این مطلب را برای عصر ایران نوشتم:
جعبه فلزی را باز کردند. کاغذها، مانند اسناد با ارزش بانکی، یکی پس از دیگری بیرون آورده شدند. هیجان جمع را فرا گرفته بود.
دست نوشته‌های نیوتن پس از ۳ قرن، در حراجی در لندن در سال ۱۹۳۶ در حال عرضه بود. نوشته‌هایی که قبل از آن هرگز منتشر نشده بودند.
جان کینز (که ما او را به بنیانگذاری یک مکتب اقتصادی می‌شناسیم) از عاشقان نیوتن بود. او خبر حراج را دیر شنید و وقتی رسید، بخش‌های زیادی به فروش رفته بود.
او تعدادی از برگه‌ها را خرید و در همانجا به تبادل و معامله‌ی برگه‌ها با کلکسیونرها پرداخت. آنقدر این کار را انجام داد تا بخشی از نوشته‌های نیوتن به صورت پیوسته جمع‌آوری شد. بخشی که از نظر بقیه بی‌اهمیت‌تر بود و حاضر شده بودند با او معامله کنند.
احتمالاً بسیاری از ما در مورد متن دست نوشته‌ها حدس‌هایی داریم: قوانین گرانش. پیش‌بینی‌هایی در مورد آینده فیزیک ، ریاضی و البته شاید هم نامه‌های عاشقانه… .
اما دست نوشته‌ها حاوی این مطالب بودند: تلاش‌های گسترده نیوتن برای کیمیاگری و ایجاد طلا از سایر عناصر. او مدت‌ها دنبال سنگ فلاسفه گشته بود. او کوشیده بود جادوی اعداد را کشف کند و با مطالعه حرکت ستارگان، آینده زندگی خود و دیگران را پیشگویی کند. قانون گرانش نیوتن، یکی از محصولات جانبی زندگی کیمیاگرانه او بوده است!
بله! واقعیت تاریخی این است که نیوتن زندگیش را برای کیمیاگری گذاشته بود و آن را بیشتر از فیزیک و ریاضی دوست داشت.
کینز بعد از مطالعه دست نوشته‌ها، ده سال بعد در ۱۹۴۶ آنها را به دانشگاه کمبریج (محل تحصیل نیوتن) هدیه داد تا این نوشته‌های او هم، مانند فرمول گرانش، حقیقت عمیق دیگری از هستی را برای ما آشکار کند:
«دانستن‌ها و توهم‌ها»، «فهمیدن‌ها و نفهمیدن‌ها» همه بخشی از واقعیت ما هستند. اگر مهم‌ترین قوانین حاکم بر هستی را نیز بفهمی و برای دیگران آشکار کنی، هنوز ممکن است در لایه دیگری، در تلاش برای شعبده بازی و خلق ثروت باشی! و این لایه‌های مختلف، از ارزش تو کم نمی کند.
نیوتن نابغه‌ای منحصر به فرد با دغدغه‌هایی متعالی در حد کهکشان‌ها و عالم هستی نبود. او هم انسانی بود مثل ما. او هم گاه در تشخیص علم و شبه علم ناتوان می‌شد. او هم رویاهای کودکانه در سر داشت و می خواست عناصر دیگر را به طلا تبدیل کند و یک شبه ثروتمند شود.
خیلی ها درباره انتشار یادداشت های کیمیاگرانه نیوتن تردید داشتند و می ترسیدند با این کار ، از ابهت تاریخی او کاسته شود. پنداراشان چنین بود که نباید گذاشت تصویری که از نیوتن در ذهن هاست بشکند و او از برجی که برایش درست شده بود ، پایین بیاید.
در مقابل اما گفتند: قرار نیست انسان ها را تنها از یک منظر ببینیم ، اتفاقاً حالا می‌توان بیشتر از قبل به او احترام گذاشت؛ چون انسانی عادی بود مثل ما، ولی با پشتکار زیاد. او زندگیش را برای کشف طلا گذاشت و حاصل تلاشش اگر چه طلا نبود، اما قانونی طلایی بود.
