارم نان خورده اند. اجازه بدهید یک چیزی رو بگم:
اساساً در اقتصاد، «بدهی» به تنهایی و بدون توجه به سایر شاخص ها هیچ معنایی ندارد.
من همین الان حدود یک میلیارد بدهی دارم. شما ممکن است ۱۰ میلیون بدهی داشته باشید. آیا شما خوشبخت ترید؟
نه! چون من این بدهی را در یکی دو ماه میتوانم بدهم اما شما ممکن است ده سال در همین وضعیت بمانید.
ضمناً در اقتصاد، اساساً «تولید» به کمک «منابع بدهی» یک ارزش است.
این که شما از ارث پدری خود (نفت) خرج میکنید هنر نیست.
اینکه من اینقدر اعتبار دارم که صدها میلیارد از دیگران قرض بگیرم و با آن پول خلق ثروت کنم، این یعنی اعتبار و قدرت افتصاد غرب.
پیشنهاد میکنم دو یا سه ماه در یک سوپر مارکت کار کنید. همین برای شکل گیری دیدگاه های اقتصادی صحیح کافی است.
سلام محمدرضاجان جلسات کلبه کرامت بررسی کردید؟
سلام محمدرضاجان وقت بخیرحدودا ۱۰ – ۱۵سال پیش سرمایه گذارانی با مشاوره های دکتر عباسی ۵۰میلیارددلار سرمایه خودشون رو از آمریکا خارج کردند وبا هدایت دکتر به نقاط دیگر دنیا بردندوراضی هم بودند چیزی در حدود یک نهم کسری بودجه آمریکا البته شما به نرخ روز خودت حسابش کن .دوستان که در رشته مقدس mba درس خوندن به ازای هرساعت مشاوره ضبط صوتی چقدر میگیرند . دکتر عباسی مشاوره رایگان سخنرانی رایگان کلاس درس هم رایگان محمدرضا خودت چقدر میگیری ؟ضمنا ارگانهای دولتی هم التماس میکنن که دکتر سیستمهاشون طراحی کنه اما دکتر بدلیل اینکه کسی برای اجرای این سیستم وجود نداره قبول نمیکنند البته این سیستهمارودارن خودشون طراحی میکنن به اضافه نیرهای اجرای این سیستم نه برای دولت تنها کسی که کرسیه های ازاد نظریه پردازی رو که راه انداخت دکتر بود تعجب میکنم بدون مطالعه درباره دکتر صحبت کردی اندیشکده یقین به ریاست دکتر وکلاسهای کلبه کرامت بدون یک ریال بودجه دولت کار میکنه محمدرضا کافیه
سلام آقای بهرامی.
پیشنهاد من به شما مطالعه بیشتر در مورد مواضع اقتصادی دکتر روحانی است.
آقای حسن روحانی ،رییس جمهور منتخب ما، که نویسندگی شان مانند سخنوری شان جذاب ودلنشین است، سالها پیش کتابی تقریبا باعنوان امنیت ملی واقتصاد ایران نوشتند و در آن بهترین مدل پیشنهادی ایشون برای اقتصاد ایران مدل نءو کینزی معرفی کردند، شبیه اقتصاد بعضی کشور های اروپایی مثل یونان،ایتالیا، پرتقال و اسپانیا
نمیدونم چرا بعضی ها با این موضوع که ایران مانند کشورهای اروپایی پیشرفت کنه مخالفن و میخوان ایران عقب افتاده باشه!!!
این کشورهایی که اسم بردی ، الان وضعیت اقتصادی شون داغونه!!!!!!!!!!!!!!
با مدلی که گفتی توکتاب نوشته (نیو کینزی) و رکود اقتصادی ، نتیجه می گیریم تا چهار سال دیگه اقتصاد ایران له له میشه.
سلام محمد رضا جان یک شوخی . فکرنمیکنی خیلی زیاد شکست نفسی میکنی؟
اقتصاد سخت نیست؟؟!! عجب!
دوست من، فکر کنم لحن و جمله و عبارات من کاملاً مفهوم رو نشون میداد. چرا وقتی با انگشت جایی رو نشون میدیم، شما به همون انگشت خیره میمونی؟
ضمناً فکر کردی خیلی حرف رادیکال زدی که اسمت رو ننوشتی!!
دیشب بعد از چهار سال شادی و امید را در چشم مردمان سرزمینم، کوچک و بزرگ، پیر و جوان دیدم. جای همه آنهایی که چهار سال قبل در این روزها بودند و الان دیگر در این دنیا نیستند، خالی و یادشان گرامی باد. ما انسانها به امید آینده ای بهتر زنده ایم…پس ای منتخب ملت! این امید آخرین و مهمترین فرصت تو برای مبارزه با مشکلات و اعتلای ایران است..یا حق
محمدرضا ۱ سوال؟
هنوز برای ۴ سال آینده تصمیم به بازنشستگی دارید؟
امید بازنگشت؟
راستش علیرضا جان.
تصمیم بازنشستگیم خیلی تغییر نکرده. اما میخوام به جای کسب و کار و پول درآوردن، چند سال روی معلمی متمرکز شوم.