کینز سخنرانی خود را در انجمن سلطنتی لندن چنین به پایان برد:
از آشکار شدن این برگه‌ها هراس نداشته باشید. ما دیر یا زود باید بیاموزیم که انسان ها را با همه «فهمیدن‌ها» و «نفهمیدن‌ها»یشان تحسین کنیم و نکوداشت آنان، نیازمند تحریف واقعیتشان نباشد.
درسته؛همه ما بعدی پنهان از انچه دیگران از ما میبینند داریم؛و من با دیدن این پست و نظرات دوستان حس بهتری دارم و میخام تلاش کنم برای بهتر بودن؛چون همیشه
قانون همه یا هیچ رو دنبال میکردم.
چقدر خوب که این مطلب رو خوندم امشب.مسئله اینه که ما عادت کردیم که کمال گرایی افراطی داسته باشیم و برای نکو داشت هر انسانی حقیقت های وجودیشان که مطابق نظر یا سلیقه ما نیستند نفی کنیم.درحالی که واقعا همه ی ما (نفهمیدن ها) و (فهمیدن ها) یی داریم که همین باعث زیبایی و تنوع جهان میشه..
همواره باید بیاموزیم که افراد را همانگونه که هستند دوست داشته باشیم، نه آنگونه که ما می‌خواهیم.
چقدر دوست داشتنی تر میشه یه شخصیت وقتی تعاریفی اینچنینی هم ازش میشنویم
باسلام
هنر و توانایی است اکر بتوانیم انسانها را همانطور که هستند ببینیم واگر از خطوط قرمز مان عبور نکرده اند پذیرایشان باشیم براساس تجربه اندکی که دارم میدانم که بت ساختن از انسانها عواقب دردناکی دارد زیرا با فرو ریختن بت مانیز درهم میشکنیم،
ما برخی چیزها را میفهمیم که نباید و نشاید بروز بدهیم. برخی دیگر را میفهمیم و بروز میدهیم و گاه نمیفهمیم و بروز نمیدهیم تا زمانیکه بفهمیم. البته این سه وجه خوبش بود و به وجوه نادرست کاری ندارم. اگر نیوتن بعدی ندانست و مایل بود بروز نده، از این درس بیاموزیم که نسبت به دانسته های اندکمون راجع بهش نظر ندهیم.اگر میدانست و نمیدانستیم چقدر، بروز هم نداد و خواستیم نشون بدهیم خیلی بیشتر از او میدونیم، یادمون باشه در آینده صندوقی خواهد بود و داستانی. اگر میدانیم و پروای گفتن علمی اونو یدک میکشیم، بیاموزیم که علم، روزی دانسته ها و ندانسته های ما را کشف خواهد کرد پس چه بهتر که سرمایه و فرصت دوباره ای هزینه نشه و با شفآف سازی، قدمی در راه دریافت سریعتر جواب برداریم.
به یاد داشته باشیم که حضرت محمد گفت اگر علم در ثریا باشد روزی مردمی از فارس بدان می رسند..البته بعدها احمدی نژاد فکر کرد واقعا کسی قرار است بروی ستاره ثریا و بحث اینکه ایرانیان اولین فضانوردان به ستاره دیگرتند را مطرح کرد.جالب است بدانید هوک که رقیب نیوتن و پدر معنوی نیوتن بود(به اعتراف نیوتن هوک راه را به او نشان داد-نقل از ویکی پدیا) مقالات زیادی نوشت در تحقیق اینکه ستاره ثریا چیست(نقل از ویکی-صفحه هوک)!!!
–
القصه بنده ۱۰ سال است که هنگام دادن پرژه فوق لیسانسم -فیزیک-دچار حالات معنوی شدم و درس را رها کردم ودر گوشه زیر زمین در حال کشف علم کیمیا هستم…و به موفقیت هایی نیز رسیده ام.منتها اعتقاد دارم یک کار باید بی سر و صدا انجام شود….
معمولن اینجور چیزها را برای کسی نمی نویسم.منتها مقاله نیوتن را در سات عصر ایران خواندم و بسیار خوشم امد(بخصوص که جنگ نیوتن و هوک توانست تفسیر کارتون پتربین را برایم باز کند)و بعدا که از طریق دکتر شیری به سایت شما راه یافتم و متوجه شدم شما نوشته بودید احساس بهتری نسبت به شما یافتم.
–
اینرا هم هدیه از من داشته باشید که شخصی ۱۰ سال پیش گفت جهان را می بیند و بعد طرحی رسم کرد که شبیه ارم شما است.در واقع شما می توانید چشمانتان را باز کنید و جهان را ببینید که نقطه همان منجی است.
http://bonyanemarsoos.blogfa.com/category/4
البته آن فرد چون اسرار هویدا میکرد رفت انجا که خبری باز نیامد..به همین خاطر من را معذور بدارید
لئوبوسکالیا در کتابش بنام زاده برای عشق یه حرفی داره تو این مایه ها که : به فکر کمال نباشید به فکر بهتر شدن باشید.
منظور اینکه همینکه تلاش کنیم خودی بهتر یا اطرافی بهتر داشته باشیم کاری انجام دادیم….مثه نیوتن
چه جالب! داستانی شبیه کیمیاگر پائولوکوئلیو
این داستان ماجرای چوپانی است که تمام عمر به دنبال گنج و علم کیمیاگری بوده، سرانجام گنجی که در آغاز ماجراجویی کودکانه به نظر می رسید، منجر به یافتن گنجی درونی می شود.
همیشه غیبت هات نتیجه خوبی داشته محمدرضا.منتظر نتایج هستم
دلمون براتون تنگ شده 🙁
اين روزا كم پيدايين.
ايشاا… كه خوب و خوش باشين
سلام استاد.
شاید نیوتن خودش پیشبینی افکار مردمی که دنبال کشف خصوصیاتش بوده اند را کرده بوده که چنین نوشته:
من نمی دانم که جهان مرا چه می داند؟
اما من خود را مانند کودکی می بینم که در کنار ساحل سرگرم بازی است
و گاه و بیگاه با یافتن سنگ ریزه ها و یا گوش ماهیهای زیباتر و صافتر از حد معمول، خوشحال می شود؛
حال آنکه اقیانوس بزرگ حقیقت همچنان کشف نشده پیش رویم گسترده است.
اشک های من هم به زمین می افتاد اما تو سیب را ترجیح دادی.نامزد نیوتن.
پس در عشق هم ماهر نبوده
دوستان تاحالا ۱۰ نفر منو رو تایید نکرده بودن تشکر و از ۱۹ نفری ک حرفم رو دوست نداشتن معذرت میخام بذارید به حساب سن پایینم
عزییییییز دلم … 🙂
مریم (ساسانی…) جون، ببخش چون یکی از اون رای منفی ها رو من بهت دادم.;) میدونی چرا؟
اولش از اون جمله ت خیلی خوشم اومد که از قول نامزد نیوتن گفتی. خیلی رمانتیک و قشنگ و بانمک و ظریف بود، اومدم یه رای مثبت بهت بدم، اما تا جمله بعدی رو خوندم، حسابی خورد تو ذوقم! چون بلافاصله از یک چنین جمله بانمک جوک گونه ای، نتیجه گیری کردی و در مورد یک شخصیت بزرگ جهانی قضاوت کردی! ما که نمیدونیم، شاید هم در عشق ماهر بوده …;)
در هر صورت دوست نازنین خونه مون، همه مون این رو باید بدونیم که اکثر این رای های منفی، حس آدم ها با سلایق و روحیات مختلف و متفاوت رو نسبت به یک نظر نشون میده و اصلا ربطی به خود شخصی که کامنت گذاشته، نداره.
( من هم اولاا ناراحت میشدم، اما حالا دیگه هروقت رای منفی می گیرم با خودم میگم خوب کسی یا کسانی حتما با یه تیکه حرف من، موافق نبودن. و حتی در بعضی قسمت ها هم من رو به تفکر بیشتر وا میداره …اما در هرصورت That’s ok … )
امیدوارم همیشه شاد باشی مریم نازنین.:)
شهرزاد جان دقیقاٌ با شما هم نظر هستم و چقدر خوبه که همدلی میکنید با هم اتاقی هامون . مخالفت سایرین با نظرات، جملات و عقاید ماست و ربطی به شخصیت ما نداره . البته جملاتی که ما میگیم بیانگر دیدگاه ها و به نوعی شخصیت ماست ولی سایرین نظر شخصی خودشون رو نسبت به نظر شخصی ما ابراز میکنند .