سلام و تبریک
مثل همیشه ممنون و سپاسگزار که انتخاب کلمات شما برای بیان حرفها به بهترین شکل ممکنه
چرا دلارهای شوم نفتی ؟ چرا شوم ؟
میتونم یه حدس هایی بزنم ، اما دوست دارم نظرتون رو در این مورد بدونم
هیوا فکر میکنم نامه چهارم به «رها» کمی این قصه رو توضیح بده.
اگر هم فرصت کردی در اینترنت Resource Curse یا شومی منابع رو جستجو کن.
مطالعات اقتصاد توسعه در یک دهه اخیر، ثابت کرده که منابع زیرزمینی، هرگز برای کشورها توسعه نیاوردن. فقط نظامهای بسته، دیکتاتوری، فقر، تبعیض، اختلاف طبقاتی، استعمار و … از جمله دستاوردهای منابع خدادادی محسوب میشه!
ممنون بابت سرنخ هایی که دادید ، دارم مطالعه می کنم ،برای من بحث جدید و جالبی اند
بخاطر خوشحالی ملتم و انتخابمون خوشحالم، به امید روزهای روشن، شاد و باانگیزه تر! 🙂
آرزو میکنم، رئیس جمهور ایران، رای پیرمرد روستایی، جوان دانشجو، کارخانه دار ورشکسته و تک تک دلهایی رو که به ایشون امید بسته اند به یاد داشته باشن! آرزوی موفقیت هر چه بیشتر رو برای ایشون دارم و امیدوارم انتظارات معقولی از ایشون داشته باشیم وصبور باشیم
انصافا همه از ته دل خوشحالند..بوی بهبود می شنویم..
به اندازه ی زیبایی جملاتت،بازم ایول
قبل از اینکه بیام اینجا،داشتم پیام تبریک بقیه نامزدها به آقای روحانی رو داشتم میخوندم…یه لحظه فک کردم کاندیداها میومدن تو سایت http://www.shabanali.com !!
امیدوارم ک همدلیای روی کاغذ تبدیل به همدلیای واقعی و باعث پیشرفت کشورمون بشه،ک از آرزوهای این قبیله هم هست.
«کیسه ایمان و امید و انگیزه یک ملت»
امروز ظهر داشتم به همین قضیه فک میکردم
“به امید آنکه پر تر از قبل، تحویل بگیریم”
نوشته ات فوق العاده بود 🙂
آرزو میکنم به خاطر داشته باشد که سنگین ترین هزینه، نه از «کیسه دلارهای شوم نفتی»، بلکه از «کیسه ایمان و امید و انگیزه یک ملت» صرف میشود
ذخیره ی زیادی در کیسه نمانده، آن را به تو میدهیم به امید آنکه پر تر از قبل، تحویل بگیریم…
سلام محمدرضای عزیز
امیدوارم آقای روحانی جواب اعتماد مردم را به خوبی بدهند. مردم همه خوشحالن تو کوچه و خیابون و حتی تو فضای مجازی و من هم خوشحالم .
دو احساس«خوشحالی» و «نگرانی» ،سالهاست که در زندگیم،نقش دو یار جدای ناپذیر را ایفا میکنند.
به گونه ای که_ از این دو ، وفادار تر به هم _به عمرم ندیده ام!
هرگاه که یکی از این دو ،به سراغم می آید ،آماده ی از راه رسیدن دیگری هم هستم .
نه از این رو که منفی نگر باشم ها.نه .بل از این رو، که در یاد داشته باشم،نه نگرانی ها پایدار وجاویدند
ونه خوشی ها…
این است که امروز هم، به خاطر «خوشحالی ام » بعد از ساعت ها تحلیل وبررسی، به زور سواد بی سوادی !در این چند وقت، «نگرانم»، برای ۴سال آینده .که مبادا بگویم :ای کاش، انتخاب دیگری داشتم…
هرچند منطق بی منطقی ام !که خودم هم از دستش هاج و واج مانده ام ،کاری از پیش نراند وآخر سر هم به حکم «دل»تصمیم گرفتم.
چرا که هرچه ،حرف ها وشیوه ها وعملکردها وبرنامه های گزینه های انتخابی را میدیدم .لحظه ای موجب تایید ولحظه ای دیگر ،موجب نفی شخص مذکور میشد.
هرکدام از این گزینه ها ،در عین اینکه نکات مثبت وقابل توجهی در پیشه داشت .کوچکترین نکته عملکردی وباوری خلاف باور و پذیرشم در کلامش _ که نشان دهنده سنگ بنای چهار سال آینده من بود ،تردید را در روح وجانم چندین برابر میکرد.
با این حال ،تصمیمم را گرفتم و انتخابم را انجام دادم .تا شاید ،بلکه این بار شاهد اتفاق های خوبی باشم .
انتخابی انجام دادم ،تا به ظن خودم ،در ۴سال آینده ،تشکرهایم از باب توزیع عادلانه فقر نباشد .
بلکه بگویم ،ممنونم ازاین جهت که فکرم را آزاد کردید .تا با فکری آزاد ،واندیشه ای درست ،گام بردارم .لا اقل در جهت تعالی خودم ،به عنوان عضوی از این جامعه .