همه ي سال های نفهمیدن…
چه سال ها که با نفهمیدن و بد فهمیدن گذشت وشايد هم بگذرد… خدایا همه ي سال های نفهمیدن رو بر من ببخشاي….
سلام
جالبه همین مطلب رو علاوه بر سایت عصر ایران روزنامه ابتکار و سایت پر طرفدار تابناک به نقل از روزنامه ابتکار نوشته
سلام استاد عزیز و بزرگوارم،پیشاپیش روز معلم رو به شما تبریک می گم ،و از زحمات شما متشکرم.
سلام محمدرضای عزیز
یه مدت کوتاهیه که مهمون خونه شما شدم بابت این اشنایی خوشحالم و خدا را شاکر. به حکم ادب خواستم تشکر کنم بخاطر بودنت گفتنت نوشتنت و همه تلاشهایی که میکنی و بقیه ازون بیخبرند. با شوخیهات خندیدم با دردهات گریه کردم. کلمات قادر به بیان احساسم نیست از اینکه با همه سختیها چراغ امید رو روشن نگه میداری ازت ممنونم.تو سزاوار ستودنی
وقتی آدم فکر کنه کسایی مثل نیوتن هم مثل خودمون بودن و تونستند کارای به این بزرگی انجام بدن به خودش امیدوار میشه البته امیدواری ای که مسئولیت آدما رو تو دنیا افزایش میده!
فرهیخته، روشنفکر، اندیشمند و….
دکترا از ؟؟؟؟ فوق دکترا از ؟؟؟؟
نفهمیدنهایمان را پشت کلمات، مدارک ، القاب وعناوین پنهان می کنیم!
آنچنان که خودمان هم باورمان می شود
و هنگامی که از نگاه ناظر به خود نگاه می کنیم
از جلال و جبروت خود ، خودساخته، خود می ترسیم!!!
خودت باش اصلن هم نگران نباش….
از آشکار شدن این برگه‌ها هراس نداشته باشید. ما دیر یا زود باید بیاموزیم که انسان ها را با همه «فهمیدن‌ها» و «نفهمیدن‌ها»یشان تحسین کنیم و
نکوداشت آنان،
نیازمند تحریف واقعیتشان نباشد.
اگه می شد به جعبه فکر آدما راه پیدا کرد خیلیهاشوکه می شدند از اینکه اون کسی رو که فکر می کردن شناختن دیگه نمی شناسن. یا دلشون می شکست یا برعکس از خودشون خجالت می کشیدن که چه فکرایی راجع به اون آدم کردن …
این مطلب درست است که نیوتون بصورت گسترده و سیستماتیک آزمایشات کیمیاگری انجام می داد اما در مورد مطلب شما اعتقاد دارم که از یک فرض غلط به نتیجه غلط رسیدید: در این پست شما فرض می کنید که دید مردم و دانشمندان به کیمیاگری و مثال هایی که زدید در قرن ۱۶ مانند دیدی هست که امروز به این مباحث وجود داره و نتیجه گرفتید که حتی شخص بزرگی مثل نیوتون هم توان تشخیص علم از شبه علم را نداره.
باید یادآوری کنم که بدلایل زیادی از محدودیت های کلیسا گرفته تا کمبود یا نبود منابع معتبر علمی و داده های صحیح کیمیاگری رسما علم محسوب می شده و این روند تا اوایل قرن ۱۸ ادامه داشته تا اینکه ابتدا فیزیک و سپس شیمی بصورت دانش های آکادمیک از کیمیاگری جدا می شوند و تنها چیزی که از کیمیاگری باقی می ماند همین سنگ فلاسفه و … است و حتی امروزه رسما کیمیاگری رو پدر علم شیمی مدرن می دانند و کیمیاگران باستان رو شیمیدان های زمان خودشان. کارهای نیوتون در زمان خودش رسما آزمایشات علمی محسوب می شده و خیلی از دانشمندان سرشناس دیگه هم تا قرن ۱۸ هم به کیمیاگری علاقه مند بودند و هم بصورت گسترده آزمایشاتی رو در این زمینه انجام می دادند .
بنابراین علیرغم نکته اخلاقی که مطرح کردید فرض و نتیجه گیری شما همانقدر اشتباه است که بطلمیوس را بخاطر دیدگاه زمین مرکزیش در دو هزار سال پیش سرزنش کنیم.
با سپاس از اینکه خانه ای برای اندیشیدن بنا کرده ای.
در این نوشته به دو دیدگاه اشاره شده .یکی آنها که با انتشار یادداشت های کیمیاگرانه نیوتن می ترسیدند از ابهت تاریخی او کاسته شود زیرا تنها نصویری از یک انسان دانشمند که در حوزه ی فیزیک و ریاضی دست آوردهای بسیاری داشته برایشان قابل احترام است و اینگونه دانشها( کیمیاگری و …) را در حوزه ی توهمات و نفهمیدن ها قرار میدهند و هدف آن را ثروت اندوزی( که باز هم این هدف احتمالا از عظمت نیوتن میکاهد).
و دیگرانیکه اتفاقا از آشکار شدن این اسناد خشنودند چون این اسناد را دال بر نفهمیدن ها و توهم ها میدانند و آشکارشدن آن را راهی برای آشنایی با ابعاد معمولی تر و قابل نقد تر وجود او میدانند و چنین انسانی را دست یافتنی تر و قابل فهمتر میپندارند از این رو چون انسانی معمولی ولی پرتلاش است شایسته تحسین.
و جمله آخر: باز تاکیدی بر دو دیدگاه مذبور است
“اما دست نوشته‌ها حاوی این مطالب بودند: تلاش‌های گسترده نیوتن برای کیمیاگری و ایجاد طلا از سایر عناصر. او مدت‌ها دنبال سنگ فلاسفه گشته بود. او کوشیده بود جادوی اعداد را کشف کند و با مطالعه حرکت ستارگان، آینده زندگی خود و دیگران را پیشگویی کند”.این موضوعات برای نیوتنی با این پایگاه علمی آنقدر پرسش برانگیز بوده که زمان زیادی برای تحقیق درباره ی آن صرف کرده.
من با اینکه او انسانی معمولی بوده، موافقم و برتری او را به تلاش و نگرش متفاوت او به پدیده ها و روح جستجوگر و حقیقت طلبش میدانم. از منظری دیگر گمان میکنم این اسناد تلاشی نه برای کسب ثروت بلکه جستجو و گرایش این فیزیکدان به حوزه ی متا فیزیک را نشان میدهد که نه تنها از ارزش او نمیکاهد که فهمیدن های و دغدغه های متمایزتر او را از همعصران و همکارانش نشان میدهد.حتی اگر این تلاشها به نتیجه نرسیده باشد و نتوانسته باشد توجیهی علمی برای آن بیابد. …
عبارت آخر جمله اي هست كه نميدونستم چطور درباره شما بايد بگم شما عميقاً نادانسته هاي شاگردانتون رو درك ميكنيد و احساسشون رو بهتر از خودشون موجزانه بيان ميكنيد. براي نادانسته هامون چاره داريد و اين از خجالت ما كم ميكنه.
خيلي سپاسگزارم
سلام و سپاس
. پدیده شخصیت تصور و برداشتی از(خود) است که درحالت مواجهه ومقایسه ما با دیگران توسط فکردرذهن شکل می گیرد. شخصیت پدیده ای متغیربوده و برداشت هرجامعه ای ازشخصیت با جامعه دیگر متفاوت است.شکل گیری شخصیت متأثرازوضعیت سیاسی، فرهنگی واجتماعی هرجامعه ای است، متغیربودن ارزش های شخصیتی درهرفرهنگ وجامعه ای، نشان ازعاریتی بودن آن درذهن انسان دارد.پدیدۀ شخصیت، الگو و قالبی القائی است که فرد را به شکل وشمایل جامعه ای که درآن رشد می کند درمی آورد. (برداشت از سایت آقای مسعود بنکدار).
اون چیزی که باارزشه فطری زیستن آدماست. انسان مجموعه ایه از یک سری خصوصیات. قشنگتره اگر خودش باشه . نیوتون هم خودش بوده . این قشنگه
من نیوتن رو نه به خاطر گرانش که به خاطر جستجوگریش و کیمیاگریشه که ستایش میکنم…
و ما باید یاد بگیریم که آدمها رو به خاطر فهمیدن ها و نفهمیدن ها و با وجود تفاوتهایی که با ما دارند بپذیریم و دوستشون داشته باشیم…
سلام استاد
یعنی جایی دیگری در دنیا، روزی شبیه اینجا، آدمها صفر یا صد بوده اند؟
… باز آنها ۱۹۶۴ احتمالاً به این اشتباه شان پی برده اند. ولی ما آیا در ۲۰۱۴ هنوز پی برده ایم؟
خیلی ممنون
منظور از ۱۹۶۴ همان ۱۹۴۶ است . اینجا که خیلی فرق نمی کند ولی ببخشید.
چقدرررر جالب بود این پست.
ممنون.
من از وقتی با افکار نیوتن آشنا شدم واقعا احترام بیشتری براش قائلم.
فکر میکنم چیزی که نیوتن رو به این همه کنجکاوی هدایت میکرد، عطش سیری ناپذیر او برای کشف اسرار هستی بود…
و موضوعی که علاوه بر چیزهایی که شما در این پست گفتید، در موردش خیلی برام جالب بود، این بود که جایی خوندم، نیوتن به شدت، با مفهوم مکانیکی بودن جهان، مخالف بود و با سه علاقمندی مذهبی، کیمیاگری و علمی که داشت، با هر تلاشی که باعث بشه شیمی و گرانش، مفاهیم مکانیکی محض فرض بشن و نقش خداوند رو در اونها کاهش بده، مخالفت میکرد.
پی نوشت:
دوستان … مطالبی رو که گفتم جایی خوندم، در اینجا است و اگه علاقمند بودید بیشتر در این مورد بدونید این لینک رو چک کنید:
http://physics.wustl.edu/~alford/newton.html
در ضمن نیوتون در همین رابطه، میگفت:
“خداوند بی همتا؛ ابدی، بی نهایت، کاملا بی نقص، نامحدود و قادر و عالم مطلق است.
بقاء او از ابدیت تا ابدیت است.
حضور او از بی نهایت تا بی نهایت است.
او ابدیت نیست، اما ابدی و نامحدود است.
او زمان یا مکان نیست، اما جاودان است و همیشه حضور دارد.
او برای همیشه ماندگار است و همه جا حاضر است.
و با حضور همیشگی و جاودانش در هر زمان و در هر کجا، او زمان و فضا را تشکیل می دهد.
در او همه چیز موجود و در جنبش است.”
http://www.austheos.org.au/tsia-article-isaac-newton-truthseeker.html
ما همه انسانيم و خصوصيات انساني جز جدايي ناپذير هستي ماست.
انسان شايد هميشه سوداي آسمان داشته ولي الزاما پايش در خاك بوده،هست و خواهد بود.
عشق،قهرمان بودن و بسياري از اين قبيل،همگي ريشه در خاك دارند و در انسانيت انسان،هرچند كه ما در طول تاريخ همواره خواسته ايم رنگ و بوي ماورايي و آسماني به آنها ببخشيم.
درخت هر چه بلند تر و رفيع تر باشد ريشه هايش عميقتر و عميقتر در قعر خاك فرو رفته اند(نقل به مضمون از نيچه)
بودا اگر سر بر آسمان دارد و رها از زمين، زوربا ريشه در خاك دارد و انسانيت انسان!
کینز جمع بندی زیبایی انجام داده!
“… ما دیر یا زود باید بیاموزیم که انسان ها را با همه «فهمیدن‌ها» و «نفهمیدن‌ها»یشان تحسین کنیم و نکوداشت آنان، نیازمند تحریف واقعیتشان نباشد.”